Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο: Η «Τρύπα της Μοίρας», η σαρκοφάγος, και τα μυστήρια … Υψώνεται επιβλητικά στο κέντρο της Αθήνας, κοντά στο Ζάππειο, στις πλαγιές του λόφου του Αρδηττού. Το Παναθηναϊκό Στάδιο, γνωστό και ως Καλλιμάρμαρο, αποτελεί ένα ανεπανάληπτο μνημείο και ζωντανό σύμβολο της αρχαίας ελληνικής αθλητικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Είναι ένας αληθινός θησαυρός της αθλητικής και ολυμπιακής παράδοσης της Ελλάδας, που ακτινοβολεί τη φήμη του σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ένα εντυπωσιακό στάδιο με ιστορία που εκτείνεται για 2.353 χρόνια, όπου το λευκό αττικό του μάρμαρου συνδυάζει αρμονικά το ελληνικό αθλητικό και ολυμπιακό πνεύμα, που αντλεί τις ρίζες του από τους αρχαίους χρόνους και συνεχίζει μέχρι την αναβίωση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτό το μνημείο συνδέει την ιστορία του πολιτισμού με το σύγχρονο πολιτιστικό τοπίο της Ελλάδας. Ως παγκόσμιο σύμβολο, το Καλλιμάρμαρο φιλοξένησε τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896 και από τότε παραμένει σύμβολο ειρήνης, φιλίας και της ευγενούς άμιλλας μεταξύ των λαών.
Κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου, το Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο έγινε το σκηνικό για ανεπανάληπτες στιγμές, προσφέροντας αξέχαστες εμπειρίες στις θεατές. Στην εκδήλωση «Αθήνα, 20 χρόνια μετά», χιλιάδες άτομα είχαν την ευκαιρία να ζήσουν ξανά τις θρυλικές στιγμές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, καθώς και την ιστορική νίκη της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στο Euro 2004. Καλλιμάρμαρο για τους ήρωές τους, όπως συνέβαινε με τους αρχαίους Ολυμπιονίκες. Επιπλέον, το κοινό γιόρτασε και τις πρόσφατες ελληνικές επιτυχίες στους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.
Το Καλλιμάρμαρο παραμένει ένας τόπος μνήμης και απόδοσης τιμής, αποτελώντας το αρχαιότερο στάδιο παγκοσμίως που χρησιμοποιείται ακόμα. Η ιστορία του ξεκινά από το 338 π.Χ. και τα εγκαίνια του έγιναν το 329 π.Χ. Στη σημερινή του μορφή, που ανακαινίστηκε τον 19ο αιώνα, είναι το μόνο στάδιο στον κόσμο που φιλοξένησε τρεις διαφορετικές Ολυμπιακές διοργανώσεις: την επανασύσταση των Αγώνων το 1896, τη Μεσολυμπιάδα του 1906, καθώς και το άθλημα της τοξοβολίας και τον τερματισμό του Μαραθωνίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες. του 2004.
Μόλις 15 μέρες πριν, το Καλλιμάρμαρο έγινε ξανά το επίκεντρο του αθλητισμού, αυτή τη φορά για το μπάσκετ. Στο πλαίσιο του τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος», το στάδιο «ντύθηκε» στα πράσινα για να τιμήσει τον αείμνηστο εγκέτη του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Με 45.000 θεατές να γεμίσουν τις εξέδρες, το στάδιο φιλοξένησε εντυπωσιακές αναμετρήσεις τεσσάρων κορυφαίων ομάδων (ΠΑΟ, Παρτιζάν Βελιγραδίου, Αναντολού Εφές, Μακάμπι Τελ Αβίβ), επαναφέροντας ζωντανές αναμνήσεις από τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του αθλήματος.
Την περασμένη εβδομάδα, το Καλλιμάρμαρο φιλοξένησε επίσης την τελετή έναρξης του First Global Challenge 2024, έναν παγκόσμιο διαγωνισμό αφιερωμένο στη ρομποτική, την τεχνητή νοημοσύνη, την έρευνα και την καινοτομία, με τη συμμετοχή 3.000 μαθητών από 198 χώρες του κόσμου.
