Γιατί οι γυναίκες απατούν πλέον τους άντρες τους; Ο γάμος με τον ρόλο της εργασίας και το καλύτερο σεξ

Γιατί οι γυναίκες απατούν πλέον τους άντρες τους; Από το 1990, το ποσοστό των παντρεμένων γυναικών που έχουν παραδεχτεί ότι είχαν εξωσυζυγικές σχέσεις έχει αυξηθεί κατά 40%! Αυτό το εντυπωσιακό στατιστικό έρχεται σε αντίθεση με τα δεδομένα για τους άνδρες, όπου το ποσοστό παραμένει σταθερό από τη δεκαετία του 1980. Φαίνεται ότι η στάση των γυναικών απέναντι στη μονογαμία και η απιστία έχει αλλάξει ριζικά τα τελευταία χρόνια, δημιουργώντας ερωτήματα για το τι οδήγησε σε αυτήν την εξέλιξη.

Η συγγραφέας Esther Perel, στο βιβλίο της «State of Affairs: Rethinking Infidelity» , εξετάζει αυτό το φαινόμενο, αναδεικνύοντας ότι ποτέ άλλοτε δεν υπήρξαν τόσες γυναίκες που όχι μόνο απατούν, αλλά και είναι διατεθειμένες να το παραδεχτούν. Σύμφωνα με όσα δήλωσε σε συνέντευξή της στο The Cut , η σύγχρονη γυναίκα αισθάνεται λιγότερο δέσμια των παραδοσιακών ρόλων και, παρά την αγάπη για τον σύζυγό της, διεκδικεί περισσότερα από την προσωπική της ζωή.

Τι οδήγησε στην αλλαγή;

Αρκετές έρευνες και απόψεις προσπαθούν να εξηγήσουν αυτή την αλλαγή. Η αρθρογράφος Kim Brooks παρατηρεί ότι πολλές γυναίκες στον κύκλο της, ενώ εξωτερικά φαίνονται να ζουν μια ήρεμη οικογενειακή ζωή, έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις. Αυτό που την εξέπληξε δεν ήταν η πράξη της απιστίας, αλλά η ανοιχτότητα με την οποία μιλούσαν γι’ αυτήν, χωρίς ίχνος ενοχής.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, οι γυναίκες που απατούν συχνά τους συζύγους τους, αλλά αισθάνονται ότι ο γάμος δεν καλύπτει όλες τις συναισθηματικές ή σεξουαλικές τους ανάγκες. «Νιώθω καλύτερα μέσα στον γάμο μου όταν έχω μια παράλληλη σχέση που είναι αποκλειστικά δική μου», παραδέχτηκε μία φίλη της Brooks. Η εξωσυζυγική σχέση, όπως εξήγησε, την κάνει πιο ευγενική, υπομονετική και γενικά καλύτερη σύζυγο.

Το ζήτημα της μονογαμίας στη σύγχρονη εποχή

Η αύξηση της γυναικείας απιστίας φαίνεται να συνδέεται με την αλλαγή των κοινωνικών και πολιτισμικών προτύπων. Οι γυναίκες, που παλιότερα φοβούνταν τη στιγματοποίηση, σήμερα εκφράζουν πιο ελεύθερα τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους, ακόμα κι αν αυτές συγκρούονται με την παραδοσιακή εικόνα του γάμου.

Η νέα πραγματικότητα εγείρει ερωτήματα για τη φύση της μονογαμίας και πώς ο θεσμός του γάμου μπορεί να προσαρμοστεί στις σύγχρονες απαιτήσεις.

Πως βλέπουν την απιστία οι γυναίκες σήμερα;

«Αυτές οι γυναίκες περιέγραφαν την απιστία, όχι σαν ‘παράβαση’, αλλά ως μια δημιουργική ή ακόμα και ανατρεπτική πράξη, μια διαμαρτυρία ενάντια σε έναν θεσμό που είχαν βιώσει σαν ασφυκτικό ή καταπιεστικό. Σε παλιότερες γενιές, αυτό μπορεί να είχε πάρει τη μορφή χωρισμού ή διαζυγίου, αλλά τώρα, όπως φαίνεται, όλο και περισσότερες γυναίκες είναι απρόθυμες να διαλύσουν γάμο και οικογένειες που έχτιζαν για χρόνια ή δεκαετίες. Ήταν επίσης απρόθυμες να υπομείνουν το στίγμα ενός ‘ανοιχτού γάμου’», σχολιάζει η αρθρογράφος και υπογραμμίζει: «Αυτές οι γυναίκες στρέφονται στην απιστία, όχι με σκοπό να διαλύσουν τον γάμο τους, αλλά αντιθέτως προκειμένου να τον διατηρήσουν»!

