Στην Ελλάδα του 2025, δύο συνταξιούχοι στην καρδιά της Αθήνας, στην περιοχή της Κυψέλης, ζουν μια καθημερινότητα που συγκλονίζει. Εδώ και τρία ολόκληρα χρόνια, το σπίτι τους είναι ένα παλιό αυτοκίνητο, και το κρεβάτι τους ένα πεζοδρόμιο.
Η ιστορία τους, όπως καταγράφηκε από την κάμερα του MEGA, αποτελεί μια δραματική κραυγή για την εύρεση των αυτονόητων: ασφάλεια και αξιοπρέπεια.
«Κουράστηκα, Απελπίστηκα, Είναι Αδιέξοδο»
Ο 70χρονος κύριος Χρήστος, ο οποίος πάσχει και από ζαχαρώδη διαβήτη, περιγράφει με αξιοπρέπεια αλλά και απόγνωση την κατάστασή τους: «Μπορεί να είμαστε άστεγοι, αλλά είμαστε αξιοπρεπείς».
Επίσης η σύζυγός του, κυρία Ακριβή, εκφράζει την κόπωση και την απόγνωση που φέρνουν τα χρόνια της αστεγίας: «Ένα σπίτι να μπούμε μέσα, δεν μπορώ άλλο, κουράστηκα, απελπίστηκα. Υπομονή, είναι αδιέξοδο».
Οι ώρες μέσα στο αυτοκίνητο κυλούν βασανιστικά. Για το ζευγάρι, οι νύχτες και οι μέρες έχουν γίνει ένας ατελείωτος αγώνας επιβίωσης σε ένα κάθισμα, μακριά από την ζεστασιά ενός σπιτιού.
Η Έκκληση της Γειτονιάς και το «Φθηνό Σπιτάκι»
Παρά τη δυσκολία της κατάστασης, οι γείτονες της Κυψέλης δείχνουν την αλληλεγγύη τους, προσέχοντας και συνδράμοντας το ζευγάρι όσο μπορούν. Ωστόσο, η βοήθεια αυτή δεν αντικαθιστά τη βασική ανάγκη για στέγαση.
«Πολύ δύσκολα. Στεναχωριέμαι. Να βρούμε ένα φθηνό σπίτι. Μπορούμε να βρούμε ένα μικρό σπιτάκι», λέει η κυρία Ακριβή, εκφράζοντας την απλή τους επιθυμία.
Το ζευγάρι των συνταξιούχων δεν ζητάει πολλά. Παρά μόνο μία στέγη για να μπορέσουν να επιβιώσουν με ασφάλεια και αξιοπρέπεια, μακριά από τον δρόμο. Η ιστορία τους αναδεικνύει τις χρόνιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ευάλωτα μέλη της κοινωνίας στην εύρεση οικονομικά προσιτής στέγης.
Χορηγούμενο
