«Μου έσωσε τη ζωή…», λέει ο Πέτρος Τατσόπουλος για τον χειρουργό στο Ιπποκράτειο που πιάστηκε στα πράσα με το φακελάκι
Ο συγγραφέας και πρώην βουλευτής, Πέτρος Τατσόπουλος, βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα βαθύ ηθικό δίλημμα, το οποίο μοιράστηκε δημόσια μέσω ανάρτησής του. Ο καρδιοχειρουργός που κατηγορείται ότι ζήτησε «φακελάκι» 5.000 ευρώ, είναι ο ίδιος άνθρωπος που το 2019 του έσωσε τη ζωή με μια σωτήρια επέμβαση.
Τατσόπουλος για τον χειρουργό με το φακελάκι: Μου έσωσε τη ζωή
Στην ανάρτησή του, ο Τατσόπουλος εκφράζει την αμηχανία του, τονίζοντας πόσο δύσκολο είναι να κατατάσσεις τους ανθρώπους σε κατηγορίες “καλών” και “κακών”. Περιγράφει τον γιατρό ως τον «απόλυτο “καλό”» και τον «ανιδιοτελή φύλακα άγγελό» του, αφού, όπως αναφέρει, χωρίς την άμεση παρέμβασή του, θα είχε χάσει τη ζωή του πριν από έξι χρόνια. Την ευγνωμοσύνη του προς τον γιατρό την είχε εκφράσει και στα βιβλία του, «Είσαι και Φαίνεσαι» και «Παιδί του Διαβόλου», όπου αφηγείται λεπτομερώς τη συμβολή του στην ανάρρωσή του.
Ιπποκράτειο: Γιατρός σε αναστολή για φακελάκι – «Με κερνούσαν με χρήματα στην υγειά τους»
Ωστόσο, ο συγγραφέας αναρωτιέται: «Μπορεί ο ίδιος άνθρωπος να εκμεταλλευόταν συστηματικά και ανάλγητα τους συμπολίτες του;». Χωρίς να προδικάζει την απάντηση, ο Τατσόπουλος δηλώνει ότι δεν γνωρίζει την αλήθεια και ότι επαφίεται στην κρίση της ελληνικής δικαιοσύνης. Η δημόσια τοποθέτησή του αντικατοπτρίζει την ανθρώπινη πολυπλοκότητα και το γεγονός ότι οι πράξεις ενός ανθρώπου δεν μπορούν πάντα να εγκλωβιστούν σε απλοϊκά σχήματα. Όπως χαρακτηριστικά καταλήγει, διαπιστώνει για πολλοστή φορά ότι «Γηράσκω αεί διδασκόμενος».
Η ανάρτηση Τατσόπουλου
Πιο συγκεκριμένα, στην ανάρτησή του ο Πέτρος Τατσόπουλος αναφέρει τα εξής: «Αυτή είναι μια από τις πιο αμήχανες αναρτήσεις μου τα τελευταία χρόνια, αλλά και από τις πιο ενδεικτικές γύρω από την άβολη θέση στην οποία ενίοτε ερχόμαστε όταν θέλουμε να μαντρώσουμε τους ανθρώπους σε κουτάκια “καλών” και “κακών”.
Ο εικονιζόμενος είναι ο άνθρωπος που κυριολεκτικά έσωσε τη ζωή μου. Δίχως τις δικές του “αποφάσεις” και τις δικές του “πρωτοβουλίες” θα βρισκόμουν κάτω από το χορτάρι εδώ και μια εξαετία.
Προσπάθησα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου προς το πρόσωπό του αφιερώνοντάς του το “Είσαι και Φαίνεσαι”, το πρώτο μου βιβλίο που κυκλοφόρησε δύο μόλις μήνες μετά τη σωτήρια χειρουργική του επέμβαση, καθώς και με τα πρώτα κεφάλαια στο πρόσφατο “Παιδί του Διαβόλου”, όπου εξιστορώ λεπτομερώς την ανεκτίμητη συμβολή του στη διάσωσή μου.
Για μένα ήταν και είναι η ενσάρκωση του απόλυτου “καλού”, ο ανιδιοτελής φύλακας άγγελός μου. Μπορεί ο ίδιος άνθρωπος να εκμεταλλευόταν συστηματικά και ανάλγητα τους συμπολίτες μας στην πιο δύσκολή τους ώρα; Δεν γνωρίζω την απάντηση, δεν την προδικάζω κι επαφίεμαι στην κρίση της ελληνικής δικαιοσύνης. Περιορίζομαι μονάχα να διαπιστώσω για πολλοστή φορά: “Γηράσκω αεί διδασκόμενος”».
Χορηγούμενο
