Ελληνική μυθολογία: Ποιο είναι το τελευταίο όνομα και πως γεννήθηκε;

Ελληνική μυθολογία: Ποιο είναι το τελευταίο όνομα και πως γεννήθηκε; Οι αλαζόνες γίγαντες και το τραγικό τέλος τους

Στον αχανή κατάλογο των μορφών της ελληνικής μυθολογίας, γεμάτο θεούς, ημίθεους και μυθικά πλάσματα, θα μπορούσε άραγε κανείς να φανταστεί τον Ώτο να καταλαμβάνει μια από τις τελευταίες θέσεις στην ιεραρχία της μνήμης μας;

Ωστόσο, η ιστορία του ξεκινά με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Η Ιφιμέδεια, γοητευμένη από τον Ποσειδώνα, συνήθιζε να χάνεται στις ακρογιαλιές, αιχμαλωτίζοντας με τα χέρια της τον αφρό των κυμάτων και αφήνοντάς τον να κυλήσει στο στήθος της. Ο έρωτάς της τελικά κάμφθηκε στην επιθυμία του θεού της θάλασσας, ο οποίος της χάρισε δύο γιους με θεϊκή καταγωγή και γιγαντιαία φύση: τον Ώτο και τον Εφιάλτη.

Άγνωστες πτυχές της Αρχαίας Ελλάδας που θα σε εκπλήξουν

Ελληνική μυθολογία: Ποιο είναι το τελευταίο όνομα και πως γεννήθηκε;

Ανατρέχοντας στις σελίδες των ελληνικών εγκυκλοπαιδειών, στο λήμμα «Αλωάδες», συναντάμε την εξής περιγραφή για τον Ώτο και τον αδελφό του:

«Αλωάδες (Άλωάδαι, ων). Ονομασία που δόθηκε στους γιους του Ποσειδώνα και της Ιφιμέδειας, κόρης του Τριόπα. Η Ιφιμέδεια ήταν σύζυγος του Αλωέα, γιου του Ποσειδώνα και της Κανάκης, που καταγόταν από το γένος του Δευκαλίωνα.»

Η αφήγηση επαναλαμβάνει την ιστορία της Ιφιμέδειας και του έρωτά της με τον Ποσειδώνα, καρπός του οποίου ήταν οι δίδυμοι γίγαντες, ο Ώτος και ο Εφιάλτης. Η μυθολογία τους περιγράφει να αναπτύσσονται με έναν ρυθμό υπερφυσικό: κάθε χρόνο, το πλάτος τους αυξανόταν κατά έναν πήχυ και το ύψος τους κατά μια οργιά. Όταν έφτασαν στην ηλικία των εννέα ετών, με σωματότυπους που έφταναν τα τέσσερα μέτρα σε πλάτος και τα δεκαεπτά σε ύψος, τόλμησαν να αμφισβητήσουν την εξουσία των θεών.

Στην αλαζονεία τους, σώριασαν την Όσσα πάνω στον Όλυμπο και το Πήλιο πάνω στα δύο αυτά βουνά, απειλώντας να φτάσουν μέχρι τον ουρανό. Δεν σταμάτησαν εκεί, αλλά διακήρυξαν την πρόθεσή τους να γεμίσουν τη θάλασσα με βουνά για να την αποξηράνουν και να μεταφέρουν τη θάλασσα στη στεριά.

Η ύβρις τους κορυφώθηκε με τις ερωτικές τους επιδιώξεις προς τις θεές: ο Εφιάλτης ποθούσε την Ήρα, ενώ ο Ώτος την Άρτεμη.

Η οργή τους στράφηκε και εναντίον του Άρη, τον οποίο φυλάκισαν αλυσοδεμένο σε ένα χάλκινο πιθάρι για δεκατρείς μήνες, επειδή είχε προκαλέσει τον θάνατο του Άδωνη. Μόνο η παρέμβαση του Ερμή κατάφερε να απελευθερώσει τον εξαντλημένο θεό του πολέμου. Ωστόσο, αυτές οι υπερβολικές πράξεις δεν έμειναν ατιμώρητες.

Ποιός ήταν ο Κηφισός;

Ποιό ήταν το τέλος τους;

Διάφορες εκδοχές υπάρχουν για το τέλος τους. Σύμφωνα με μια αφήγηση, ο Δίας τους κατέβαλε με τους κεραυνούς του. Μια άλλη ιστορία λέει ότι η Άρτεμη μεταμορφώθηκε σε ελάφι και, καθώς οι δύο αδελφοί την κυνηγούσαν στη Νάξο, βρέθηκε ανάμεσά τους. Στην απεγνωσμένη τους προσπάθεια να την πλήξουν, ο ένας σκότωσε τον άλλον. Στον Άδη, η τιμωρία τους συνεχίστηκε, καθώς δέθηκαν με φίδια σε έναν στύλο, όπου μια κουκουβάγια τους βασάνιζε ασταμάτητα με το κράξιμό της.

Παρά το τραγικό τους τέλος, στους Αλωάδες αποδίδεται η ίδρυση διαφόρων πόλεων, όπως ο Αλωεύς στη Θράκη και η Άσκρα στον Ελικώνα, όπου λέγεται ότι καθιέρωσαν τη λατρεία των Μουσών.

Η παρουσία τους στη Νάξο κατά τον θάνατό τους εξηγείται από μια αποστολή που τους είχε αναθέσει ο θετός τους πατέρας, ο Αλωέας, με σκοπό την αναζήτηση της μητέρας τους και της αδελφής τους Παγκράτιδας, τις οποίες είχαν απαγάγει ο Σκέλλις και ο Κασσαμενός.

Πως και γιατί ο σεισμός ονομάστηκε και «Εγκέλαδος»; Η μυθική μάχη με την Αθηνά και η Ελληνική Μυθολογία

Έτσι, η ιστορία του Ώτου, αν και επισκιάζεται από την αλαζονεία και την τραγική κατάληξη των Αλωάδων, αποτελεί ένα ακόμη συναρπαστικό κεφάλαιο στον πλούτο της ελληνικής μυθολογίας, υπενθυμίζοντάς μας τις συνέπειες της ύβρεως απέναντι στους θεούς.