Όλες οι εκδηλώσεις έχουν ένα κοινό σημείο: το Καλλιμάρμαρο παραμένει ένα δυναμικό σύμβολο αθλητισμού και πολιτισμού, συνεχίζοντας να εξελίσσεται και να προσαρμόζεται στις λεπτομέρειες της νέας εποχής. Υπό τη διαχείριση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΟΕ), το στάδιο συνεχίζει να στηρίζει πρωτοβουλίες που προάγουν τον αθλητισμό, τους ολυμπιακούς ιδεώδες και την πολιτιστική έκφραση. Με προσεκτικά επιλεγμένες εκδηλώσεις υψηλής ποιότητας, το Καλλιμάρμαρο παραμένει σημείο αναφοράς και έλξης για ανθρώπους όλων των ηλικιών.
Το αρχαίο στάδιο χτίστηκε στο κοίλωμα ανάμεσα στους λόφους Άγρα και Αρδηττός από τον Λυκούργο, ο οποίος ήταν ρήτορας και πολιτικός, υπεύθυνος για τη διαχείριση των δημοσίων έργων στην Αθήνα. Η έκταση ανήκε στη Δανεία, η οποία την παραχώρησε στο δήμο. Στο Στάδιο διεξάγονταν οι αθλητικοί αγώνες των Μεγάλων Παναθηναίων. Το σχήμα του ήταν ορθογώνιο, με χώμα στις πλευρές και στενή είσοδο στη βόρεια πλευρά. Οι θεατές καθόντουσαν στο έδαφος, στις πλαγιές των δύο λόφων. Το όνομα «στάδιο» προέρχεται από μια αρχαία μονάδα μήκους, περίπου 185 μέτρων. Το Στάδιο δεν είχε πρόπυλο, ενώ μπροστά του κυλούσε ο Ιλισσός, ο οποίος σήμερα είναι υπογειοποιημένος. Αυτή η μορφή του Σταδίου παρέμεινε έως τον 2ο αιώνα μ.Χ.
Κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής εποχής, πραγματοποιήθηκαν σημαντικές ανακατασκευές με λευκό μάρμαρο, οι χρηματοδοτούμενες από τον ρήτορα και πολιτικό Ηρώδη, γιο του Αττικού, και διήρκεσαν τέσσερα χρόνια (140-143 μ.Χ.).
Η νέα μορφή του Σταδίου ήταν πεταλόσχημη, με σφενδόνη και πρόπυλο, ακολουθώντας το χαρακτηριστικό σχέδιο των ρωμαϊκών σταδίων. Οι θέσεις για τους θεατές που έγιναν από πεντελικό μάρμαρο, χωρισμένες σε δύο επίπεδα, με 23 σειρές καθισμάτων. Στο κέντρο της σφενδόνης υπήρχε μια σειρά πολυτελών καθισμάτων για τους επισήμους και τους κριτές. Στην κύρια είσοδο κατασκευάστηκαν εντυπωσιακά προπύλαια, ενώ ο χώρος διακοσμήθηκε με περίτεχνα αγάλματα. Επίσης, κατασκευάστηκε μια τρίτη μαρμάρινη γέφυρα που ένωνε τις δύο όχθες του Ιλισού. Η συνολική χωρητικότητα του Σταδίου έφτασε τους 50.000 θεατές.
Στην ανατολική πλευρά του ημικυκλίου της σφενδόνης, υπήρχε μία υπόγεια δίοδος που οδηγούσε στο πίσω μέρος του Σταδίου. Αυτή η δίοδος ξεκίνησε για την είσοδο και την έξοδο των αθλητών και των κριτών, και αργότερα, για τα άγρια θηρία που συμμετείχαν σε θηριομαχίες κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής εποχής. Το μήκος της φτάνει τα 57 μέτρα και το πλάτος της είναι 4 μέτρα, αποτελώντας το μοναδικό τμήμα του αρχαίου Σταδίου που έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα.
Κατά την περίοδο των Μεσαίωνα, υπήρχαν φήμες ότι μέσα στις στοές μαγικές δυνάμεις και ότι κατοικούσαν οι Τρεις Μοίρες. Γι’ αυτό το λόγο, η στοά ονομάστηκε «Τρύπα της Μοίρας». Φημολογείται ότι εκεί πραγματοποιούνται τελετουργίες και προσφορές από Αθηναίες γυναίκες που πιστεύουν ότι με τη βοήθεια των «αόρατων δυνάμεων» θα μπορούσαν να βρουν σύζυγο ή να κάνουν μια ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή.
