Γεώργιος Παπαδόπουλος: Ο άγνωστος αδερφός και τα μεγάλα σκάνδαλα επί Χούντας

Γεώργιος Παπαδόπουλος: Ο άγνωστος αδερφός και τα μεγάλα σκάνδαλα επί Χούντας – Ο κρυφός ρόλος και η χλιδάτη ζωή

Έχει αποδειχθεί από την ιστορική έρευνα ότι οι Χουντικοί φρόντιζαν πάντα να διορίζουν συγγενείς και φίλους σε διάφορες -συνήθως υψηλόβαθμες- θέσεις του δημοσίου.

Προφανώς το έκανε ο Γιώργος Παπαδόπουλος πρώτα και πάνω από όλα με τα αδέρφια του.

Ο Κωνσταντίνος και ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος γεννήθηκαν, όπως και ο αδερφός τους Γεώργιος, στο Ελαιοχώρι Αχαΐας. Ο Κωνσταντίνος ήταν και αυτός αξιωματικός του στρατού έχοντας τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη. Όταν ο αδερφός του έκανε το Πραξικόπημα, ήταν διοικητής του 505 Τάγματος Πεζοναυτών στον Διόνυσο Αττικής.

Δέσποινα Παπαδοπούλου: Ο παράνομος έρωτας, οι σχέσεις με Ωνάση και Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ και οι κρυφές πτυχές της ζωής της

Μάλιστα, σύμφωνα με τη Μηχανή του Χρόνου, είχε ενεργό δράση και ο ίδιος. Ήταν επικεφαλής της δύναμης που περικύκλωσε τα Ανάκτορα στο Τατόι. Τότε που ανέβηκε η ηγεσία των πραξικοπηματιών, προκειμένου να ανακοινώσει στον Βασιλιά τι μέλλει γενέσθαι. Αμέσως μετά το Πραξικόπημα, όπως θα περίμενε κανείς, η καριέρα του εκτοξεύτηκε.

Και αν έχει ούτως ή άλλως ενδιαφέρον η πορεία του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, τα πράγματα με τον έτερο αδερφό, τον Χαράλαμπο είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά. Τουλάχιστον ως προς τον τρόπο που λειτούργησε η οικογενειοκρατία στη Χούντα.

Η αινιγματική περίπτωση του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Ο Χαράλαμπος από την άλλη είχε τελείως διαφορετική ψυχοσύνθεση από τα δύο αδέρφια. Ως εκ τούτου, δεν είχε ακολουθήσει καριέρα στρατιωτικού αλλά βρέθηκε στη δημόσια διοίκηση, αρχικά ως δημόσιος υπάλληλος. Ήταν μεσαίας κλίμακας υπάλληλος στο τότε Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.

Αργότερα θα γινόταν γνωστό ότι ο βασικός του ρόλος στα πρώτα χρόνια της Δικτατορίας ήταν αυτός του μεσάζοντα μεταξύ του Καθεστώτος και του Βασιλιά. Συγκεκριμένα, ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος έταζε υλικά και άλλα ανταλλάγματα σε φιλοβασιλικούς κύκλους. Γράφει η έκθεση του Βρετανού πρέσβη προς το Foreign Office:

«Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος υποσχόμενος τη μερική αποκατάσταση των υποστηρικτών του βασιλιά, προσπαθεί να εξασφαλίσει την υποστήριξη των στοιχείων αυτών μάλλον για το πρόσωπο του πρωθυπουργού παρά για την κυβέρνηση».

Με κριτήρια όχι ιδιαιτέρως αξιοκρατικά, με το που έγινε το πραξικόπημα, ο Χαράλαμπος αναρριχήθηκε αστραπιαία στη δημόσια διοίκηση. Σύντομα έγινε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Έμενε όμως στη σκιά του αδερφού του. Για τον πολύ κόσμο, ο Χαράλαμπος ήταν παντελώς άγνωστος.

Οι μόνες αναφορές που έχουμε ήταν ότι ζούσε πλουσιοπάροχα και με τρόπους που δεν μπορούσε να δικαιολογήσει ο μισθός ενός κρατικού λειτουργού, έστω και αν ήταν υψηλόβαθμος. Μάλιστα, είχε πάρει το προσωνύμιο «μπον φιλέ», πρώτα γιατί λάτρευε να τρώει στα καλύτερα εστιατόρια της εποχής. Στην κοσμική Αθήνα της εποχής είχαν γίνει θρύλος και οι νυχτερινές του έξοδοι.

Το «μπον φιλέ» και το σκάνδαλο των κρεάτων

Το «μπον φιλέ» όμως πήρε και μία άλλη διάσταση. Το όνομά του ενεπλάκη στο περίφημο σκάνδαλο των κρεάτων. Μια μεγάλων διαστάσεων υπόθεση χρηματισμού κρατικών υπαλλήλων οι οποίοι διευκόλυναν την εισαγωγή κρεάτων από την…Αργεντινή. Οι κρατικοί αξιωματούχοι είχαν φτάσει μέχρι και στο σημείο να απαγορεύσουν τη διάθεση ντόπιων κρεάτων, προκειμένου να πουληθούν τα κρέατα εισαγωγής.

Περιττό να πούμε ότι εκτός του αθέμιτου ανταγωνισμού, των καπέλων στην τιμή και πολλών άλλων, τα συγκεκριμένα κρέατα ήταν και πολύ προβληματικά. Εξού και έμεινε εκτός των άλλων ως «σκάνδαλο των σάπιων κρεάτων». Πρόκειται για το μόνο σκάνδαλο της Χούντας που τιμωρήθηκε πριν την πτώση της δικτατορίας, κυρίως λόγω ενδοχουντικών συγκρούσεων.

Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος έγινε ευρύτερα γνωστός στη Δίκη της Χούντας όπου ήταν ανάμεσα στους βασικούς κατηγορούμενους. Σύμφωνα με το βούλευμα, κατηγορούνταν για ηθική αυτουργία και συνέργεια πλήθους ανθρωποκτονιών εκ προθέσεως. Σύμφωνα με καταγγελίες μάλιστα, το βράδυ του Πολυτεχνείου, είχε βρεθεί σε ένα μπαλκόνια και πυροβολούσε και ο ίδιος.

Παρόλα αυτά το δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπήρχαν επαρκείς αποδείξεις για τις πράξεις του. Έτσι, αθωώθηκε για το αδίκημα της εμπλοκής του στις δολοφονίες. Σε αντίθεση με τα δύο αδέρφια του που πέθαναν τελικά στη φυλακή, ο ίδιος τη γλύτωσε. Στην ιστορία έμεινε απλά ως ο μικρός αδερφός του δικτάτορα.