Η συγκλονιστική ιστορία πίσω από το μεγαλύτερο και πιο μεθοδικό ριφιφί στην Ελλάδα το 1992, στην Τράπεζα Εργασίας στην Καλλιρρόης. Πώς έσκαψαν το τούνελ κάτω από τον Ιλισό και γιατί παραμένει ανεξιχνίαστο, 33 χρόνια μετά.
Παραμονές των Χριστουγέννων του 1992, αποκαλύφθηκε μια εγκληματική ενέργεια που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως το πιο «επιστημονικό» και οργανωμένο ριφιφί που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Άγνωστοι δράστες κατάφεραν να διαρρήξουν 301 από τις 1151 θυρίδες του υποκαταστήματος της Τράπεζας Εργασίας στην Καλλιρρόης, αφαιρώντας περιουσιακά στοιχεία και μετρητά, η σημερινή αξία των οποίων ξεπερνά τα 14 εκατομμύρια ευρώ.
Το κλειδί της επιτυχίας ήταν η κατασκευή ενός εντυπωσιακού τούνελ, μήκους 25-30 μέτρων, το οποίο ξεκίνησε από ένα φρεάτιο της ΕΥΔΑΠ στο τοίχωμα της σκεπασμένης κοίτης του ποταμού Ιλισού. Το τούνελ κατέληγε ακριβώς κάτω από το υπόγειο του καταστήματος. Χρησιμοποιώντας βαριές υποστυλώσεις, ράγες για βαγονέτο (μεταφοράς μπάζων) και γεννήτριες για τη χρήση κομπρεσέρ, οι δράστες εργάστηκαν επί τρεις μήνες, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Ο τελικός τους στόχος ήταν η διάτρηση του 60 πόντων τσιμεντένιου θεμελίου του θησαυροφυλακίου.
Πανικός: Ποιό ποτάμι στην Ελλάδα είναι γεμάτο χρυσό;
Οι Έρευνες και η Εμφάνιση των Ευρημάτων στη Βραυρώνα
Η ανακάλυψη του τούνελ άφησε άφωνους τους αστυνομικούς, οι οποίοι αρχικά αδυνατούσαν να βρουν οποιοδήποτε στοιχείο. Η πρόοδος ήρθε τυχαία, στις 12 Ιανουαρίου, όταν βρέθηκαν στην ερημική παραλία Χαμολιά της Βραυρώνας κάποιες κατεστραμμένες θυρίδες μαζί με επιταγές και ομόλογα.
Αυτό το εύρημα οδήγησε τις αρχές στην εκτίμηση ότι οι δράστες του πρωτοφανούς ριφιφί είχαν πιθανότατα διαφύγει μέσω θαλάσσης, μεταφέροντας τα κλοπιμαία τους είτε σε άλλο μέρος της Ελλάδας είτε στο εξωτερικό. Αυτή η διάσταση της υπόθεσης αποτέλεσε βασικό σημείο αναφοράς για τη σειρά έξι επεισοδίων του Σωτήρη Τσαφούλια, που επαναφέρει στην τηλεοπτική οθόνη «το ριφιφί του αιώνα».
Ο «Απατεώνας» Σύριος, η Κατάρρευση των Κατηγοριών και το Ριφιφί 1992 Ανεξιχνίαστο
Η υπόθεση πήρε μια δραματική τροπή τον Ιούλιο του 1994, όταν ο Σύρος κρατούμενος Τζουμάχ Χαλίντ, ο οποίος είχε ανοίξει λογαριασμό με πλαστά στοιχεία στην ίδια τράπεζα, υπέδειξε ως δράστες πέντε άτομα: έναν υποδιευθυντή του καταστήματος, έναν υπάλληλο των ΕΛΤΑ και τρεις επιχειρηματίες. Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι είχε συμμετάσχει στην κατασκευή των υποστυλωμάτων, αλλά κατέδωσε τους συνεργούς του επειδή έλαβε μικρότερο ποσό από το συμφωνηθέν.
Ανελίζ Μισέλ: Η αληθινή ιστορία που ενέπνευσε τον “Εξορκισμό της Έμιλι Ρόουζ”
Ακολούθησαν εντάλματα σύλληψης και προφυλακίσεις. Ωστόσο, τον Νοέμβριο του 1994, ο Χαλίντ αναίρεσε τους ισχυρισμούς του, πρώτα τηλεοπτικά και μετά με σημείωμα στον ανακριτή. Αποτέλεσμα ήταν η αποφυλάκιση των κατηγορουμένων και, τελικά, τον Σεπτέμβριο του 1995, το Συμβούλιο Εφετών απάλλαξε τους πέντε κατηγορουμένους από όλες τις κατηγορίες. Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο και το ριφιφί 1992 παραμένει έως σήμερα ανεξιχνίαστο, με τη λεία να θεωρείται ότι μεταφέρθηκε στο εξωτερικό, όπως εκτιμά ο κορυφαίος αστυνομικός συντάκτης Πάνος Σόμπολος.
Χορηγούμενο
