Τέλος και η εξόρυξη Νότια της Κρήτης; Τα νταηλίκια του Ερντογάν και η αναποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης
Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα υπαρξιακό τεστ όσον αφορά την αξιοποίηση των πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στα βυθοτεμάχια νότια της Κρήτης, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Η πρόσφατη πληροφορία για «μυστική συνάντηση της Chevron με την κυβέρνηση της Τρίπολης» έχει προκαλέσει έντονο θόρυβο στην Αθήνα, καθώς η ελληνική κυβέρνηση είχε ποντάρει πολλά στην αμερικανική εταιρεία, θεωρώντας την ασπίδα προστασίας. Πλέον, αυτή η «κάλυψη» μοιάζει επισφαλής.
Τέλος και η εξόρυξη Νότια της Κρήτης από τη Chevron;
Το χρονικό ορόσημο της 10ης Σεπτεμβρίου, ημερομηνία λήξης του διεθνούς διαγωνισμού, πλησιάζει επικίνδυνα. Εάν η Chevron «πρόδωσε» τα ελληνικά συμφέροντα με αντάλλαγμα τα λιβυκά κοιτάσματα (η Λιβύη διαθέτει πετρέλαιο υψηλής ποιότητας σε μικρό βάθος εξόρυξης), ή ακόμα χειρότερα, χρησιμοποίησε την Ελλάδα για να πιέσει την Τρίπολη, τότε η κατάσταση είναι σοβαρή.
Ανησυχώντας, ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρος Παπασταύρου, επικοινώνησε στις 15 Ιουλίου με την Αντιπρόεδρο της Chevron, Λιζ Σβάρτσε, ζητώντας διαβεβαιώσεις για τη συμμετοχή της εταιρείας στον διαγωνισμό. Ενώ η προθεσμία των 90 ημερών από την έναρξη του διαγωνισμού στις 12 Ιουνίου «τρέχει», και η Chevron έχει αρχικά εκδηλώσει ενδιαφέρον για τρία από τα τέσσερα θαλάσσια οικόπεδα νότια της Κρήτης (με την Helleniq Energy να ενδιαφέρεται για το τέταρτο), η πραγματικότητα είναι ότι όλα παραμένουν «στον αέρα».
Γεωπολιτικές Σκιές και Εθνική Κληρονομιά
Η αβεβαιότητα αυτή επηρεάζει όλα τα επίπεδα: γεωστρατηγικό, εθνικό και οικονομικό. Η Τουρκία, χρησιμοποιώντας ως «δορυφόρο» την κυβέρνηση της Τρίπολης στη Λιβύη, φαίνεται να προσπαθεί για άλλη μια φορά να ακυρώσει την αξιοποίηση του εθνικού πλούτου της Ελλάδας. Αυτό δεν είναι ένα πρωτοφανές σενάριο. Παρόμοια τακτική ακολουθήθηκε και στο παρελθόν, όπως στην περίπτωση του κολοσσιαίου κοιτάσματος του «Μπάμπουρα» νοτιοανατολικά της Θάσου στο Θρακικό Πέλαγος. Η μεγάλη κρίση του Μαρτίου του 1987 οδήγησε στην ακύρωση των ερευνών, με το πρωτόκολλο Παπούλια-Γιλμάζ να αποτρέπει την αξιοποίηση του κοιτάσματος, το οποίο εκτιμάται σε 1 δισ. βαρέλια με δυναμικότητα 350.000 βαρελιών ημερησίως. Η εκμετάλλευση του «Μπάμπουρα», ακόμα και από το 1990, θα είχε αλλάξει ριζικά την οικονομική πορεία της Ελλάδας, αποφεύγοντας χρέη και μνημόνια.
Τέλος η εξόρυξη Νότια Κρήτης από τη Chevron; Οι Διεθνείς Σχέσεις και η Κρίσιμη Απόφαση
Η Άγκυρα επιχειρεί σήμερα να ακυρώσει την ελληνική προσπάθεια νότια της Κρήτης, μέσω της Λιβύης, καθώς η αξιοποίηση αυτών των κοιτασμάτων είναι ίσως η μοναδική ελπίδα για να ανακάμψει η ελληνική οικονομία από την «οικονομία-ζόμπι» των Μνημονίων. Το ζήτημα είναι πώς θα διαχειριστεί η κυβέρνηση τη σχέση με τη Λιβύη, η οποία βρίσκεται υπό την επιρροή της Άγκυρας.
Η κυβέρνηση Τραμπ στις ΗΠΑ, όπως τονίζεται, δεν ενδιαφέρεται για το «ποιος έχει δίκιο», αλλά για το «ποιος μπορεί να την εξυπηρετήσει καλύτερα και να της δώσει περισσότερα». Ενώ οι ΗΠΑ εκτιμούν την Ελλάδα ως πιο «διαχειρίσιμο» συνεργάτη από την Τουρκία, η Ελλάδα πρέπει πρώτα να αποδείξει ότι «υπάρχει», αποφεύγοντας να υποχωρήσει υπό την απειλή, όπως συνέβη το 1987 με το «Σισμίκ» και το 2020 με το Oruc Reis.
Η Τουρκία στέλνει Νότια της Κρήτης πλωτό γεωτρύπανο
Από την πλευρά της ΕΕ, οι προσδοκίες είναι χαμηλές, καθώς η Ιταλία διατηρεί έναν «ύπουλο ρόλο» απέναντι στην Ελλάδα, ιστορικά επανερχόμενο. Οι τρεις βασικοί γεωπολιτικοί αντίπαλοι στην Ανατολική Μεσόγειο, από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι οι Έλληνες, οι Ιταλοί και οι Τούρκοι. Σήμερα, η στενή αμυντική συνεργασία Ιταλίας-Τουρκίας επιδιώκει τη στρατηγική συντριβή της Ελλάδας.
Η απροθυμία της κυβέρνησης Μητσοτάκη να στηρίξει τον Χ. Χαφτάρ το 2020 θεωρείται «μέγα λάθος», καθώς ο Χαφτάρ, νιώθοντας προδομένος, στράφηκε στη Μόσχα και πλέον βρίσκεται πιο κοντά στην Άγκυρα. Ακόμα και το Κάιρο, κάποτε σύμμαχος της Ελλάδας, έχει στραφεί προς την Τουρκία, θεωρώντας την πιο αξιόπιστη.
Πονηρά παιχνίδια από τον Ερντογάν για να αποκτήσει η Τουρκία πυρηνικά όπλα
Τρεις ακόμα διεθνείς πετρελαϊκοί κολοσσοί
Το κρίσιμο είναι να μην είναι μόνο η Chevron υποψήφια στον διαγωνισμό. Τρεις ακόμα διεθνείς πετρελαϊκοί κολοσσοί (BP, Eni και πιθανώς TotalEnergies) έχουν ζητήσει πρόσβαση στα σεισμικά δεδομένα. Αν η Ελλάδα αποτύχει σε αυτόν τον διαγωνισμό, η απώλεια θα είναι τεράστια: θα χαθεί η μοναδική ελπίδα να «σηκώσει κεφάλι» η χώρα, καθώς τα Μνημόνια λήγουν το 2115. Η αξιοποίηση του πλούτου νότια της Κρήτης είναι ένα παιχνίδι που η Ελλάδα πρέπει να κερδίσει, με κάθε κόστος και θυσία, για να διασφαλίσει το μέλλον της. Διαφορετικά, πώς θα φιλοδοξήσει να αξιοποιήσει τον πλούτο της υφαλοκρηπίδας της Μεγίστης και ποιος θα την πάρει πλέον «στα σοβαρά»;
Χορηγούμενο
