Αφήστε τα παιδιά να μάθουν μόνα τους: Γιατί το διάβασμα με τους γονείς δεν είναι πάντα η λύση

Πολλοί γονείς, στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν τα παιδιά τους στα μαθήματα, καταλήγουν να υποκαθιστούν τον ρόλο του εκπαιδευτικού. Δημιουργώντας μια εξάρτηση που εμποδίζει την ανάπτυξη της αυτονομίας και της κριτικής σκέψης.

Η υπερβολική γονεϊκή παρέμβαση στην εκπαίδευση των παιδιών έχει πολλαπλές αρνητικές συνέπειες:

Ακύρωση του εκπαιδευτικού έργου: Τα παιδιά συνηθίζουν να περιμένουν τη βοήθεια των γονέων στο σπίτι, μειώνοντας την προσοχή τους στην τάξη.
Εικονική πραγματικότητα για τους εκπαιδευτικούς: Οι δάσκαλοι βλέπουν μια εικόνα επιτυχίας που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, καθώς οι γονείς καλύπτουν τις μαθησιακές αδυναμίες των παιδιών.
Έλλειψη κινήτρων: Επίσης η προετοιμασία των μαθημάτων από τους γονείς αφαιρεί το στοιχείο της έκπληξης και το ενδιαφέρον για μάθηση.
Υποκατάσταση του εκπαιδευτικού: Οι γονείς, διαβάζοντας τα παιδιά, συγκρίνονται με τους δασκάλους και συχνά τους επικρίνουν, υπονομεύοντας την παιδαγωγική τους αξία.
Πίεση και εξάντληση: Ωστόσο η υπερβολική ενασχόληση με τα μαθήματα οδηγεί σε πίεση, άγχος και απέχθεια για μάθηση.
Κατάργηση του ρόλου του γονέα: Η ενασχόληση με τα μαθήματα εμποδίζει την ανάπτυξη της σχέσης γονέα-παιδιού.
Επιπλέον, η εύκολη πρόσβαση σε βοηθήματα και η έμφαση στην αποστήθιση διευκολύνουν τους γονείς να υποκαταστήσουν τους εκπαιδευτικούς, ακόμα και σε απαιτητικά μαθήματα.

Τα παιδιά που διαβάζουν με τους γονείς τους συχνά:

Νιώθουν ότι εξαρτώνται από αυτούς.
Δυσκολεύονται να διαβάσουν μόνα τους.
Βιώνουν αρνητικά συναισθήματα κατά τη διάρκεια του διαβάσματος.
Επίσης έχουν βραχυπρόθεσμη μνήμη και δυσκολεύονται στην κριτική σκέψη.
Νιώθουν πίεση και φόβο για την αποτυχία.
Οι γονείς, δημιουργώντας μια εξάρτηση, εμποδίζουν τα παιδιά να αναπτύξουν αυτοπεποίθηση και αυτενέργεια. Η υπερπροστασία και η αποφυγή της αποτυχίας εμποδίζουν την ψυχική τους ωρίμανση.

Είναι σημαντικό οι γονείς να:

Εμπιστεύονται τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς.
Επίσης εστιάζουν στην ψυχική υγεία και την ευτυχία των παιδιών.
Αφήνουν τα παιδιά να αναπτύξουν την αυτονομία τους.
Επιπλέον στηρίζουν την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης.
Αποδεχονται τις αποτυχίες.
Ακόμη με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά θα αναπτύξουν τις δεξιότητες που χρειάζονται για να πετύχουν στη ζωή.