Στην κορυφή του λόφου του Αρδηττού, κοντά στη δεξιά είσοδο του Σταδίου, χτίστηκε ο ναός της θεάς Τύχης. Τα απομεινάρια της κλίμακας που οδήγησαν στον ναό ήταν ορατά μέχρι σήμερα. Στην κορυφή βρίσκεται μια εντυπωσιακή κατασκευή από πέτρες και ισχυρό κονίαμα, ύψους 15 μέτρων. Στον μικρό ιωνικό ναό φιλοξενούνταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς. Πρώτη έρειά της ήταν η Ρήγιλλα, σύζυγος του Ηρώδη.
Αριστερά της εισόδου, σε μια εξέχουσα θέση στον λόφο, βρίσκεται ο τάφος του Ηρώδη. Στην ανατολική εξωτερική πλευρά του Σταδίου υπάρχει μια προσεγμένη σαρκοφάγος, η οποία ανακαλύφθηκε το 1904 από τον Ανδρέα Σκιά. Μέσα της βρέθηκε ένας σκελετός τοποθετημένος σε μια λάρνακα από μολύβι, ενώ στο περιβάλλοντα τοίχο υπήρχε ένα μαρμάρινο βάθρο με την επιγραφή «ήρωι τω Μαραθώνιω». Αυτά τα στοιχεία έχουν ορισμένους μελετητές ότι πρόκειται για τον τάφο της Ηρώδη. Με την επικράτηση του χριστιανισμού, ο χώρος εγκαταλείφθηκε και ερημώθηκε.
Το 1870, ένα μεγάλο τμήμα του αναδείχθηκε εκ νέου κατά τις ανασκαφές του Ερνέστο Τσίλερ. Δέκα χρόνια νωρίτερα, όμως, είχαν διοργανωθεί από τον Ευάγγελο Ζάππα τα Ζάππεια Ολύμπια, καθώς και εθνικές βιομηχανικές και γεωργικές εκθέσεις. Δύο από τις τέσσερις Ζάππειες Ολυμπιάδες (1870, 1875) πραγματοποιήθηκαν στο Στάδιο. Ο Ζάππας επιθυμούσε να ανακατασκευάσει το Στάδιο με λίθινα ειδώλια, αλλά το κόστος ήταν υπερβολικά υψηλό.
Η ανακατασκευή του Σταδίου πραγματοποιήθηκε το 1896, ενόψει της ανάληψης των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων και της πρώτης τους διεξαγωγής στην Αθήνα, μια ιδέα του Γάλλου βαρόνου Πιερ ντε Κουμπερτέν, που δημιουργήθηκε με τη βοήθεια της Έλληνας λογίου Δημητρίου Βικέλα. Ωστόσο, αν δεν υπήρχε η καθοριστική οικονομική στήριξη του σπουδαίου ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ, οι Αγώνες αυτοί δεν είχαν γίνει ποτέ.
Ο σχεδιασμός της ανακατασκευής του Σταδίου έγινε από τον αρχιτέκτονα Αναστάσιο Μεταξά, ενώ για τη διαμόρφωση του στίβου προσκλήθηκε στην Αθήνα ο Άγγλος ειδικός τεχνικός Τσαρλς Πέρι. Περισσότεροι από 500 εργάτες συμμετείχαν στην κατασκευή, με το καλύτερο λευκό πεντελικό μάρμαρο να χρησιμοποιηθεί, γεγονός που οδήγησε στην ονομασία «Καλλιμάρμαρο».
Για να τιμήσει τον Αβέρωφ, η Επιτροπή των Αγώνων ανέγειρε ανδριάντα, έργο του γλύπτη Γεωργίου Βρούτου, το οποίο τοποθετήθηκε στη δεξιά πλευρά της εισόδου του Σταδίου. Μέχρι την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, είχαν καλυφθεί με μάρμαρο μόνο οι τέσσερις πρώτες σειρές, ενώ οι υπόλοιπες κερκίδες ήταν ξύλινες και βάφτηκαν λευκές για να διατηρηθεί η χρωματική ομοιομορφία.
Οι εργασίες στο Στάδιο συνεχίστηκαν και μετά την ολοκλήρωση των Αγώνων, ολοκληρώνοντας το έργο το 1906, κατά τη διάρκεια της Μεσολυμπιάδας.
