Από παντού «αιμορραγεί» η ελληνική οικογένεια: Ένας μισθός το μήνα σε εκπαιδευτικές δαπάνες για τα παιδιά!

Αποκαλυπτική η έρευνα για λογαριασμό του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ. Σχετικά με την οικονομική αιμορραγία των εργαζομένων για την ιδιωτική εκπαίδευση των παιδιών τους

Βαθιά το χέρι στην τσέπη καλούνται να βάλουν οι εργαζόμενοι προκειμένου να καλύψουν τις δαπάνες για την ιδιωτική εκπαίδευση. Το γεγονός πιστοποιείται και από την έρευνα για λογαριασμό του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ. Σύμφωνα με την οποία ένας στους τρεις εργαζομένους καταβάλλει τουλάχιστον έναν κατώτατο μισθό για την εκπαίδευση των παιδιών του.

Ξένες γλώσσες

Το 74% του δείγματος δηλώνει ότι τους τελευταίους 12 μήνες έχει καταβάλει δαπάνες για φροντιστήρια. Το 36% αφορούσε φροντιστήρια ενίσχυσης της σχολικής επίδοσης. Ενώ ένα 38% χρειάστηκε να πληρώσει ιδιωτικές υπηρεσίες διδασκαλίας ξένων γλωσσών για τα παιδιά του. Παρά το γεγονός ότι η διδασκαλία ξένων γλωσσών συμπεριλαμβάνεται στα αναλυτικά προγράμματα της δωρεάν υποχρεωτικής και μέσης εκπαίδευσης. Είναι σαφές ότι οι εκπαιδευτικές δαπάνες που καταβάλλουν οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα με παιδιά φέρουν το ίχνος του εξετασιοκεντρικού τρόπου λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος και συνδέονται άμεσα με την ανάγκη βελτίωσης της σχολικής επίδοσης ή την κάλυψη δομικών του ανεπαρκειών.

Εκπαιδευτικές δαπάνες

Από το ποσοστό του δείγματος των εργαζομένων των οποίων τα παιδιά φοιτούν στο λύκειο δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην καταβάλλει δίδακτρα για φροντιστήρια και φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Ενώ ήδη από το γυμνάσιο τα αντίστοιχα ποσοστά ανέρχονται στο 80% για φροντιστήρια. Και στο 80% για φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Επιπλέον, ένας στους δύο εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα (49%) καταβάλλει τουλάχιστον 500 ευρώ σε εκπαιδευτικές δαπάνες για τα παιδιά του σε μηνιαία βάση. Ενώ το 30% ξοδεύει τουλάχιστον 750 ευρώ, δηλαδή σχεδόν τουλάχιστον έναν μηνιαίο κατώτατο μισθό.

Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα με παιδιά εκτιμούν ότι οι ιδιωτικές δαπάνες για την εκπαίδευση είναι ανελαστικές και δύσκολα μπορούν να μειωθούν. Έτσι, εμφανίζεται μόνο ένα 9% να δηλώνει ότι τις μείωσε σημαντικά, ένα 48% λίγο και ένα 43% καθόλου. Όπως είναι αναμενόμενο, οι μειώσεις είναι ευθέως ανάλογες του ύψους του οικογενειακού εισοδήματος. Στα οικογενειακά εισοδήματα μέχρι 1.000 ευρώ τον μήνα, μόνο το 14% δηλώνει ότι δεν προχώρησε σε καμιά μείωση των εκπαιδευτικών δαπανών. Ενώ το 86% δηλώνει ότι προχώρησε σε μειώσεις δαπανών.

Υποστήριξη από συγγενείς

Πρόκειται για εργαζομένους που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό ή απασχολούνται με ευέλικτες μορφές εργασίας ή ακόμη για οικογένειες που βασίζονται σε έναν και μοναδικό μισθό. Προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες του νοικοκυριού. Στον αντίποδα, το 100% των μηνιαίων οικογενειακών εισοδημάτων άνω των 2.500 ευρώ δηλώνει ότι δεν έχει προχωρήσει σε απολύτως καμιά περικοπή. Τέλος, το 91% των συμμετεχόντων στο δείγμα δηλώνει ότι τα τελευταία τρία χρόνια το κόστος των εκπαιδευτικών δαπανών αυξάνεται συνεχώς. Παράλληλα, ένα 20% των απαντήσεων του δείγματος δηλώνει ότι λαμβάνει υποστήριξη από συγγενείς του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος. Προκειμένου να καλύψει τα κόστη των οικογενειακών ιδιωτικών εκπαιδευτικών δαπανών.