Τη δική της «βόμβα» έριξε η Δόμνα Μιχαηλίδου, αποκαλύπτοντας πως ο πατέρας της ζήλευε τη σχέση με τη μητέρα της και θύμωνε μάλιστα που δεν τον αναζητούσε.
Η Δόμνα Μιχαηλίδου μίλησε στην Απογευματινή της Κυριακής και την Αλεξάνδρα Καϋμένου για το δύσκολο πρόγραμμα και όσα τη βοηθούν να αποφορτίζεται, αλλά και για το πως αντιδρά όταν βλέπει δημοσιεύματα που αναφέρονται στην προσωπική της ζωή.
Υπάρχει χρόνος για την προσωπική σας ζωή;
Υπάρχει! Προσπαθώ και κρατάω τουλάχιστον τα µισά βράδια της εβδοµάδας ελεύθερα, οπότε µετά τις 10 το βράδυ θα βγω για ένα φαγητό και ένα ποτήρι κρασί. Επίσης προσπαθώ να κρατήσω τα Σαββατοκύριακά µου ελεύθερα. Το τελευταίο δεν το καταφέρνω συχνά, αλλά το προσπαθώ! Γιατί είναι τόσα που έχω να προλάβω σε ένα Σαββατοκύριακο, όπως να δω τη µαµά µου, τους φίλους µου, τον σύντροφό µου, που τελικά δεν ξέρω αν και αυτοί µένουν ευχαριστηµένοι.
Τι είναι αυτό που σας ξεκουράζει και σας αποφορτίζει από την έντονη καθηµερινότητα;
Η γυµναστική! Προσπαθώ να κάνω τρεις-τέσσερις φορές τη βδοµάδα. Κρατάω µια ώρα για τον εαυτό µου. Κι εκείνη την ώρα δεν θέλω να σκέφτοµαι τίποτα και, κυρίως, να µου µιλάει κανείς! Είναι η ώρα που κρατάω για να αδειάζω τελείως το µυαλό µου.
Σας ενοχλεί που κάποιοι ασχολούνται µε την προσωπική σας ζωή;
Δyστυχώς το έχω συνηθίσει. Κι έχω κι ένα άλλο χαρακτηριστικό, δεν διαβάζω σχεδόν ποτέ τι γράφεται για µένα. Αυτό µε βοηθάει, αλλά δεν το καταφέρνουν όλοι! ∆ηλαδή ξέρω ότι και η µητέρα µου και ο φίλος µου διαβάζουν όσα γράφονται και φοβάµαι πως κάποιες φορές εκείνους τους ενοχλεί πολύ περισσότερο από µένα.
Εχω δει στα social media παλιές οικογενειακές φωτογραφίες σας! Τι ρόλο παίζει η οικογένεια στη ζωή σας;
Είµαι πάρα πολύ δεµένη µε την οικογένειά µου. Ολοι είµαστε, αλλά νοµίζω πως εµείς τα µοναχοπαίδια έχουµε µια ακόµα πιο κοντινή, ευαίσθητη, αλλά και κάποιες φορές ασφυκτική σχέση µε τους γονείς µας. Οι προσδοκίες που έχουν οι γονείς από εσένα είναι µεγάλες, οπότε αυτό σε κινητροδοτεί από τη µία, αλλά από την άλλη σε γεµίζει και τροµερές ευθύνες. Εγώ πάντα ήµουν πολύ κοντά στους γονείς µου κι εκείνοι σε µένα. Τροµερό ρόλο στη ζωή µου έπαιξε και η γιαγιά µου η Μαρίτσα. Θεωρώ πως ό,τι καλοσύνη έχω στον χαρακτήρα µου την έχω πάρει και την οφείλω σε εκείνη! Σµυρνιά ήταν άλλωστε. Αλλη καλοσύνη και σοφία είχαν οι πρόσφυγες!
Ήρθατε από τότε πιο κοντά µε τη µητέρα σας;
Ηµουν πάντα πάρα πολύ κοντά µε τη µητέρα µου και παραµένω. Οπότε ούτε η σχέση µου µαζί της άλλαξε. Ισως τώρα έχω λίγη παραπάνω αγωνία που ζει σε ένα σπίτι µόνη της. Αλλά πάντα ήµασταν τόσο κοντά που σκεφτείτε ότι ο πατέρας µου ζήλευε τη σχέση µας! Εµπαινα µέσα στο σπίτι και φώναζα «µαµά, µαµά, µαµά» κι εκείνος θύµωνε μάλιστα που δεν αναζητούσα κι εκείνον!
Χορηγούμενο
