Η ασέβεια των μαθητών προς τους δασκάλους αποτελεί ένα φαινόμενο που έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια και ανησυχεί την εκπαιδευτική κοινότητα. Εκδηλώνεται με αγένεια, αμφισβήτηση ή προκλητική συμπεριφορά μέσα στην τάξη.
Οι αιτίες είναι πολυδιάστατες: η διάδοση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η έλλειψη σαφών ορίων στο οικογενειακό περιβάλλον, η ψυχολογική ανάγκη της εφηβείας για ανεξαρτησία και η μίμηση κοινωνικών προτύπων ασέβειας προς θεσμούς. Επιπλέον, η απουσία ενδιαφέροντος ή σύνδεσης της διδασκαλίας με τη ζωή των μαθητών ενισχύει την αδιαφορία.
Η λεκτική βία μαθητών προς τους εκπαιδευτικούς αποτελεί μία από τις πιο διαδεδομένες μορφές σχολικής βίας στην Ελλάδα, θέτοντας σε κίνδυνο το εκπαιδευτικό κλίμα.
Τα Δεδομένα της Βίας
- 70,9% των εκπαιδευτικών που υφίστανται επίθεση αναφέρουν τη λεκτική επίθεση (βρισιές, απειλές, προσβολές) ως τη μορφή βίας.
- Πάνω από το 54% των δασκάλων έχουν υποστεί κάποια μορφή επιθετικής συμπεριφοράς από μαθητές.
- Το 75,5% των περιστατικών λαμβάνει χώρα μέσα στην τάξη.
Η Ψυχολογική Διάσταση
Οι ειδικοί τονίζουν ότι η επιθετικότητα συχνά δεν στρέφεται στο πρόσωπο του δασκάλου, αλλά είναι μια αντίδραση στην εξουσία ή έκφραση εσωτερικού φόβου/τραύματος που πηγάζει από το οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού.
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί ψυχολογικό αποτύπωμα (άγχος, burnout) στους εκπαιδευτικούς.
Η αντιμετώπιση απαιτεί συνεργασία σχολείου και γονέων, καθορισμό κανόνων, επιβράβευση θετικής συμπεριφοράς και χρήση σύγχρονων παιδαγωγικών μεθόδων. Καλλιεργώντας τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη, μπορεί να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον μάθησης ασφαλές και εποικοδομητικό για όλους
Χορηγούμενο
