Μια συγκλονιστική εξομολόγηση έκανε η Τένια Μακρή σε εβδομαδιαίο περιοδικό και μίλησε για όλα.
Η ίδια, αναφέρθηκε και στο πρόβλημα υγείας που πέρασε αλλά και για το πώς το αντιμετώπισε και το αντιμετωπίζει.
Βγαίνατε στην τηλεόραση κάθε μέρα και παράλληλα περνούσατε ένα προσωπικό δράμα την ασθένεια του συζύγου σας. Πώς καταφέρατε τότε να το κρατήσετε κρυφό;
Όταν περνάς κάτι τέτοιο, πρέπει να συγκεντρώνεις όλη σου την ενέργεια σε σένα, για να μην χάνεις τη δύναμή σου. Όπως και με τον δικό μου καρκίνο που πέρασα αργότερα το δημοσιοποίησα αφού ήμουν πλέον καλά. Με τον άνδρα μου πέρασα πάρα πολύ δύσκολα για τρία ολόκληρα χρόνια. Ήμουν στυλοβάτης, δίπλα του σε όλα. Τον έκανα να νιώσει ότι δεν είναι μόνος του και το πολεμούσαμε μαζί. Έπρεπε να ήμουν εκεί και να του δίνω κουράγιο. Αυτό έκανα! Τρία χρόνια μετά, έφυγε. Αργότερα έπρεπε να σταθώ στα πόδια μου, να είμαι γερή και δυνατή για το παιδί μου.
Παλέψατε και με το δικό σας πρόβλημα υγείας…
Πέρασαν δώδεκα χρόνια από τότε. Ο Θεός μαζί μου! Ο καρκίνος είναι μια πολύ μοναχική ασθένεια, η κατασπατάληση της ενέργειας δεν βοηθάει καθόλου, σου δίνει την ευκαιρία να μείνεις με τον εαυτό σου, να δεις τι είναι εκείνο που συμβαίνει, γιατί έχει ψυχολογικά υπόβαθρα.
Έπρεπε να καταλάβω τι είναι εκείνο που έχει συμβεί σε εμένα, κι αν δεν έκανα σιωπή, δεν θα μπορούσα να μπω μέσα στη δική μου αυτοθεραπεία. Θεραπεία δεν είναι να θεραπεύσω τον καρκίνο, αλλά να θεραπεύσω την ψυχή μου. Ανακάλυψα πολλά πράγματα μέσα από μένα με αυτό το γεγονός. Την ασθένεια μου την ήξερε η κόρη μου, τα αδέλφια, οι γιατροί μου, κανένας άλλος.
Η αλλαγή της εικόνας σας, σάς δυσκόλεψε;
Που έχασα τα μαλλιά μου; Δεν άλλαξε η εικόνα μου, ήξερα ότι ήταν παροδική. Έχω το στήθος μου, δεν το έχω χάσει, αυτό είναι και το παράσημο μου στη ζωή. Αν αυτή τη στιγμή έχω το πρόθεμα, είναι για λόγους αισθητικής, όταν ντύνομαι. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να το έχω, γι’ αυτό δεν έχω κάνει αποκατάσταση, δεν το θεωρώ απαραίτητο. Γιατί να κρύψω αυτά τα σημάδια;
Δεν σκεφτήκατε δηλαδή ποτέ να κάνετε αποκατάσταση του στήθους σας;
Όχι δεν το είχα ανάγκη. Ένιωσα ότι έχω ένα παράσημο, το οποίο βρίσκεται στο σημείο της καρδιάς μου και μου θυμίζει ότι επιβίωσα, ότι είμαι σε καλό δρόμο, ότι πρέπει να αγαπάω τον εαυτό μου και να τον φροντίζω. Δεν με απασχολεί το ότι δεν έχω στήθος και δεν έχω κάνει αποκατάσταση, για εμένα το στήθος μου υπάρχει. Οπότε δεν με απασχόλησε ειλικρινά καθόλου, είπε η Τένια Μακρή στο Λοιπόν.
Χορηγούμενο
