Η αντεπίθεση της Ουκρανίας φαίνεται να έχει σταματήσει… Αυτές οι συνθήκες απαιτούν μια συνολική επανεκτίμηση της τρέχουσας στρατηγικής!
Αναθεωρώντας την επιτυχία στην Ουκρανία». Με αυτό τον τίτλο το Foreign Affairs σε άρθρο-παρέμβασή του προτρέπει τις ΗΠΑ να αλλάξουν στρατηγική στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, καθώς η υπερδύναμη της άλλης πλευράς του Ατλαντικού δεν αντέχει δύο πολέμους…
Και συνεχίζει το μακροσκελές και επίκαιρο άρθρο, αναφέροντας χαρακτηριστικά:
Ταυτόχρονα, η πολιτική βούληση να συνεχιστεί η παροχή στρατιωτικής και οικονομικής υποστήριξης προς την Ουκρανία… χάνεται, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη. Αυτές οι συνθήκες απαιτούν συνολική επανεκτίμηση της κατάστασης. Η Ουκρανία και η Δύση βρίσκονται σε μια μη βιώσιμη τροχιά, που χαρακτηρίζεται από βροντερή αναντιστοιχία. Οι πολεμικοί στόχοι του Κιέβου, η εκδίωξη των ρωσικών δυνάμεων από την ουκρανική γη και η πλήρης αποκατάσταση της εδαφικής τους ακεραιότητας, παραμένουν νομικά και πολιτικά απαράβατοι. Στρατηγικά όμως είναι απρόσιτοι, όπως καταλαβαίνει κανείς.
Ήρθε η ώρα για την Ουάσιγκτον να ηγηθεί των προσπαθειών για την χάραξη νέας πολιτικής που θέτει εφικτούς στόχους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να ξεκινήσουν διαβουλεύσεις με την Ουκρανία και τους ευρωπαίους εταίρους. Το Κίεβο δεν θα παραιτηθεί από την υπεράσπιση και επιδιόρθωση του 80% της χώρας που εξακολουθεί να βρίσκεται υπό τον έλεγχό του.
Η Ρωσία μπορεί και να απορρίψει την προσφορά της Ουκρανίας για κατάπαυση του πυρός. Αλλά ακόμα κι αν το Κρεμλίνο αποδειχτεί αδιάλλακτο, η στροφή της Ουκρανίας από την επίθεση στην άμυνα θα περιόριζε τη συνεχιζόμενη απώλεια των στρατιωτών της. Η διπλωματία προσφέρει τον πιο ρεαλιστικό δρόμο για τον τερματισμό όχι μόνο του πολέμου αλλά και της ρωσικής κατοχής του ουκρανικού εδάφους.
Είναι τεράστιο ανθρώπινο και οικονομικό το κόστος του πολέμου. Η πραγματικότητα είναι ότι η Ρωσία έχει καταφέρει να χρησιμοποιήσει βία για να καταλάβει μεγάλο κομμάτι της επικράτειας της Ουκρανίας. Παρά την πολυαναγγελθείσα αντεπίθεση της Ουκρανίας, η Ρωσία έχει κερδίσει στην πραγματικότητα περισσότερο έδαφος κατά την διάρκεια του 2023. Συνολικά, καμία πλευρά δεν έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο. Οι ουκρανικές και οι ρωσικές δυνάμεις έχουν φτάσει σε αδιέξοδο.
Οι επιλογές
Μια επιλογή για την Δύση είναι να συνεχίσει να παρέχει τεράστια ποσότητα όπλων στην Ουκρανία. Ο στρατός όμως της Ουκρανίας δεν δείχνει σημάδια ότι μπορεί να σπάσει τις τρομερές άμυνες της Ρωσίας. Η Δύση μπορεί να στείλει περισσότερα άρματα μάχης, πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς και τελικά μαχητικά αεροσκάφη F-16.
Ο χρόνος δεν θα είναι με το μέρος της Ουκρανίας εάν ένας πόλεμος υψηλής έντασης διαρκέσει επ’ αόριστον. Η οικονομία της Ρωσίας και η αμυντική της βιομηχανία έχουν πολεμική βάση. Η Μόσχα εισάγει επίσης όπλα από Βόρεια Κορέα και Ιράν. Η Ρωσία βρήκε επίσης νέες αγορές για την ενέργειά της. Οι κυρώσεις είχαν μέτρια επίδραση στην ρωσική οικονομία. Ο Πούτιν εμφανίζεται πολιτικά ασφαλής και ελέγχει από τον στρατό και τις υπηρεσίες ασφαλείας μέχρι τα μέσα ενημέρωσης.
Ο Τραμπ
Στην Ουκρανία στρατιώτες και άμαχοι εξακολουθούν να χάνουν την ζωή τους, ο στρατός εξαντλεί τα αποθέματα όπλων, η οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά περίπου το ένα τρίτο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν στο επίκεντρο της παροχής δυτικής βοήθειας στην Ουκρανία, αλλά η αντίθεση στην παροχή σημαντικών ποσών αυξάνεται στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, αποτρέποντας μέχρι στιγμής τα αιτήματα της κυβέρνησης Μπάιντεν. Ο κύριος υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών για την προεδρία, ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, έχει ιστορικό να συμπαρατάσσεται με την Ρωσία. Το ότι ο Τραμπ προηγείται του Μπάιντεν σε βασικές πολιτείες ενισχύει την αβεβαιότητα σχετικά με την τροχιά της πολιτικής των ΗΠΑ.