«Ενώ οι συνηθισμένες περιγραφές της γυναικείας απιστίας, συχνά θεωρούν την άπιστη γυναίκα ως παθητικό μέρος, οι γυναίκες με τις οποίες μίλησαν, έμοιαζαν να έχουν τον έλεγχο της πράξης τους», γράφει, κάνοντας λόγο για μια νέα προσέγγιση του όλου θέματος.

Η γυναικεία απιστία ως ανατροπή των παραδοσιακών ρόλων: Τι αποκαλύπτουν οι μαρτυρίες

Στο βιβλίο της, η κοινωνιολόγος Alicia Walker εξετάζει τη γυναικεία απιστία ως έναν τρόπο ανατροπής των παραδοσιακών ρόλων των φύλων. Μέσα από 40 συνεντεύξεις με γυναίκες που παραδέχτηκαν ότι είχαν εξωσυζυγικές σχέσεις, διερευνά τις βαθύτερες αιτίες που τις ώθησαν σε αυτή τη συμπεριφορά. Αντίθετα με τη συνηθισμένη πεποίθηση ότι οι γυναίκες απατούν λόγω δυσαρέσκειας ή δυστυχίας μέσα στον γάμο, τα ευρήματα δείχνουν κάτι διαφορετικό.

Πολλές από τις γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα περιέγραψαν τον γάμο τους ως λειτουργικό και τους συζύγους τους ως επιθυμητούς συντρόφους, με τους οποίους είχαν χτίσει μια κοινή ζωή. Ωστόσο, ένιωθαν ότι η έγγαμη ζωή ήταν βαρετή και περιοριστική. Επιπλέον, εξέφρασαν ενόχληση για το γεγονός ότι οι ίδιες επωμίζονταν ένα δυσανάλογο βάρος της αόρατης εργασίας, που χρειάζονται για τη διατήρηση της καθημερινότητας και του τρόπου ζωής τους.

Μία γυναίκα ανέφερε χαρακτηριστικά ότι, παρόλο που ο άντρας της ήταν ένας ικανός και λειτουργικός ενήλικας στον επαγγελματικό του χώρο, στο σπίτι της δημιουργούσε την αίσθηση ότι έπρεπε να φροντίσει «ένα ακόμη παιδί». Αυτό το συναίσθημα επιβαρύνει την ψυχολογία των γυναικών και επηρεάζει την ποιότητα της σχέσης.

Γάμος Κόλαση: Γαμπρός αποκάλυψε την απιστία της νύφης με τον κουμπάρο μπροστά σε όλους τους καλεσμένους

Το πρόβλημα της “αόρατης εργασίας”

Ακόμη και όταν οι άντρες συμμετέχουν περισσότερο στις δουλειές του σπιτιού, πολλές γυναίκες παρατηρούν ότι η διαχείριση της κοινωνικής ζωής της οικογένειας δεν είναι αποκλειστικά δική τους ευθύνη. Οι σύζυγοι τους επιλέγουν συχνά να περιορίζονται στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού, αφήνοντας στις γυναίκες την οργάνωση και τη φροντίδα των κοινωνικών σχέσεων.

Η Esther Perel, στο έργο της, υπογραμμίζει ότι λίγα πράγματα καταστέλλουν την πολιτική επιθυμία όσο η ανάληψη ερωτήσεων αρμοδιοτήτων και η υπερβολική εμπλοκή σε καθημερινές ανάγκες. Αυτός ο ρόλος της “διαχειρίστριας της καθημερινότητας” δημιουργεί μία δυναμική που απομακρύνει τις γυναίκες από τη σύνδεση με τον σύντροφό τους, ενώ τις ωθεί να αναζητήσουν κάτι που να ικανοποιεί τις προσωπικές τους ανάγκες.

