Άστεγοι Έλληνες ξεχασμένοι στα πεζοδρόμια της Αθήνας

Άστεγοι Έλληνες ξεχασμένοι στα πεζοδρόμια της Αθήνας… Εικόνες που ραγίζουν καρδιές και μια σπουδαία πράξη ανθρωπιάς

Σε μια εποχή όπου η αδιαφορία και η βιασύνη κυριαρχούν, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που επιλέγουν να σταθούν με αξιοπρέπεια δίπλα στον συνάνθρωπό τους. Ένας από αυτούς είναι ο Μανώλης Σαρρής, ένας επιχειρηματίας από τη Ρόδο, ο οποίος -όπως γράφει ο στο tilegrafimanews– με μια πράξη ανιδιοτελούς αγάπης, υπενθυμίζει σε όλους μας την αξία της ανθρώπινης αλληλεγγύης.

Άστεγοι Έλληνες ξεχασμένοι στα πεζοδρόμια της Αθήνας

Χωρίς να επιδιώκει την προβολή ή την αναγνώριση, ο Μανώλης Σαρρής ταξίδεψε στην Αθήνα με δικά του έξοδα, για να προσφέρει τρόφιμα και χρήματα σε άστεγους που ζουν στην περιοχή του Μοναστηρακίου, στην οδό Αθηνάς και στους παραμελημένους δρόμους του ιστορικού κέντρου. Η εικόνα του φιλάνθρωπου επιχειρηματία να προσεγγίζει με σεβασμό και διακριτικότητα ανθρώπους που κοιμούνται σε χαρτόκουτα και εγκαταλελειμμένες γωνιές, να τους σφίγγει το χέρι, να τους κοιτάζει στα μάτια και να τους προσφέρει όχι μόνο υλική βοήθεια αλλά και ανθρώπινη παρουσία, ήταν βαθιά συγκινητική.

Οι άστεγοι, που συνηθισμένοι στην αδιαφορία και την περιφρόνηση, δεν μπόρεσαν να κρύψουν τη συγκίνησή τους. Δάκρυσαν, όχι τόσο για τα χρήματα ή τις σακούλες με τα τρόφιμα —που περιείχαν κονσέρβες, είδη πρώτης ανάγκης και ξηρή τροφή— όσο για το γεγονός πως κάποιος τους είδε. Τους θυμήθηκε. Τους πλησίασε σαν ίσους.

Δείτε επίσης – Σοκ: Διάσημος ποδοσφαιριστής κατέληξε άστεγος και αγνώριστος

Δείτε στο παρακάτω βίντεο τις συγκλονιστικές εικόνες που εκτυλίχθηκαν στο Κέντρο της Αθήνας

Η πράξη ανθρωπιάς του Μανώλη Σαρρή έγινε αθόρυβα, χωρίς κάμερες και αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα. Μόνο η αλήθεια των ματιών, εκείνων που δίνουν και εκείνων που λαμβάνουν. Ο επιχειρηματίας από τη Ρόδο απέδειξε στην πράξη πως η αλληλεγγύη δεν χρειάζεται μεγάλα λόγια. Μια σακούλα με τρόφιμα, ένα χαρτονόμισμα, μια χειραψία, ένα βλέμμα κατανόησης… Μπορεί να γίνουν φάρος ελπίδας για κάποιον που ζει στο περιθώριο, στα ψυχρά πεζοδρόμια μιας πόλης που τον προσπερνά.

Δείτε επίσης – Ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος άστεγος και σε βαριά απόγνωση

Η κίνησή του αξίζει τον δημόσιο έπαινο, όχι για να δοξαστεί ο ίδιος, αλλά για να παρακινηθούν και άλλοι. Να γίνουμε όλοι, έστω για μια φορά, «Μανώληδες» και να κοιτάξουμε γύρω μας… Να δούμε τις σκιές πίσω από τις βιτρίνες και να θυμηθούμε πως η ανθρωπιά δεν έχει τιμή. Έχει μόνο αξία.

Μια πράξη αγάπης, ένα παράδειγμα προς μίμηση.