Η Μαρινέλλα υπήρξε για αρκετά χρόνια φίλη με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και σε μια αφοπλιστική συνέντευξή της αποκάλυψε ότι η εθνική σταρ προδόθηκε και πόνεσε πολύ.
Η γνωστή ερμηνεύτρια είχε μιλήσει στη «Real», λέγοντας χαρακτηριστικά:
«Από το ’60 που γνώρισα και αγάπησα την Αλίκη ήµασταν πάντα µαζί – µέχρι και το τέλος, στο νοσοκοµείο… Φίλες καρδιάς ήµασταν. Ζήσαµε τόσα πολλά µαζί – πώς να ξεχωρίσω µνήµες;
Θυµάµαι τα πάντα. Και γέλια και χαρές και γλέντια και ξενύχτια και εξοµολογήσεις και δάκρυα και πίκρες, αλλά τα κρατάω για εµένα όλα αυτά… Μια- δυο εικόνες θα σας πω. Θυµάµαι έντονα τα καλοκαίρια µας στον Θεολόγο – στο εξοχικό της. Ήταν απέναντι από το δικό µου, στο οποίο δεν έµενα σχεδόν ποτέ.
Με έπαιρνε τηλέφωνο και µου έλεγε “Έλα χριστιανή µου να φάµε και να τα πούµε!”. Πήγαινα, κάναµε µπάνιο, ξαπλώναµε σε ένα πλακόστρωτο που ’χε και τα λέγαµε. Κατέβαζε µόνη της σε µεγάλους δίσκους ουζάκια και µεζεδάκια – δεν έχω δει πιο φιλόξενο άνθρωπο κι εκεί και στο σπίτι της στη Στησιχόρου, που µας µαγείρευε µε αγάπη…
Ήταν άβαφη. Πόσο όµορφη – σαν µπουµπούκι. Με το ψάθινο καπέλο της. Λέγαµε για δουλειές, αλλά κυρίως λέγαµε για τα προσωπικά µας… Με ρωτούσε σαν παιδί. Ήταν καλή φιλενάδα – ό,τι λέγαµε έµενε πάντα µεταξύ µας, σαν να είχαµε δώσει όρκο σιωπής.
«Φωτιά» οι αποκαλύψεις της Μαρινέλλας: «Η Αλίκη Βουγιουκλάκη προδόθηκε και πόνεσε από…»
Γινόταν θυσία για τους φίλους της – και ας την πρόδωσαν πολλοί. ∆εν θέλω να µιλάω γι’ αυτά. Προδόθηκε και πόνεσε από συµπεριφορές υποτιθέµενων… φίλων και αντρών. Τι άλλο να σας πω; Ήταν µια καταπληκτική ηθοποιός και στο δράµα και στην κωµωδία, ήταν έξυπνη, είχε απίστευτο χιούµορ και αυτοσαρκασµό, ήταν (σ.σ.: σταµατά για λίγο) η φιλενάδα µου…
Η αγαπηµένη µου φιλενάδα και µου λείπει τόσο πολύ πάντα. Να σας πω κάτι αστείο που είχε συµβεί;
Είχαµε βγει για φαγητό και όταν ήρθαν οι κατάλογοι δεν… βλέπαµε τίποτα.
Μικρά τα γράµµατα (σ.σ.: γελά). Πάω να βάλω τα γυαλιά µου και µου λέει: “Είσαι τρελή, δεν βλέπεις εµένα που δεν τα βάζω; Βάλ’ τα µέσα, που θα µας δούνε µε γυαλιά να… χαρούνε (σ.σ.: γελά). Παίρνει, λοιπόν, τον κατάλογο, έρχεται το γκαρσόνι και της λέει ‘‘Κρατάτε ανάποδα τον κατάλογο’’. Γυρίζει, λοιπόν, και του λέει µε περιπαιχτικό ύφος: ‘‘Το έκανα επίτηδες για να δω αν θα το καταλάβεις και θα µε διορθώσεις’’.
Έπειτα που έφυγε, γύρισε και µου είπε: ‘‘Μα καλά, ούτε ότι τον κράταγα ανάποδα δεν είδες;’’. Κλάψαµε από τα γέλια. Πώς γελάγαµε µε την Αλίκη µου… Πόσο πολύ. Και πώς πέρασαν είκοσι χρόνια… »
Χορηγούμενο