Στην κορυφή του λόφου της Αγρας υπήρχε μια μακρόστενη κατασκευή, σήμερα σχεδόν αόρατη, όπου οι Αθηναίοι τοποθετούσαν το ιερό πλοίο που μετέφερε το πέπλο της θεάς Αθηνάς κατά την Πομπή των Παναθηναίων. Για την ανύψωση του πλοίου στον λόφο είχε κατασκευαστεί ένας κρυφός μηχανισμός. Επίσης, στην περιοχή όπου βρίσκεται το κτίριο των χωρών υγιεινής (υποκείμενα του Αρδηττού) εντοπίστηκε ένα αρχαίο νεκροταφείο. Αυτό ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια των εργασιών συντήρησης του Σταδίου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αποκαλύπτοντας 31 τάφους διαφόρων τύπων, που χρονολογούνται από τον 3ο έως τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, το Καλλιμάρμαρο βίωσε μοναδικές στιγμές δόξας, ενθουσιασμού και συγκίνησης. Ο Ολυμπιακός Ύμνος, με στίχους του Κωστή Παλαμά και μουσική του Σπύρου Σαμαρά, ακούστηκε για πρώτη φορά. Η Κορυφαία στιγμή της διοργάνωσης ήταν ο τερματισμός του θρυλικού Σπύρου Λούη, ο οποίος κατέκτησε τη νίκη στο μαραθώνιο.
Εκτός από τις αθλητικές διοργανώσεις που ακολούθησαν στις επόμενες δεκαετίες, το Στάδιο έγινε και κέντρο πολιτικών δραστηριοτήτων.
Παρουσιάστηκαν αρχαίες τραγωδίες όπως η «Αντιγόνη» (1905) και η «Εκάβη» (1927), όπερες όπως η «Αΐντα» του Βέρντι (1916), καθώς και συναυλίες όπως το Φεστιβάλ Rock in Athens (1985), εκείνος του Βαγγέλη Παπαθανασίου ( 1997), του Χοσέ Καρέρα (2007), αλλά και της συνεργασίας του Καρέρα με τον Πλάθιντο Ντομίνγκο πριν από δύο μήνες. Επίσης, πραγματοποιήθηκαν ιστορικές συναυλίες προς τιμήν της Μίκης Θεοδωράκη (2019) και άλλων καλλιτεχνών.
Η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού επέστρεψε πριν από λίγες ημέρες στο Παναθηναϊκό Στάδιο μετά από 42 χρόνια. Ο τελευταίος αγώνας είχε πραγματοποιηθεί στις 18 Ιουνίου 1982, όταν ο ΠΑΟ αντιμετώπισε την ΑΕΚ στο ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, με τους πράσινους να επικρατήσουν με το σκορ 109-80.
Προηγήθηκαν 60 χρόνια διεξαγωγής αγώνων, αλλά η πραγματική του δόξα στο μπάσκετ ήρθε κυρίως τη δεκαετία του ’60 και του ’70. Η Κορυφαία στιγμή κατέληξε στον τελικό του Κυπέλλου στις 4 Απριλίου 1968, όταν η θρυλική ΑΕΚ, με παίκτες όπως οι Αμερικάνος, Τρόντζος και Ζούπας, νίκησε τη Σλάβια Πράγα με 89-82, κατακτώντας τον πρώτο τίτλο για ελληνική ομάδα σε όλα τα αθλήματα.
Πριν και μετά τον τελικό, υπήρξαν και άλλα σημαντικά ευρωπαϊκά ματς. Για παράδειγμα, στις 6 Μαρτίου 1969, ο ΠΑΟ νίκησε τις Φιντές Νάπολι με μηδενισμό, εξασφαλίζοντας την πρόκριση για τον ημιτελικό γύρο. Στον αγώνα αυτό, το σκορ στο ημίχρονο ήταν 39-17 υπέρ του ΠΑΟ, ενώ ο φωτεινός πίνακας έδειχνε 51-16. Παρά την αρχική σύγχυση, οι Φιντές δεν επανήλθαν στο γήπεδο, και ο Τζόουνς, ισχυρός άνδρας της FIBA, δικαίωσε τον ΠΑΟ.
Σημαντικά ήταν επίσης τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν κατά τη διάρκεια του ελληνικού πρωταθλήματος. Λίγες ημέρες αργότερα, ο ΠΑΟμετρήθηκε ξανά με την ΑΕΚ στην τελευταία αγωνιστική, με τον τίτλο να κρίνεται από το νικητή. Μετά από έναν έντονα επεισοδιακό αγώνα, ο ΠΑΟ κέρδισε με 85-80 στην παράταση, υπό καταρρακτώδη βροχή.