Ο στρατός των ΗΠΑ έχει μόνο πεπερασμένους πόρους και η αμυντική βιομηχανική βάση τους έχει πολύ περιορισμένη παραγωγική ικανότητα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αδύνατες καθώς υποστηρίζουν δύο εταίρους που εμπλέκονται σε θερμούς πολέμους. Άλλοι υποστηρίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αφιερώσουν την προσοχή τους στις στρατηγικές προκλήσεις στον Ινδο-Ειρηνικό.
Δεν θα είναι πολιτικά εύκολο ούτε για την Ουκρανία ούτε για τη Δύση να αντιμετωπίσουν αυτές τις απογοητευτικές στρατηγικές πραγματικότητες. Αλλά είναι πολύ προτιμότερο τόσο για το Κίεβο να υιοθετήσει νέα στρατηγική που επαναφέρει τους στόχους και τα μέσα σε ισορροπία παρά να συνεχίσουν να ακολουθούν μια πορεία που οδηγεί σε αδιέξοδο.
Η Ουάσιγκτον πρέπει να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην έναρξη διαβουλεύσεων με την Ουκρανία και τους δυτικούς συμμάχους με στόχο να πείσουν το Κίεβο να ζητήσει κατάπαυση του πυρός. Η Δύση δεν πρέπει να πιέσει την Ουκρανία να εγκαταλείψει την αποκατάσταση των συνόρων της του 1991.
Μια κατάπαυση του πυρός θα έσωζε ζωές και θα επέτρεπε την έναρξη της οικονομικής ανασυγκρότησης. Θα επέτρεπε στην Ουκρανία να αφιερώσει τα εισερχόμενα δυτικά όπλα για να επενδύσει στη μακροπρόθεσμη ασφάλειά της.
Ο Πούτιν
Η κατάπαυση του πυρός θα τεθεί σε ισχύ μόνο εάν η Ουκρανία και η Ρωσία συμφωνήσουν με τους όρους. Η συμμόρφωση της Μόσχας δεν αποκλείεται. Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν υποστεί σοβαρές απώλειες στο πεδίο της μάχης. Και η επιθετική πράξη του Κρεμλίνου έχει σαφώς γυρίσει μπούμερανγκ. Ο Πούτιν μπορεί απλώς να αδράξει την ευκαιρία για να σταματήσει την αιματοχυσία.
Ωστόσο, είναι πολύ πιο πιθανό η Μόσχα να απορρίψει μια πρόταση κατάπαυσης του πυρός. Η επιστροφή Τραμπ στον Λευκό Οίκο είναι μια ρεαλιστική πιθανότητα… Ένα αποτέλεσμα που σίγουρα θα αποδυναμώσει, αν δεν τερματίσει και τελείως την υποστήριξη των ΗΠΑ προς την Ουκρανία.
Η Ουκρανία θα πρέπει να επικεντρωθεί στην διατήρηση και την ανοικοδόμηση του εδάφους που ελέγχει τώρα… Αντιστρέφοντας την εξίσωση επίθεσης-άμυνας και θέτοντας την Ρωσία στην θέση να πρέπει να επωμιστεί το υπέρογκο κόστος της διεξαγωγής επιθετικών επιχειρήσεων κατά των καλά σκαμμένων ουκρανικών δυνάμεων.
Ο Ζελένσκι
Το να πείσουμε τον Ουκρανό Πρόεδρο Ζελένσκι και το ουκρανικό κοινό να αλλάξουν πορεία δεν θα ήταν μάλιστα εύκολη υπόθεση. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι αυτό που ξεκίνησε ως πόλεμος ανάγκης για την Ουκρανία έχει μετατραπεί σε πόλεμο επιλογής, έναν αγώνα για την ανακατάληψη της Κριμαίας και μεγάλου μέρους της περιοχής του Ντονμπάς στην ανατολική Ουκρανία. Η ανάδειξη της Ουκρανίας ως επιτυχημένης και ανθεκτικής δημοκρατίας ικανής να υπερασπιστεί τον εαυτό της θα αποτελούσε ηχηρή ήττα της ρωσικής φιλοδοξίας.
Οι φίλοι της Ουκρανίας στην Δύση μπορούν και πρέπει να γλυκάνουν αυτό που θα ήταν ένα πικρό χάπι για τους Ουκρανούς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και επιλεγμένα μέλη του ΝΑΤΟ θα πρέπει να δεσμευτούν όχι μόνο για μακροπρόθεσμη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια… Αλλά και για την εγγύηση της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας. Αυτή η δέσμευση θα βασίζεται μάλιστα στο πρότυπο του άρθρου 4 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ… Το οποίο προβλέπει άμεσες διαβουλεύσεις κάθε φορά που απειλείται «η εδαφική ακεραιότητα, η πολιτική ανεξαρτησία ή η ασφάλεια» ενός μέλους.
Επίσης η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία πρόσφατα ανακοίνωσε την πρόθεσή της να ξεκινήσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις με το Κίεβο… Θα πρέπει να επιταχύνει το χρονοδιάγραμμα ένταξης για την Ουκρανία και να της προσφέρει το ενδιάμεσο ειδικό καθεστώς ΕΕ-lite.
Χορηγούμενο
