Τι πρέπει να κάνουμε με τα στέφανα του γάμου μετά από χωρισμό ή θάνατο; Οι άγνωστοι συμβολισμοί και η μακρά ιστορία τους
Τα στέφανα του γάμου αποτελούν ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και ιερά σύμβολα του ορθόδοξου μυστηρίου, αντιπροσωπεύοντας τη δόξα και την τιμή με την οποία η Εκκλησία στεφανώνει το ζευγάρι. Αν και κάθε νεόνυμφο ζευγάρι επιλέγει τα δικά του στέφανα, η βαθιά τους σημασία συχνά παραμένει άγνωστη. Ακόμη μεγαλύτερη άγνοια επικρατεί σχετικά με το τι πρέπει να συμβεί με αυτό το ιερό αντικείμενο όταν η κοινή πορεία του ζευγαριού διακοπεί από τον θάνατο ή το διαζύγιο.
Η Ιστορική Εξέλιξη και ο Βασιλικός Συμβολισμός
Ιστορικά, τα στέφανα δεν ήταν πάντα προσωπικά αντικείμενα. Στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και για μια περίοδο, υπήρχαν κοινά στέφανα που ανήκαν στον ιερό ναό και χρησιμοποιούνταν για την τέλεση όλων των γάμων. Στη συνέχεια, επικράτησε το έθιμο –που διατηρείται μέχρι σήμερα– κάθε ζευγάρι να προμηθεύεται τα δικά του.
Ο κυρίαρχος συμβολισμός των στεφάνων είναι βασιλικός. Με την τοποθέτησή τους στα κεφάλια των νεονύμφων, ο ιερέας τους στέφει ως «βασιλιά και βασίλισσα» του νέου τους «βασιλείου», δηλαδή της οικογένειας και του σπιτιού που δημιουργούν. Αυτό το «βασίλειο» καλούνται να το διοικήσουν με τις αρετές που συνοδεύουν τη βασιλεία: σοφία, σύνεση και δικαιοσύνη. Το στρογγυλό τους σχήμα συμβολίζει επίσης την αιώνια και αδιάσπαστη ένωση.
Κατά τη διάρκεια της τελετής, ο κουμπάρος (παράνυμφος), που αποτελεί τον μάρτυρα του μυστηρίου, εναλλάσσει τα στέφανα τρεις φορές, ως τιμή στην Αγία Τριάδα και ως σύμβολο της ισότιμης και αμοιβαίας αγάπης.
Η Τύχη των Στεφάνων Μετά τον Γάμο
Στην ευτυχισμένη εκδοχή της συζυγικής ζωής, τα στέφανα, δεμένα μεταξύ τους με την κορδέλα που συμβολίζει τον άρρηκτο δεσμό, φυλάσσονται ως ιερά κειμήλια σε ειδική στεφανοθήκη, συνήθως στον χώρο της κρεβατοκάμαρας.
Τι πρέπει να κάνουμε με τα στέφανα μετά από χωρισμό ή θάνατο;
Τι συμβαίνει, όμως, όταν ο γάμος λήξει;
1. Σε Περίπτωση Θανάτου
Σε περίπτωση θανάτου του ενός συζύγου, η λαϊκή παράδοση και ορισμένες παλαιότερες προλήψεις πρότειναν το ένα από τα δύο στέφανα να τοποθετείται μαζί με τον εκλιπόντα στον τάφο. Η πιο συνήθης πρακτική, ωστόσο, είναι να παραμένουν και τα δύο στέφανα στη στεφανοθήκη ως ιερό ενθύμιο και σύμβολο του δεσμού που επισφραγίστηκε ενώπιον του Θεού, μέχρι τον θάνατο και του άλλου μέλους.
2. Σε Περίπτωση Διαζυγίου
Στην περίπτωση του διαζυγίου, τα στέφανα χάνουν πλέον τη λειτουργική τους χρήση και το νόημά τους, καθώς το μυστήριο της ένωσης έχει λυθεί. Η συνήθης πρακτική είναι να επιστρέφονται σε κάποιον ιερό ναό.
Εκεί, σύμφωνα με τους εκκλησιαστικούς κανόνες, μπορούν να χρησιμοποιηθούν με δύο τρόπους:
- Επαναχρησιμοποίηση: Μπορούν να διατεθούν για την τέλεση του μυστηρίου ενός άλλου γάμου. Αυτό υπενθυμίζει την παλαιότερη πρακτική όπου τα στέφανα ήταν κοινά σκεύη του ναού.
- Καύση: Εάν δεν κριθεί σκόπιμη η επαναχρησιμοποίηση, μπορούν να καούν και η στάχτη τους να τοποθετηθεί σε χωνευτήρι (ιερό μέρος του ναού όπου τοποθετούνται άχρηστα ή αλλοιωμένα ιερά αντικείμενα).
Τα στέφανα, είτε ως σύμβολα θριάμβου, είτε ως ενθύμια ενός τερματισμένου δεσμού, διατηρούν τη σημασία τους ως μαρτυρίες ενός ιερού όρκου… Υπενθυμίζοντας σε όλους τον υψηλό πνευματικό σκοπό του Μυστηρίου του Γάμου.
Χορηγούμενο
