Τα κόκκινα φανάρια στην Τρούμπα και τα αμαρτωλά μυστικά της νύχτας, που έγραψαν ιστορία μια, τόσο σκοτεινή, όσο και συγκλονιστική, ιστορία
Η Τρούμπα του Πειραιά δεν ήταν απλώς μια γειτονιά. Ήταν ένας μικρόκοσμος, μια πόλη μέσα στην πόλη, που για τρεις ολόκληρες δεκαετίες λειτούργησε ως το πιο διαβόητο κέντρο αγοραίου έρωτα στην Ελλάδα. Το όνομά της προήλθε από μια τρούμπα, μια βρύση δηλαδή, που τροφοδοτούσε με νερό τα ατμόπλοια του λιμανιού. Γρήγορα, όμως, η περιοχή ανάμεσα στον Άγιο Νικόλαο και τον Άγιο Σπυρίδωνα έγινε συνώνυμη με τα «κόκκινα φανάρια», τα καμπαρέ, και μια ζωή που κινούνταν στα όρια του νόμου.
Η ιστορία της Τρούμπας ξεκινάει ουσιαστικά το 1937, όταν, μετά την επιλογή της περιοχής των Βούρλων για τη δημιουργία σωφρονιστικού ιδρύματος, οι εκτοπισμένες γυναίκες του υποκόσμου βρήκαν νέο καταφύγιο στον Πειραιά. Δημιούργησαν ένα ανθηρό «βασίλειο» με ιδιωτική πρωτοβουλία, όπου οίκοι ανοχής, ξενοδοχεία με την ώρα και μπαρ δημιουργούσαν μια θορυβώδη, ζωντανή, αλλά και επικίνδυνη ατμόσφαιρα. Μια «άλλη» κοινωνία, όπου ο λόγος ήταν ιερός και οι νόμοι της ήταν διαφορετικοί από εκείνους της επίσημης πολιτείας.
Τα κόκκινα φανάρια στην Τρούμπα και τα αμαρτωλά μυστικά που έγραψαν ιστορία
Η «χρυσή» εποχή της Τρούμπας ήταν η δεκαετία του… 1950, όταν περισσότερες από 500 δηλωμένες γυναίκες, αλλά και πολλές «περιστασιακές», προσέφεραν τις υπηρεσίες τους, ειδικά κατά την άφιξη του… 6ου Αμερικανικού Στόλου. Οι τιμές ήταν συγκεκριμένες, αλλά τα κέρδη τεράστια, αν και το μεγαλύτερο μέρος τους κατέληγε στα χέρια των προστατών. Παρά τη σκληρή καθημερινότητα, οι γυναίκες αυτές είχαν τους δικούς τους κανόνες και τη δική τους ηθική, διώχνοντας τους πιτσιρικάδες για να μην «βρομίσουν» και τηρώντας τις θρησκευτικές γιορτές. Η Τρούμπα ήταν ένας κόσμος γεμάτος αντιφάσεις: οι χειρότεροι διώκτες της ημέρας γίνονταν οι καλύτεροι πελάτες της νύχτας, και η «ηθική» ερμηνευόταν κατά το δοκούν.
Η φήμη της περιοχής την έκανε πόλο έλξης και πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες. Λογοτέχνες όπως ο Διονύσης Χαριτόπουλος και ο… Βασίλης Πισιμίσης έγραψαν για αυτή, ενώ ο κινηματογράφος και το τραγούδι την ύμνησαν μέσα από εμβληματικά έργα. Ταινίες όπως το «Ποτέ την Κυριακή» του Ζιλ Ντασέν και τα «Κόκκινα Φανάρια» του Βασίλη Γεωργιάδη, με τη μουσική των… Μάνου Χατζιδάκι και Σταύρου Ξαρχάκου, ανέδειξαν την ανθρώπινη διάσταση της Τρούμπας και την έκαναν παγκοσμίως γνωστή.
Το Τέλος μιας Εποχής
Η ιστορία της Τρούμπας τελείωσε απότομα στις 5 Αυγούστου του 1967. Η Χούντα των Συνταγματαρχών, με δήμαρχο τον Αριστείδη Σκυλίτση, αποφάσισε το κλείσιμο των οίκων ανοχής. Η απόφαση αυτή, που αιτιολογήθηκε ως «απαλλαγή του Πειραιά από το κοινωνικόν άγος», είχε και μια οικονομική διάσταση… Οι εφοπλιστές που εγκαθιστούσαν τα γραφεία τους στην περιοχή δεν επιθυμούσαν να γειτνιάζουν με τα «κόκκινα φανάρια».
Δείτε επίσης – Χαμένες γειτονιές της παλιάς Αθήνας και οι άγνωστες ιστορίες τους
Μέσα σε λίγες ημέρες, η περιοχή «καθαρίστηκε» από τις πόρνες και τα στρώματα, που απομακρύνθηκαν από τις δημοτικές υπηρεσίες. Τα κορίτσια διασκορπίστηκαν, είτε στην Αθήνα είτε σε ξένα λιμάνια. Η Τρούμπα, όπως την ήξεραν, έπαψε να υπάρχει. Ωστόσο, η ιστορία της, οι άνθρωποί της και οι αναμνήσεις που άφησε πίσω της, συνεχίζουν να ζουν μέσα από την τέχνη και τη λογοτεχνία, αποτελώντας ένα αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Χορηγούμενο
