Ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» είναι ένα εκτενές ποίημα που συνέθεσε ο Διονύσιος Σολωμός το 1823, τμήμα του οποίου αποτελεί τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας από το 1865 και της Κύπρου από το 1966.
Πρόκειται για το μακροσκελέστερο εθνικό ύμνο παγκοσμίως, με 158 στροφές, δηλαδή 632 στίχους.
Το ποίημα δημιουργήθηκε τον Μάιο του 1823 στη Ζάκυνθο και τυπώθηκε έναν χρόνο αργότερα στο Μεσολόγγι. Συνδυάζει στοιχεία του ρομαντισμού και του κλασικισμού, με τετράστιχες στροφές και εναλλαγή τροχαϊκών οκτασύλλαβων και επτασύλλαβων στίχων.
Το 1828, ο Κερκυραίος Νικόλαος Μάντζαρος μελοποίησε το ποίημα σε λαϊκό ύφος, για τετράφωνη ανδρική χορωδία. Έκτοτε, ακουγόταν συχνά σε εθνικές γιορτές και στα σπίτια των Κερκυραίων αστών, αποκτώντας τη φήμη ανεπίσημου ύμνου της Επτανήσου. Ο Μάντζαρος δημιούργησε και άλλες μελοποιήσεις του έργου, τις οποίες υπέβαλε στον Βασιλιά Όθωνα.
Οι 24 πρώτες στροφές του ποιήματος καθιερώθηκαν ως εθνικός ύμνος το 1865. Οι δύο πρώτες στροφές ακούγονται πάντα κατά την έπαρση και υποστολή της σημαίας και ψάλλονται σε επίσημες στιγμές και τελετές. Κατά την ανάκρουση του ύμνου, αποδίδονται τιμές στρατιωτικού χαιρετισμού «εν ακινησία».
Χορηγούμενο