Τέλος, θα μείνει αξέχαστη η νίκη της Εθνικής Ελλάδας σε φιλικό αγώνα κατά της ομάδας των ΗΠΑ στις 24 Μαΐου 1977, αν και οι Αμερικανοί αγωνίστηκαν με την κολεγιακή τους ομάδα.
Το 1947, καθώς η χώρα είχε μόλις αναρρώσει από την Κατοχή και βρισκόταν σε κρίση λόγω του Εμφυλίου, η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων (ΕΟΕ) αποφάσισε να καθιερώσει την Ημέρα, προκειμένου να προωθήσει το ενδιαφέρον των νέων για τον αθλητισμό. Έθεσε ως έναρξη των Αγώνων του 1896, δηλαδή την 6η Απριλίου (σύμφωνα με το νέο ημερολόγιο), και καθόρισε το Παναθηναϊκό Στάδιο ως τον μόνιμο τόπο εορτασμού. Η πρόταση της ΕΟΕ προς τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή για τη διεθνή καθιέρωση της γιορτής έγινε αποδεκτή, αν και η ΔΟΕ επέλεξε να ορίσει την 23η Ιουνίου ως ημερομηνία εορτασμού, για να γιορτάσει την ένταξη της το 1894 και την ανάθεση των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Παρά τις αλλαγές, η Ελληνική Επιτροπή προχώρησε με την αρχική της απόφαση, και οι εορτασμοί άρχισαν να πραγματοποιούνται με μεγάλη επιτυχία.
Σταδιακά, προστέθηκαν πολλοί αγώνες επίδειξης σε διάφορα ολυμπιακά αθλήματα, όπως στίβος, πάλη, πυγμαχία, άρση βαρών, ξιφασκία, καθώς και παρελάσεις και γυμναστικές επιδείξεις με συμμετοχή μαθητών από σχολεία της Αττικής. Ωστόσο, ο θεσμός άρχισε να παρακμάζει και το 198 έφτασε στο τέλος του. Από το 1896, το Καλλιμάρμαρο αποτελεί τον τερματισμό των μαραθωνίων που ακολουθούν την κλασική διαδρομή των 42.195 μέτρων, με την κίνηση από τον Μαραθώνα. Αυτή είναι η διαδρομή που ακολούθησε ο Φειδιππίδης τον Σεπτέμβριο του 490 π.Χ., τρέχοντας από το πεδίο της μάχης μέχρι την Αθήνα για να αναγγείλει τη νίκη κατά των Περσών. Πριν προλάβει να φωνάξει «Νενικήκαμεν», εξαντλημένος κατέρρευσε. Ο πρώτος μαραθώνιος στην κλασική διαδρομή διεξήχθη την Κυριακή 10 Μαρτίου 1896, ακολουθούμενος από τον προκριματικό και τον ολυμπιακό αγώνα.
Στον ολυμπιακό αγώνα της 29ης Μαρτίου, θριάμβευσε ο Λούης. Από τον Οκτώβριο του 1955 και για τις επόμενες δεκαετίες, καθιερώθηκε ο διεθνής μαραθώνιος στην κλασική διαδρομή, ο οποίος έγινε ετήσιος από το 1967 και μεταφέρθηκε στις 6 Απριλίου, στο πλαίσιο του εορτασμού της Ολυμπιακής Ημέρας. Από το 1972, η οργάνωση άρχισε να διεξάγεται δύο φορές το χρόνο: μία τον Απρίλιο και μία τον Οκτώβριο. Η δεύτερη διοργάνωση επέτρεπε τη συμμετοχή και μη αθλητών. Αυτή η εκδήλωση παρουσίασε πρόδρομο του σύγχρονου Κλασσικού Μαραθωνίου Αθήνας «Γρηγόρης Λαμπράκης», ο οποίος καθιερώθηκε το 1983.
Δυστυχώς, το αθλητικό αυτό κομψοτέχνημα, κατά τη μακρά της ιστορίας, δεν έχει γνωρίσει μόνο στιγμές δόξας και σημαντικές εκδηλώσεις, αλλά έχει υποστεί και σοβαρές βεβαιώσεις από διάφορα πρόσωπα, συμπεριλαμβανομένων δικτατόρων και ντροπιαστικών, αν όχι και γελοίων, γεγονότων και «γιόρτων».
