Γιατί οι ανθρωπιστικές σπουδές είναι το μέλλον της Τεχνητής Νοημοσύνης;

Για δεκαετίες, οι ανθρωπιστικές σπουδές θεωρούνταν «αδιέξοδο» με περιορισμένες επαγγελματικές προοπτικές. Ωστόσο, η ραγδαία ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ) και η αυξανόμενη ζήτηση για ειδικούς της γλώσσας και της φιλοσοφικής σκέψης ανατρέπει αυτή την αντίληψη. Η νέα εποχή αναδεικνύει την τεράστια αξία των κλασικών και φιλολογικών επιστημών. Επαναφέροντάς τες στο επίκεντρο της συζήτησης.

Φιλόλογοι και Τεχνητή Νοημοσύνη

Η κοινή αντίληψη ότι οι φιλόλογοι είναι περιζήτητοι μόνο για την εκπαίδευση αποδεικνύεται λανθασμένη. Σε άρθρο της Καθημερινής επισημαίνεται ότι η γλωσσική ευαισθησία και η ακρίβεια στη σύνταξη, δεξιότητες που καλλιεργούνται στις ανθρωπιστικές σπουδές, είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη των μεγάλων γλωσσικών μοντέλων της ΤΝ. Η βαθιά γνώση της γλώσσας είναι αυτό που καθιστά τους φιλολόγους πολύτιμους για τη νέα εποχή της τεχνολογίας.

Η φιλοσοφία πίσω από την τεχνολογία

Ωστόσο δεν είναι τυχαίο ότι πρωτοπόροι της έρευνας στην Τεχνητή Νοημοσύνη, όπως ο Demis Hassabis της DeepMind, τονίζουν τον καθοριστικό ρόλο των ανθρωπιστικών σπουδών. Χωρίς φιλοσοφικά ερωτήματα για τη συνείδηση και τη φύση της νοημοσύνης, η έρευνα παραμένει ημιτελής. Στην Ελλάδα, ο ιστορικός Γιάννης Μαστρογεωργίου έχει επισημάνει την ανάγκη για διεπιστημονικότητα. Υποστηρίζοντας ότι η ΤΝ χρειάζεται τις ανθρωπιστικές επιστήμες για να αποκτήσει ηθικό πλαίσιο και νόημα.

Η ελληνική πραγματικότητα και η μεγάλη ευκαιρία

Παρά τη διεθνή αναγνώριση, στην Ελλάδα, πολλοί γονείς αποθαρρύνουν τα παιδιά τους από το να ακολουθήσουν ανθρωπιστικές σπουδές. Πιστεύοντας ότι οδηγούν σε περιορισμένες επαγγελματικές διαδρομές. Αυτή η αντίληψη όμως αγνοεί την κριτική σκέψη, την ερμηνευτική ικανότητα και τη δημιουργικότητα που καλλιεργούν οι σπουδές Φιλοσοφίας, Ιστορίας και Φιλολογίας – δεξιότητες απαραίτητες για το μέλλον.

Η έρευνα της MARC (2021) δείχνει ότι υπάρχει μια βαθιά ριζωμένη αγάπη των Ελλήνων για τη γλώσσα και τον πολιτισμό. Καθώς η πλειοψηφία θα ήθελε να γνωρίζει αρχαία ελληνικά αν διδάσκονταν με πιο ενδιαφέροντα τρόπο. Αυτό αποδεικνύει ότι η δίψα για τις ανθρωπιστικές σπουδές δεν έχει χαθεί, αλλά χρειάζεται σωστή καλλιέργεια.

Η μεγάλη πρόκληση, αλλά και η ευκαιρία της εποχής, είναι να αναθεωρήσουμε την αντίληψη για τις «χρήσιμες σπουδές». Οφείλουμε να ενισχύσουμε τα παιδιά μας να ακολουθήσουν τις κλίσεις τους. Δείχνοντάς τους ότι οι ανθρωπιστικές επιστήμες δεν είναι παρελθόν. Είναι το κλειδί για το μέλλον, καθώς εξοπλίζουν τον άνθρωπο με τις δεξιότητες που θα τον ξεχωρίσουν από τη μηχανή: κρίση, φαντασία και την ικανότητα να δίνει νόημα και κατεύθυνση στην τεχνολογία.