Άγιος Γαβριήλ: Γιατί κάποιοι πεθαίνουν νέοι;

Γιατί κάποιοι πεθαίνουν νέοι; Ο Άγιος Γαβριήλ ο Δια Χριστόν σαλός και Ομολογητής δίνει τη συγκλονιστική απάντηση σε χαροκαμμένη μάνα

Μια γυναίκα που βίωσε το ανείπωτο πένθος της απώλειας του παιδιού της, αναζήτησε παρηγοριά και απαντήσεις στην πνευματική καθοδήγηση ενός γέροντα, θέτοντας το ερώτημα που βασανίζει κάθε πληγωμένη καρδιά: «Γιατί κάποιοι νέοι άνθρωποι φεύγουν τόσο νωρίς από αυτόν τον κόσμο;»

Η ερώτησή της αντηχούσε την ίδια αγωνία μιας πιστής μητέρας σε ένα απομακρυσμένο χωριό. Αυτή η γυναίκα, που είχε υπομείνει πολλές δοκιμασίες για την πίστη της – προσβολές, φτώχεια, δυσκολίες – ένιωθε αδικημένη από τον Θεό, καθώς κανείς άλλος στην περιοχή της δεν μοιραζόταν την πίστη της. «Για την αγάπη Σου άντεξα τόσα πολλά, όμως Εσύ πήρες το μοναχογιό μου. Γιατί;» ήταν το παράπονό της που ανέβαινε σαν σπαραγμός προς τον ουρανό.

Άγιος Γαβριήλ: Γιατί κάποιοι πεθαίνουν νέοι;

Εκείνη τη νύχτα, ένα όνειρο ήρθε να ταράξει τον ύπνο της. Άγγελοι την οδήγησαν ενώπιον του Κυρίου, μεταφέροντας τα γεμάτα πόνο λόγια της. Και τότε, μια φωνή γεμάτη κατανόηση ακούστηκε: «Ρωτήστε τη γυναίκα τι επιθυμεί».

Χωρίς δισταγμό, η απάντηση βγήκε από τα βάθη της μητρικής της ψυχής: «Φέρε πίσω το παιδί μου».

«Θέλεις πραγματικά να δεις το παιδί σου;» ήταν η ερώτηση του Κυρίου.

«Είμαι μητέρα, και φυσικά το θέλω», απάντησε εκείνη, με τα δάκρυα να κυλούν ασταμάτητα.

«Να της δείξετε το παιδί της», ήταν η εντολή του Κυρίου.

Μέσα σε μια στιγμή, το παιδί βρέθηκε μπροστά της και η καρδιά της πλημμύρισε από χαρά.

«Τώρα, τι άλλο ζητάς από Εμένα;» ρώτησε ο Κύριος.

Άγιος Παΐσιος: Πως νοιώθει κάποιος τη στιγμή που πεθαίνει;

«Γιατί τον πήρες;» ήταν το γεμάτο παράπονο ερώτημα της μητέρας.

Τότε, ο Κύριος έδωσε μια νέα εντολή στους Αγγέλους: «Να της δείξετε τι θα γινόταν ο γιος της αν Εγώ δεν τον έπαιρνα κοντά Μου».

Και ξαφνικά, σαν σε μια κινηματογραφική προβολή, η γυναίκα είδε μπροστά της τις τρομερές αμαρτίες που θα διέπραττε ο γιος της στην πορεία της ζωής του, και στο τέλος, τις φλόγες της Κόλασης να τον καταπίνουν.

Μια κραυγή απελπισίας βγήκε από την ψυχή της. «Να τον ξαναγυρίσετε στον Παράδεισο!», άρχισε να κλαίει και να ικετεύει τον Κύριο.

Ο Κύριος, γεμάτος ευσπλαχνία, έδωσε την εντολή και το παιδί επέστρεψε και πάλι στην ειρήνη του Παραδείσου.

Και τότε, ο Κύριος της είπε με λόγια γεμάτα αγάπη και σοφία: «Για την καλοσύνη σου και την αγάπη σου πήρα τον γιο σου κοντά Μου. Μην νομίζεις πως δεν γνωρίζω πότε και ποιον πρέπει να πάρω».

Οι αβάσταχτες τύψεις που νιώθουμε τη στιγμή που πεθαίνουμε

Αυτή η ιστορία, γεμάτη βαθιά πνευματικά νοήματα, φωτίζει με έναν μοναδικό τρόπο το μυστήριο της ζωής και του θανάτου, υπενθυμίζοντας πως οι αποφάσεις της θείας πρόνοιας συχνά ξεπερνούν την ανθρώπινη κατανόηση και πηγάζουν από μια αγάπη και σοφία που εμείς δεν μπορούμε πάντα να αντιληφθούμε.