Συγκλονιστικό: Έτσι είναι το πραγματικό πρόσωπο μιας μούμιας! Η αληθινή εικόνα που αποκαλύπτεται για πρώτη φορά μετά από 3.500 χρόνια…
Συγκλονιστικό: Έτσι είναι το πραγματικό πρόσωπο μιας μούμιας… Το πρόσωπο μιας αρχαίας αιγυπτιακής μούμιας, που πέθανε με μια έκφραση αγωνίας, αποκαλύπτεται για πρώτη φορά μετά από 3.500 χρόνια, χάρη σε μια επιστημονική ανακατασκευή.
Αυτή η μούμια, γνωστή ως η «Γυναίκα που Ουρλιάζει», ανακαλύφθηκε το 1935 στο Deir Elbahari της Αιγύπτου, στον οικογενειακό τάφο του βασιλικού αρχιτέκτονα Senmut.
Παρά το ότι ήταν ασυνήθιστο για μια μούμια, τα εσωτερικά της όργανα διατηρήθηκαν, οδηγώντας αρχικά τους ερευνητές να πιστεύουν ότι το ανοιχτό στόμα της ήταν αποτέλεσμα απρόσεκτης ταρίχευσης. Ωστόσο, μια πρόσφατη μελέτη που αποκάλυψε ότι η παραμορφωμένη έκφρασή της προκλήθηκε από έναν επώδυνο θάνατο, ώθησε τους επιστήμονες να ανασυνθέσουν το πρόσωπό της.
Ο Cicero Moraes, Βραζιλιάνος ειδικός στα γραφικά, ο οποίος ηγήθηκε της ανακατασκευής, ανέφερε ότι το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα «ευχάριστο πρόσωπο» που δημιουργήθηκε μέσω της συνδυαστικής χρήσης διαφόρων τεχνικών.
Ο ίδιος είπε…
«Χρησιμοποίησα μια τεχνική που συνδυάζει στοιχεία από τις παραδοσιακές σχολές ανακατασκευής προσώπου με νέες προσεγγίσεις που βασίζονται σε δεδομένα αξονικής τομογραφίας από ζωντανούς ανθρώπους.
«Οι προβολές αυτές μας επιτρέπουν να ανακαλύψουμε τα χωρικά όρια δομών όπως το αυτί, τα μάτια, η μύτη, το στόμα και άλλα παρόμοια.
«Επιπλέον, ορισμένες δομές εντοπίζονται επίσης στο προφίλ, όπως η μύτη και το πλάγιο πρόσωπο. Τα δεδομένα συμπληρώνονται από την τεχνική ανατομικής παραμόρφωσης, όπου το κεφάλι ενός εικονικού ψηφιακού δότη προσαρμόζεται στο κρανίο που πρόκειται να προσεγγιστεί.
Γενικά, υπάρχει συμβατότητα μεταξύ όλων των δεδομένων, με μικρές διαφορές, οπότε το τελικό πρόσωπο είναι μια παρεμβολή όλων των πληροφοριών».
Ο κ. Moraes δημιούργησε διάφορες παραλλαγές του προσώπου της μούμιας. Η μία εκδοχή είναι ουδέτερη, με κλειστά μάτια και σε κλίμακα του γκρι, αποφεύγοντας να κάνει εκτιμήσεις για τον τόνο του δέρματος ή το χρώμα των ματιών.
Μια άλλη εκδοχή είναι πιο υποκειμενική, παρουσιάζοντας τη γυναίκα όπως ίσως φαινόταν εν ζωή, με χρώμα και φορώντας την περούκα με την οποία θάφτηκε.
Η τρίτη εκδοχή αποτυπώνει την έκφραση της κραυγής της, δίνοντας μια εικόνα του πώς θα μπορούσε να δείχνει όταν πρωτοθάφτηκε.
Ο κ. Moraes αναγνωρίζει ότι η επιλογή του τόνου του δέρματος στις τελευταίες απεικονίσεις μπορεί να προκαλέσει διαφωνίες.
Ο ίδιος δήλωσε…
«Το θέμα του χρώματος του δέρματος των αρχαίων Αιγυπτίων αποτελεί πηγή πολλών αντιπαραθέσεων, με τη συζήτηση να μετατοπίζεται από το επιστημονικό στο πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο.»
«Για να αποφύγω αυτά τα προβλήματα, αναζήτησα μια προσέγγιση που βασίζεται σε δημοσιεύσεις επί του θέματος, σε δεδομένα που συλλέχθηκαν από μελέτες τοπικών ομάδων και στην αρχαία αιγυπτιακή τέχνη».
Η Σαχάρ Σαλίμ από το Πανεπιστήμιο του Καΐρου, η οποία ηγήθηκε της πρόσφατης μελέτης για τη «γυναίκα που ουρλιάζει», απέδωσε την οδυνηρή έκφραση της μούμιας σε έναν πτωματικό σπασμό.
