Η Κασσιανή, γνωστή και ως Κασία ή Εικασία (ή Ικασία), έζησε στα χρόνια του Βυζαντίου, γεννήθηκε μεταξύ του 805 και 810 μ.Χ. και πέθανε λίγο πριν το 865. Ήταν μοναχή, ποιήτρια, μουσικός και υμνογράφος. Είναι ιδιαίτερα γνωστή για τον ύμνο της που ψάλλεται τη Μεγάλη Τρίτη το βράδυ. Το γνωστό «τροπάριο της Κασσιανής».
Ο ύμνος ξεκινά με τα λόγια:
«Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…»
Στο τροπάριο αυτό, η Κασσιανή περιγράφει τη σκηνή μιας αμαρτωλής γυναίκας. Που νιώθοντας την παρουσία και τη θεότητα του Χριστού, συντρίβεται από μετάνοια και Του προσφέρει ακριβά μύρα, θρηνώντας για τις αμαρτίες της.
Η γυναίκα αυτή συγκρίνει τον εσωτερικό της κόσμο με σκοτεινή, χωρίς φεγγάρι νύχτα. Βυθισμένη στην ακολασία και τον πειρασμό. Ζητά από τον Χριστό να δεχτεί τα δάκρυά της. Όπως Εκείνος κυβερνά τα νερά της θάλασσας με τα σύννεφα.
Με αγάπη και ταπείνωση, του υπόσχεται πως θα καταφιλήσει τα άχραντα πόδια Του και θα τα σκουπίσει με τα μαλλιά της. Όπως έκανε η γυναίκα της Ευαγγελικής περικοπής. Θυμίζει, επίσης, πως η Εύα, όταν άκουσε το θρόισμα του Θεού στον Παράδεισο, κρύφτηκε από φόβο.
Στο τέλος, η ψυχή που μιλά μέσα από τον ύμνο, αναρωτιέται ποιος μπορεί να μετρήσει το βάρος των αμαρτιών της ή να κατανοήσει το βάθος των θείων κρίσεων. Παρακαλεί τον Σωτήρα να μη την απορρίψει, επειδή είναι δούλη Του, και στηρίζεται στο άπειρο έλεός Του.
Χορηγούμενο