Σάλος: Νύφη απάτησε το γαμπρό με τον αδερφό του

Η εργασία και το καλύτερο σεξ

Η έρευνα της Walker ρίχνει φως σε έναν σημαντικό κοινωνικό προβληματισμό… Η παραδοσιακή δομή των ρόλων στο γάμο φαίνεται να μην ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των γυναικών, οδηγώντας πολλές από αυτές να αναζητήσουν διεξόδους εκτός γάμου.

«Νομίζω ότι υπάρχει μια απίστευτη έντονη ενόχληση στις γυναίκες σχετικά με την κατανομή της εργασίας», δήλωσε η κοινωνιολόγος Lisa Wade, σχολιάζοντας τα παραπάνω. «Και αυτό που οι κοινωνικοί επιστήμονες ανακαλύπτουν τώρα είναι ότι υπάρχει μια συσχέτιση μεταξύ της ίσης κατανομής της εργασίας και του καλύτερου σεξ».

Σάλος: «Πηγαίνω με παντρεμένους και μετά καρφώνω την απιστία τους στις γυναίκες τους…»

Ο «τρίτος δρόμος»

Ανεξάρτητα από το πόση προσοχή έχει δοθεί σε αυτά τα θέματα, η Wade είπε, «αυτά τα είδη πολιτιστικών πεποιθήσεων διατηρούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Διατηρούνται με τρόπους που είναι συχνά αόρατοι. Πολλές γυναίκες έχουν προσπαθήσει να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα και έχουν αντιμετωπίσει πεισματική αντιδράση από τους συζύγους. Νιώθουν ότι δεν υπάρχει τρόπος να κερδίσουν αυτήν τη μάχη. Ίσως λοιπόν τώρα που οι ίδιες οι γυναίκες αποφασίζουν, κρίνουν ότι η απιστία είναι ένας τρίτος δρόμος».

Αυτός ο «τρίτος δρόμος» δεν είναι διαθέσιμος για όλες τις γυναίκες, αν και παρατηρείται ότι όλο και περισσότερες ακολουθούν. Συχνά, πρόκειται για γυναίκες που αισθάνονται οικονομικά ασφαλείς και αρκετά ανεξάρτητες ώστε να διακινδυνεύσουν τις πιθανές συνέπειες ενός χωρισμού. Όπως σημειώνει η αρθρογράφος, αυτές οι γυναίκες δεν βλέπουν καμία ένδειξη κατανόησης ή προσπάθειας από την πλευρά του συζύγου που θα μπορούσε να αντισταθμίσει την ανισότητα στις ευθύνες.

Σε όλους τους τομείς της ζωής τους – από τον γάμο και την εργασία έως την ανατροφή των παιδιών – νιώθουν ότι επωμίζονται δυσανάλογο βάρος. Αυτή η ανισότητα, δεν μπορεί να εξισορροπηθεί. Όπως το διατυπώνει η Wade: “Ο δρόμος αυτός δεν αφορά μόνο την αυτονομία, αλλά και την απαίτηση για ισότητα”. Όπως το θέτει και η Wade… «Το να τους κρατάς όλους χαρούμενους είναι τόσο σύνθετο, που για πολλές γυναίκες το να ξεκινήσουν μια μεγάλη συζήτηση για τη σεξουαλική τους ικανοποίηση, φαίνεται απλά μια κακιά ιδέα. Τώρα λέμε στις γυναίκες ότι μπορούν να τα έχουν όλα, μπορούν να εργαστούν και να έχουν μια οικογένεια και αξίζουν να είναι σεξουαλικά ικανοποιημένες. Και τότε, όταν τα αποκτήσουν όλα, είναι τόσο άθλια ή αφόρητα, ή συνειδητοποιούν ότι ο γάμος δεν εντελώς διαλυμένος, και ίσως η εξωσυζυγική σχέση είναι το νέο σχέδιο Β».

