«Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα νέες θεραπείες για τη δευτεροπαθή προοδευτική σκλήρυνση κατά πλάκας. Και είμαι συγκρατημένα ενθουσιασμένος με τα ευρήματά μας, τα οποία αποτελούν ένα βήμα προς την ανάπτυξη μιας κυτταρικής θεραπείας για τη σκλήρυνση κατά πλάκας». Δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Stephano Pluchino, καθηγητής αναγεννητικής νευροανοσολογίας. Στο Πανεπιστήμιο του Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Περισσότεροι από 2 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με σκλήρυνση κατά πλάκας παγκοσμίως. Τα δύο τρίτα καταλήγουν σε μια εξουθενωτική δευτερογενή φάση της νόσου. Όπου η αναπηρία τους επιδεινώνεται σταθερά.
Η νέα μελέτη προσφέρει ελπίδα, σύμφωνα με τους ειδικούς.
«Αυτή ήταν μια πολύ μικρή μελέτη, σε πρώιμο στάδιο, και χρειαζόμαστε περαιτέρω κλινικές δοκιμές για να διαπιστώσουμε αν η θεραπεία έχει ευεργετική επίδραση στην πάθηση. Πρόκειται όμως για ένα ενθαρρυντικό βήμα προς έναν νέο τρόπο θεραπείας ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας». Δήλωσε η Caitlin Astbury, υπεύθυνη επικοινωνίας για την έρευνα στην Εταιρεία Σκλήρυνσης κατά Πλάκας.
Επίσης στη νέα μελέτη συμμετείχαν 15 ασθενείς από δύο νοσοκομεία της Ιταλίας με σοβαρή αναπηρία λόγω δευτεροπαθούς σκλήρυνσης κατά πλάκας, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν καθηλωμένοι σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Ωστόσο προηγούμενες μελέτες σε ποντίκια από την ομάδα του Πανεπιστημίου του Cambridge, είχαν δείξει ότι τα εγκεφαλικά βλαστικά κύτταρα που μεταμοσχεύονται στο κεντρικό νευρικό σύστημα, μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των βλαβών και ενδεχομένως να αποκαταστήσουν τις βλάβες που προκαλεί η σκλήρυνση κατά πλάκας.
Οι ερευνητές χορήγησαν στους ασθενείς εγκεφαλικά βλαστικά κύτταρα που ελήφθησαν από έναν και μοναδικό δότη εμβρύου που απέβαλε. Οι Ιταλοί ερευνητές που συμμετείχαν στη μελέτη έδειξαν τη δυνατότητα παραγωγής πρακτικά απεριόριστης ποσότητας αυτών των βλαστικών κυττάρων από έναν μόνο δότη.
Επιπλέον κατά τη διάρκεια της 12μηνης περιόδου παρακολούθησης, κανένας από τους ασθενείς δεν ανέφερε συμπτώματα που να υποδηλώνουν υποτροπή. Επιπλέον, κανένας δεν υπέστη σημαντική επιδείνωση της γνωστικής του λειτουργίας.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αυτό υποδηλώνει ουσιαστική σταθεροποίηση της νόσου. Αν και τα υψηλά επίπεδα αναπηρίας τους καθιστούν δύσκολη την επιβεβαίωση.
Η μελέτη μας έχει περιορισμούς
«Αναγνωρίζουμε ότι η μελέτη μας έχει περιορισμούς. Ήταν μόνο μια μικρή μελέτη και μπορεί να υπήρχαν συγχυτικές επιδράσεις από τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα. Για παράδειγμα – αλλά το γεγονός ότι η θεραπεία μας ήταν ασφαλής και ότι τα αποτελέσματά της διήρκεσαν τους 12 μήνες της δοκιμής. Σημαίνει ότι μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο των κλινικών δοκιμών», δήλωσε ο Pluchino.
Οι δοκιμές έδειξαν ότι υψηλότερες δόσεις βλαστικών κυττάρων παρήγαγαν υψηλότερα επίπεδα λιπαρών οξέων στο αίμα και το εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Γεγονός που θα μπορούσε να είναι μια πιθανή εξήγηση των προστατευτικών επιδράσεων. Που παρατηρήθηκαν σε αυτή τη μελέτη, δήλωσαν οι ερευνητές.
Χορηγούμενο