Εκεί όπου έχουν ακουστεί θρύλοι όπως ο Καρέρας και έχουν παρουσιαστεί σημαντικές παραστάσεις, η χούντα του ’67 εισήγαγε ιππικά θεάματα και ημίγυμνους στρατιώτες να κραυγάζουν με αναμμένους πυρσούς, προσπαθώντας να μιμηθούν τους αρχαίους Έλληνες. Στο ίδιο σημείο όπου η Αθήνα υποδέχτηκε τους ολυμπιονίκες και τους ευρω-πρωταθλητές της, ο υπουργός Προπαγάνδας του Χίτλερ, Γιόζεφ Γκέμπελς, περπάτησε χειροκροτούμενος. Στο ίδιο σημείο όπου ο Σπύρος Λούης έκανε τους Έλληνες περήφανους το 1896, σαράντα χρόνια αργότερα, ένας δήμαρχος χαιρετούσε τον κόσμο με ναζιστικό τρόπο!
Ο Πρωτοστάτης σε αυτές τις ενέργειες ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος, που ανέλαβε την εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα. Χωρίς να έχει σοβαρές ιδεολογικές βάσεις ή λαϊκή στήριξη, προσπάθησε να γνωστοποιήσει στοιχεία άλλων δικτατορικών καθεστώτων της εποχής, όπως του Μουσολίνι. Έτσι, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ο δικτάτορας διοργάνωσε πολλές γιορτές χαμηλής αισθητικής προσπαθώντας να κερδίσει την αποδοχή του κόσμου.
Αργότερα, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, στις 23 Σεπτεμβρίου 1936, ο διαβόητος Γιόζεφ Γκέμπελς επισκέφτηκε το Καλλιμάρμαρο, συνοδευόμενος από τον δήμαρχο Αθηναίων, Κωνσταντίνο Κοτζιά, ο οποίος χαιρετούσε τον κόσμο με ναζιστικό τρόπο! Η παρουσία του Ζεύγους Γκέμπελς κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Αγώνων προκάλεσε ενθουσιασμό σε 60.000 θεατές, σύμφωνα με την αθηναϊκή εφημερίδα.
Ακολουθώντας, τρεις δεκαετίες αργότερα, οι εκδηλώσεις της χούντας των συνταγματαρχών, με κάθε επέτειο της 21ης Απριλίου και κάθε 29η Αυγούστου, που είχε καθιερωθεί ως ημέρα εορτασμού της «Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων», αποτελούσαν μια θλιβερή μέρα για την αισθητική της χώρας και τη μελαγχολία. την ιστορία του Καλλιμάρμαρου.
Εκείνη την εποχή, στο Καλλιμάρμαρο, πραγματοποιούνταν πανηγύρια που θυμίζουν καρναβάλια. Με φόντο το «ιερό» σύνθημα του καθεστώτος «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», οι χιλιάδες πολίτες που είχαν συγκεντρωθεί στο Στάδιο απολάμβαναν μια θεαματική εκδήλωση γεμάτη χουντικά σύμβολα, πυροτεχνήματα και άτεχνα σόου, που περισσότερο προσέβαλαν παρά ανέδειξαν τις μεγάλες ιστορικές στιγμές του ελληνικού ελληνικού.
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες ήταν τα ακροβατικά τύπου τσίρκου που εκτελούσαν οι μοτοσικλετιστές της ΕΣΑ, σε ένα διάλειμμα από τα βασανιστήρια των κρατουμένων στο διαβόητο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Αυτοί σχημάτιζαν ανθρώπινες πυραμίδες πάνω στις μοτοσικλέτες ή έκαναν άλματα περνώντας μέσα από φλεγόμενα δαχτυλίδια.
Ο Γιώργος Αυτιάς συμμετείχε στην εκπομπή «ΣΗΜΕΡΑ» του ΣΚΑΙ. Όπου παρουσίασε μια σύγκριση των τιμών…
Μια τραγωδία σημειώθηκε το πρωί της Παρασκευής 18 Οκτωβρίου στο Κορωπί, όταν ένας 17χρονος υπέστη…
Απεβίωσε σε ηλικία 90 ετών η Χαρά Κιοσσέ, δημοσιογράφος και συγγραφέας, που υπήρξε στενή συνεργάτης…
Αυτό είναι το διάσημο καρότο κέικ του Rose Bakery στο Παρίσι Έτσι, αν έχετε βρεθεί…
Αλλάζει το κλίμα, με τον βοριά να προκαλεί δυσκολίες στη ζωή μας. Τα ξημερώματα της…
Η Ελένη Λάμπρου Παναγιωτοπούλου, μητέρα ενός 4χρονου αγοριού, κατήγγειλε ότι το παιδί της έχει επανειλημμένα…