Για έγκλημα συλλογικής ευθύνης μίλησε στην ΕΡΤ ο σκηνοθέτης του «Έτερος Εγώ», Σωτήρης Τσαφούλιας αναφερόμενος στα Τέμπη. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην παραίτηση του Κώστας Αχ. Καραμανλή.
«Το δυστύχημα στα Τέμπη δεν ανέδειξε τίποτα άλλο από την παθογένεια και την ανικανότητα της ελληνικής πολιτείας τα τελευταία 23 χρόνια. Για μένα το έγκλημα αυτό είναι συλλογικής ευθύνης και δεν είναι συλλογικής ευθύνης μόνο της πολιτικής εξουσίας», δήλωσε ο σκηνοθέτης.
«Είναι για μένα ένα δυστύχημα το οποίο έχει νεκρούς. Το μόνο χειρότερο από αυτό είναι να έχεις νέους νεκρούς. Αυτό είναι κάτι που ξεπερνιέται πολύ δύσκολα. Οι νέοι άνθρωποι από 15 χρονών, 20 και 25. Πιστεύω ότι πλήρωσαν τις παθογένειες αυτού του κράτους και όλων μας», είπε σε άλλο σημείο της συνέντευξης.
Αναφερόμενος στην ομιλία του Κώστα Αχ. Καραμανλή στη Βουλή για το ΟΣΕ είπε: «Αν αυτός ο άνθρωπος όταν τα έλεγε ήξερε ότι λέει ψέμματα, άρα η ευθύνη του είναι ποινική… Αν δεν το ήξερε, ήταν ένας διακοσμητικός υπουργός ο οποίος εμπιστεύτηκε τους συνεργάτες του και οι συνεργάτες του τον εξέθεσαν. Σε αυτή την περίπτωση δεν παραιτείσαι: Λες ποιοι σε ενημέρωσαν και παραιτείσαι μετά. Θα έπρεπε να παραιτηθεί όταν η Ευρώπη μας παρέπεμψε στο δικαστήριο για την ασφάλεια των τρένων».
«Να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας»
Ο Σωτήρης Τσαφούλιας συνέχισε λέγοντας «Είναι μια στιγμή που για μένα χρειάζεται να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας. Δηλαδή, όποιος ποτέ χρησιμοποίησε γνωστό για να σβήσει μια κλήση, για να βάλει το παιδί του κάπου καλά στον στρατό, για να πάρει μια θέση, έχει ευθύνη».
«Ζούμε σε μια χώρα που δυστυχώς τη λέξη φιλότιμο, ενώ την καμαρώνουμε ότι είμαστε οι μόνοι που την έχουμε, την κρατάμε μόνο στα λεξικά μας, δεν την βάζουμε καθόλου στην πολιτική ζωή. Όρος, πολιτική ευθύνη ή ευθιξία απέχει κατά πολύ», τόνισε και συνέχισε: «Αυτό που βλέπω τώρα εγώ είναι -μου κάνει πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση- πόσο γρήγορα μπήκαν στο παιχνίδι «Εσύ φταις, εγώ φταίω». Περίμενα ότι θα το άφηναν λίγο παραπάνω. Η ταχύτητα που μπήκαν σε αυτή τη στιχομυθία ήταν εντυπωσιακή».
«(…) Όλοι μας βλέπουμε την ένταση των ανθρώπων στους δρόμους, στην οδήγηση, στο περπάτημα, στις καθημερινές επαφές.
Ο κόσμος είναι εξαιρετικά πιεσμένος και πιέζεται ακόμα παραπάνω όταν του υποτιμούν τη νοημοσύνη και το τελευταίο διάστημα και σε επίπεδο πληροφορίας και σε επίπεδο πολιτικής. Βλέπουμε αυτό: μια προσπάθεια, λες και μιλάνε σε ανθρώπους που πραγματικά δεν σκέφτονται», κατέληξε.
Χορηγούμενο
