Στις 15 Οκτωβρίου 2025, σε ένα Δημοτικό Σχολείο της Αττικής, ένα παιδί έζησε τη στιγμή της απόλυτης χαράς, μόνο για να ακολουθήσει η ψυχρή ματαίωση. Η ετήσια κλήρωση για τον σημαιοφόρο της 28ης Οκτωβρίου έφερε το όνομά του στην κορυφή. Το παιδί με επίσημα αναγνωρισμένη διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή (με ποσοστό αναπηρίας 67%) κληρώθηκε σημαιοφόρος ανάμεσα στους 14 αριστούχους της ΣΤ’ τάξης.
Ήταν μια στιγμή δικαίωσης και περηφάνειας. Για ένα παιδί που δίνει καθημερινά έναν αγώνα για να σταθεί ισότιμα, η διάκριση αυτή δεν ήταν απλώς μια τιμή—ήταν η αναγνώριση της αριστείας του, που είναι αποτέλεσμα καθημερινής υπέρβασης και ψυχικής δύναμης, παρά την έλλειψη παράλληλης στήριξης τα τελευταία δύο χρόνια.
Το «Λάθος» που Πόνεσε την Ψυχή
Λίγες ώρες μετά, η χαρά μετατράπηκε σε σοκ. Το παιδί κλήθηκε μόνο του στο γραφείο του Διευθυντή. Όπου του ανακοινώθηκε ότι η κλήρωση «έγινε λάθος» και θα επαναληφθεί. Στη δεύτερη κλήρωση, το όνομά του απουσίαζε εντελώς από τα 13 χαρτάκια.
Οι γονείς, επικοινωνώντας με τον Διευθυντή, έλαβαν την απάντηση ότι το «λάθος» οφειλόταν σε τεχνικό πρόβλημα του συστήματος mySchool στον υπολογισμό των μέσων όρων. Ωστόσο, ο μέσος όρος του παιδιού είναι 9,88, γεγονός που καθιστά σαφές ότι δεν υπήρχε κανένα αριθμητικό λάθος—μόνο μια απαράδεκτη ανθρώπινη παρέμβαση.
Έλλειψη Παιδαγωγικής Ευαισθησίας
Η τραγική αυτή εξέλιξη δεν είναι απλώς ένα διοικητικό ατόπημα. Ο τρόπος που χειρίστηκαν την κατάσταση οι υπεύθυνοι αποτελεί βαθιά έλλειψη παιδαγωγικής ευαισθησίας.
Το να καλείται ένα παιδί με αυτισμό, το οποίο χρειάζεται ενισχυμένη συναισθηματική προστασία, μόνο του για να ακούσει μια τέτοια απόρριψη—χωρίς την παρουσία γονέα ή ειδικού εκπαιδευτικού—είναι αδιανόητο. Το αποτέλεσμα; Θλίψη, απογοήτευση και ματαίωση για ένα παιδί που αγωνίζεται καθημερινά.
Η Πραγματική Σημαία του Αγώνα
Οι γονείς του παιδιού, μιλώντας στο newsbomb, τονίζουν πως δεν ζητούν να αναιρεθεί η απόφαση ή να επιστραφεί η σημαία. Το μόνο τους αίτημα είναι: «Δεν θέλουμε να αδικηθεί κανένα παιδί. Θέλουμε μόνο να μην ξαναζήσει κανένα παιδί κάτι παρόμοιο.»
Αυτό το αίτημα είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης παιδείας. Η παιδεία δεν είναι μόνο βαθμοί. Είναι το πώς φερόμαστε στους πιο ευάλωτους.
Η σημαία για την οποία μιλάμε στις εθνικές επετείους είναι σύμβολο αξιών: Ισότητα, Δικαιοσύνη, Ευαισθησία. Όταν αυτές οι αξίες καταρρέουν μπροστά στην προσπάθεια ενός παιδιού, τότε καμία κλήρωση δεν έχει νόημα.
Ο μικρός μαθητής, που με την επιμονή και τη δύναμή του ξεπέρασε τις δυσκολίες, μπορεί να μην γίνει φέτος σημαιοφόρος της παρέλασης, αλλά είναι σίγουρα Σημαιοφόρος της Ζωής. Το μάθημα που πήραμε, όμως, είναι πικρό.
Πηγή Newsbomb.gr
Χορηγούμενο
