Δεν πέρασαν ούτε δύο μέρες από τότε που ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συμφώνησε με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για την σύγκληση ενός κοινού Υπουργικού Συμβουλίου, το οποίο θα λαμβάνει συναποφάσεις σε όλα τα θέματα, και ο εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ, Ομέρ Τσελίκ, είπε ότι «δεν είναι δυνατόν να πας σε συζητήσεις όταν δεν έχει γίνει η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών γιατί είναι ένα θέμα που κλειδώνει τα άλλα θέματα που υπάρχουν».
Επίσης αναφέρθηκε σε «τουρκική μειονότητα στην Θράκη», στην βάση του ΝΑΤΟ στην Αλεξανδρούπολη και κατηγόρησε την Ελλάδα εκ νέου με το γνωστό φανταστικό τουρκικό αφήγημα ότι «το ελληνικό λιμενικό τρυπά βάρκες και σκοτώνει μετανάστες στο Αιγαίο».
Όπως αναφέρει, αν συνεχιστούν αυτά από πλευράς Ελλάδας, κάτι άλλο θα συμβεί και όχι κάποια συμφωνία.
Με λίγα λόγια η Άγκυρα από την αρχή λέει πως για αυτή την υποτιθέμενη συμφωνία ειρήνευσης που αποφασίστηκε στο Βίλνιους, ήδη Ελλάδα θα πρέπει να απεμπολήσει βασικά κυριαρχικά της δικαιώματα.
Φυσικά όποιος νομίζει ότι ο Τσελίκ εκφράζει «προσωπικές του απόψεις» όπως συμβαίνει… με τους υπουργούς στην Ελλάδα, είναι πολύ γελασμένος.
Όπως ανέφερε ο Χασάν Γκιογούς, πρώην πρέσβης της Τουρκίας στην Αθήνα: «Σε τρία βασικά θέματα υπάρχουν διαφορές μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. Το πρώτο είναι το ζήτημα της Κύπρου, τα προβλήματα του Αιγαίου και τα ζητήματα των μειονοτήτων».
«Όταν μιλάμε για το προβλήματα του Αιγαίου εκεί υπάρχουν πολλά αλληλένδετα προβλήματα. Όπως αναφέρατε και στην αρχή, από την έκταση των χωρικών υδάτων, η υφαλοκρηπίδα, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, το θέμα του εναέριου χώρου.
Όμως ο ισχυρισμός της Ελλάδας είναι πως υπάρχει ένα ζήτημα κι αυτό είναι της υφαλοκρηπίδας και είπαν πως στις διερευνητικές επαφές μιλάμε για το θέμα αυτό. Όμως ξέρω πως στις διερευνητικές το Αιγαίο τέθηκε με όλες του τις διαστάσεις. Τώρα πάλι λένε πως συζητούν μόνο την υφαλοκρηπίδα, ελπίζω να βρεθεί μια νέα δομή και να τεθούν όλα τα ζητήματα για να υπάρξει μια κοινή αποδοχή».
Κατανοητό; Εμείς συζητάμε για κάτι που ήδη είναι δικό μας όπως η υφαλοκρηπίδα και οι θαλάσσιες ζώνες και οι Τούρκοι πέραν αυτού θέλουν να διαπραγματευτούν πολλά αλλά, επίσης δικά μας κυριαρχικά δικαιώματα, και μάλιστα εκ του ασφαλούς καθώς δεν συζητιέται και δεν είναι υπό διαπραγμάτευση κανένα τούρκικο κυριαρχικό δικαίωμα.
Εν τω μεταξύ προκαλεί εντύπωση πως επικαλούνται την συνθήκη της Λοζάνης για τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, πως δεν είναι αποστρατιωτικοποιημένα, αλλά ταυτόχρονα παραβιάζουν τη συνθήκη της Λοζάνης και αποκαλούν την ελληνική μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη και θέλουν να αποκαλείτε έτσι, κατά παράβαση της συνθήκης, «τουρκική».
Χορηγούμενο
