Σαν σήμερα, 28 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ., διεξήχθη η Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Μια καθοριστική νίκη των Ελλήνων κατά του περσικού στόλου του Ξέρξη.
Η μάχη αυτή, που ακολούθησε την πτώση των Θερμοπυλών και την κατάληψη της Αθήνας, υπήρξε ο θρίαμβος της ελληνικής στρατηγικής έναντι της περσικής αριθμητικής υπεροχής.
Το Δαιμόνιο του Θεμιστοκλή
Ο Αθηναίος στρατηγός Θεμιστοκλής ήταν ο ιθύνων νους της επιχείρησης. Παρά τις θυελλώδεις διαφωνίες στο ελληνικό πολεμικό συμβούλιο (με τον Σπαρτιάτη Ευρυβιάδη να προτείνει μάχη στον Ισθμό), ο Θεμιστοκλής επέμεινε στη στενότητα του Σαρωνικού.
Η επιλογή αυτή ήταν κομβική:
Ο πολυάριθμος περσικός στόλος (έως 1.200 πλοία) αδυνατούσε να αναπτυχθεί.
Οι 371 ελληνικές τριήρεις (κυρίως αθηναϊκές) ήταν πιο ευέλικτες και αποτελεσματικές.
Το Τέχνασμα και η Νίκη
Ο Θεμιστοκλής χρησιμοποίησε ένα τέχνασμα, στέλνοντας μήνυμα στον Ξέρξη ότι οι Έλληνες δήθεν ετοιμάζονται να διαφύγουν. Ο Ξέρξης, που παρακολουθούσε τη μάχη από το όρος Αιγάλεω, έπεσε στην παγίδα και διέταξε άμεσο αποκλεισμό, οδηγώντας τα πλοία του στη σύγχυση.
Οι Έλληνες κατατρόπωσαν τους Πέρσες, οι οποίοι έχασαν περίπου 200 πλοία, ενώ ο Ξέρξης αναγκάστηκε να υποχωρήσει ντροπιασμένος προς τον Ελλήσποντο. Η νίκη της Σαλαμίνας κατοχύρωσε την ελληνική ελευθερία και ανέδειξε τον Θεμιστοκλή ως τον μεγαλύτερο στρατηγικό νου της εποχής του.
Χορηγούμενο