Η αρθρογράφος μοιράστηκε την παραπάνω σκέψη με πολλές φίλες της, οι οποίες συμφώνησαν. Όπως σημείωσαν, πριν από δύο ή τρεις δεκαετίες, έπρεπε να επιλέξουν το διαζύγιο, πιστεύοντας ότι εκεί έξω θα υπήρχε ένας άλλος άντρας που θα μπορούσε να ανταποκριθεί καλύτερα στις προσδοκίες και τις ανάγκες τους. Ωστόσο, πολλές από αυτές προέρχονται από οικογένειες με χωρισμένους γονείς και έχουν βιώσει τις δυσκολίες και τα ψυχικά τραύματα που μπορούν να επιφέρουν ένα διαζύγιο.

Γιατί οι γυναίκες εξακολουθούν να επιλέγουν τον γάμο;

Ένα ενδιαφέρον ερώτημα που ανακύπτει είναι γιατί οι γυναίκες εξακολουθούν να επιλέγουν τον γάμο, όταν οι έρευνες δείχνουν ότι δεν συμβάλλει ιδιαίτερα στην ευτυχία τους. Η ίδια η αρθρογράφος, με εμπειρία 15 ετών ως παντρεμένη, παραδίδεται ότι τόσο ο θεσμός του γάμου όσο και η δική της σχέση συνεχίζουν να την προβληματίζουν. «Την εποχή που παντρεύτηκα, ο γάμος έμοιαζε πανάκεια. Ήταν ο δεσμός που θα προσέφερε ασφάλεια, αγάπη, φιλία, σιγουριά και συναίσθημα – η ευκαιρία να αποκτήσεις παιδιά κι ένα ωραίο σερβίτσιο, να σε συστήνουν ως η σύζυγος κάποιου», περιγράφει η ίδια η αρθρογράφος, προσθέτοντας και το στοιχεία της νοηματοδότησης της ζωής.

Οι γυναίκες που επέλεγαν την απιστία φαίνεται πως εκτιμούσαν τον γάμο για τα που μπορούσαν να τους προσφέρουν, αναζητώντας όμως άλλον ό,τι δεν έβρισκαν σε αυτόν. Αποδέχονταν τη διαφορά ανάμεσα στην εικόνα του γάμου και στην πραγματικότητα, επιλέγοντας να τον κάνουν όπως πραγματικά, αντί να στηρίζονται σε προσδοκίες ή υποσχέσεις που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους.

Γιατί οι γυναίκες απατούν πλέον τους άντρες τους;

«Η φίλη μου, μου είπε ότι αισθάνθηκε ότι αυτός ο τρόπος σκέψης ήταν η μόνη απάντηση, καθώς και ο τρόπος που συμβιβάζει τα όσα σκεφτόταν για τη σχέση. Είπε ότι συνήθιζε να συγκρίνει τον γάμο της με αυτόν των γονιών της, που πάντα έμοιαζαν ερωτευμένοι. «Μέχρι το τέλος της ζωής της μητέρας μου κοιμόντουσαν μαζί κάθε βράδυ σε ένα διπλό κρεβάτι… ούτε καν σε υπέρ-διπλο. Ωστόσο, ήταν απαίσιοι και ναρκισσιστές, προσφέροντας ελάχιστα στα παιδιά τους». Η φίλη μου ένιωθε ότι η ίδια και ο σύζυγός της ήταν πολύ καλύτεροι γονείς, ασχολούνταν πολύ περισσότερο με τα παιδιά τους. «Αλλά συχνά,» συνέχισε, «μπορεί να αισθάνομαι λες και ο σύζυγός μου και εγώ τρέχουμε μαζί μια οικογενειακή επιχείρηση και ότι η συναισθηματική μας οικειότητα αποτελείται από κουτσομπολιά για τους φίλους μας και από την παρακολούθηση του Game of Thrones. Μερικές φορές, αναρωτιέμαι αν όταν τα παιδιά φύγουν από εμάς, αν θα πρέπει είτε: α) να προχωρήσω σε μια παθιασμένη εξωσυζυγική σχέση, είτε β) να βρω έναν άλλο άντρα. Μπορεί τελικά να μην κάνω τίποτα, όμως φαίνεται ότι το α) είναι πολύ πιθανότερο από το β). Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις ότι αν παντρευτώ κάποιον άλλο, θα γίνω πιο ευτυχισμένη, τουλάχιστον όχι πια»».