«Είχε ταριχευθεί με ακριβό, εισαγόμενο ταριχευτικό υλικό», δήλωσε η Dr Σαλίμ. «Αυτό, καθώς και η καλοδιατηρημένη εμφάνιση της μούμιας, έρχονται σε αντίθεση με την παραδοσιακή πεποίθηση ότι η αποτυχία αφαίρεσης των εσωτερικών οργάνων της υποδηλώνει κακή μουμιοποίηση».
Συνέχισε λέγοντας…
«Η κραυγαλέα έκφραση του προσώπου της μούμιας σε αυτή τη μελέτη θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως πτωματικός σπασμός, υπονοώντας ότι η γυναίκα πέθανε ουρλιάζοντας από την αγωνία ή τον πόνο.»
«Αυτή η μουμιοποιημένη γυναίκα που ουρλιάζει είναι μια πραγματική «χρονοκάψουλα» του τρόπου με τον οποίο πέθανε, αποκαλύπτοντας μερικά από τα μυστικά των μουμιοποιήσεων».
Η ακριβής αιτία του οδυνηρού θανάτου της μούμιας παραμένει άγνωστη. Ωστόσο, η δρ Σαχάρ Σαλίμ και η ομάδα της, χρησιμοποιώντας υπέρυθρη φασματοσκοπία μετασχηματισμού Fourier, διαπίστωσαν ότι το σώμα της είχε ταριχευτεί με άρκευθο και λιβάνι, υλικά που ήταν ιδιαίτερα πολύτιμα εκείνη την εποχή, με το πρώτο να προέρχεται από την Ανατολική Μεσόγειο και το δεύτερο από την Ανατολική Αφρική ή τη Νότια Αραβία.
Επιπλέον, η μούμια φορούσε περούκα από ίνες χουρμαδιάς, οι οποίες είχαν επεξεργαστεί με χαλαζία, μαγνητίτη και κρυστάλλους αλβίτη. Αυτή η επεξεργασία πιθανότατα σκληρύνει τις μπούκλες και τις έδωσε μαύρο χρώμα, το οποίο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούσαν σύμβολο νεότητας, σύμφωνα με τη δρ Σαλίμ.
Δείτε επίσης – Αποκάλυψη σοκ: Η «κατάρα του Φαραώ» και οι μυστήριοι θάνατοι
Η ίδια πρόσθεσε…
«Οι σημειώσεις της ανασκαφής αναφέρουν ότι φορούσε δύο δαχτυλίδια με σκαραβαίους από ίασπη τοποθετημένους σε χρυσό και ασήμι αντίστοιχα.
«Το υλικό που χρησιμοποιείται για αυτά τα φυλαχτά και τα κοσμήματα υποδηλώνει τον πλούτο και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση του ατόμου».
Το φέρετρο της γυναίκας δεν την αναγνώριζε ονομαστικά, αλλά ο τόπος ταφής της κοντά στον επιτάφιο ναό της μεγάλης γυναίκας φαραώ Χατσεπσούτ προσφέρει ένα στοιχείο.
Είχε ταφεί μαζί με τους γονείς του Σενμούτ, επόπτη των βασιλικών έργων και αρχιτέκτονα του ναού, ο οποίος φημολογείται ότι ήταν εραστής της φαραώ.
«Ήταν πιθανότατα ένα στενό μέλος της οικογένειας του Σενμούτ για να μοιραστεί την αιώνια ανάπαυση των γονιών του», δήλωσε η Δρ Σαλίμ.
Ο κ. Moraes επαίνεσε τη Δρ Σαλίμ και τη συν-συγγραφέα της, Σαμία Ελ Μεργκάνι του αιγυπτιακού Υπουργείου Τουρισμού και Αρχαιοτήτων, για το «εμπνευσμένο» έργο τους.
Δείτε επίσης – Τι κρύβεται πίσω από το ουρλιαχτό της μούμιας;
Είπε χαρακτηριστικά…
«Μου αρέσουν πραγματικά δύο πράγματα, να διαβάζω επιστημονικές εργασίες και να τις γράφω».
«Είχα την ευκαιρία να διαβάσω την εργασία που δημοσίευσαν οι Σαλίμ & η Ελ Μεργκάνι, οι οποίοι παρείχαν τα λεπτομερή στοιχεία της ανακάλυψης, υπό την άδεια Creative Commons.
«Αποφάσισα να κάνω το δικό μου κομμάτι, δίνοντας ένα πρόσωπο στην ανακάλυψη».
Ο κ. Moraes δημοσίευσε τη μελέτη του στο περιοδικό OrtogOnLineMag.
Πηγή: Daily Star
Χορηγούμενο
