Σε μια σειρά ιδιαίτερα προκλητικών δηλώσεων, Τούρκος αναλυτής, καθηγητής του Πανεπιστημίου Γεντίτεπε, Φουρκάν Καγιά, υποστηρίζει ότι η «πραγματική ειρήνη» στο Αιγαίο θα επέλθει μόνο αν η Τουρκία αποκτήσει τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Βάσει μιας τουρκικής θεωρίας που διχοτομεί τον θαλάσσιο χώρο. Όπως μεταδίδει ο ανταποκριτής του ΣΚΑΪ στην Κωνσταντινούπολη, Μανώλης Κωστίδης, ο Καγιά υποστηρίζει ότι αυτή η εξέλιξη θα ήταν «καλή και για την Ελλάδα». Καθώς η Αθήνα θα «λυτρωθεί από ένα μεγάλο βάρος».
Νέα αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας
Επίσης ο Φουρκάν Καγιά εισηγείται μια συμφωνία όπου ο 26ος μεσημβρινός θα κόψει το Αιγαίο στη μέση. Με τα νησιά ανατολικά του να περνούν στην Τουρκία. Και τα δυτικά να παραμένουν στην Ελλάδα. «Η Ελλάδα τι όφελος έχει από αυτά τα νησιά; Και οι τουρίστες σε αυτά τα νησιά πηγαίνουν από εμάς». Δηλώνει χαρακτηριστικά. Υπονοώντας ότι η ελληνική κυριαρχία στα νησιά είναι άνευ ουσίας. Η παρουσιάστρια Χιλάλ Οζντεμίρ συμπληρώνει. Πως «το πείσμα της Ελλάδας να κατέχει αυτά τα νησιά έχει μόνο ιστορική βάση για να έχει κάποια υπεροχή».
Τουρκο-Λιβυκό μνημόνιο και «ατσάλινο τόξο» στην Ανατολική Μεσόγειο
Παράλληλα, ο Καγιά επαναφέρει το ζήτημα του τουρκο-λιβυκού μνημονίου. Τονίζει πως εάν αυτή η συμφωνία επικυρωθεί από ολόκληρη τη Λιβύη, τότε ο Χάρτης της Σεβίλλης θα «οδηγηθεί στον κάδο των απορριμμάτων». Προσθέτει δε ότι μια μελλοντική συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Συρίας. Για τον καθορισμό θαλάσσιων περιοχών ευθύνης θα δημιουργήσει ένα «ατσάλινο τόξο της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο».
«Προβοκάτσια» η ελληνική αποστολή φρεγατών στη Λιβύη
Ωστόσο τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, και ειδικότερα το τηλεοπτικό δίκτυο TVNET, χαρακτηρίζουν ως «κεκαλυμμένη προβοκάτσια» την αποστολή ελληνικών φρεγατών στη Λιβύη. Υποστηρίζουν ότι η Αθήνα, με το πρόσχημα του προσφυγικού, προσπαθεί να αμφισβητήσει το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Και να αλλάξει τις ισορροπίες στην περιοχή.
Επιπλέον το TVNET αναφέρει ότι η συμφωνία καθορισμού θαλάσσιων περιοχών ευθύνης του 2019 μεταξύ Τρίπολης και Τουρκίας ήταν ένα «κρίσιμο διπλωματικό και στρατιωτικό βήμα». Ωστόσο για την αύξηση της τουρκικής κυριαρχίας και την ασφάλεια των ενεργειακών διαδρόμων. Καταλήγει ότι η κίνηση της Ελλάδας με τις φρεγάτες, μετά και τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης για ενεργειακή συνεργασία, θεωρείται από την Άγκυρα ως «προσπάθεια αλλαγής των στρατιωτικών ισορροπιών στην περιοχή».
Χορηγούμενο
