Κώστας Καραμανλής – Αντώνης Σαμαράς: Ηχηρή παρέμβαση από το Πολεμικό Μουσείο

Κώστας Καραμανλής – Αντώνης Σαμαράς ηχηρή παρέμβαση από το Πολεμικό Μουσείο – Η παρουσίαση του βιβλίου «Οι Απόρρητοι Φάκελοι Καραμανλή» του Μανώλη Κοττάκη

Κώστας Καραμανλής – Αντώνης Σαμαράς ηχηρή παρέμβαση από το Πολεμικό Μουσείο – Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στο Πολεμικό Μουσείο, όπου αυτή τη στιγμή λαμβάνει χώρα μια εκδήλωση που έχει προκαλέσει έντονη αμηχανία στο Μέγαρο Μαξίμου. Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί και πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας, Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, μιλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του διευθυντή της «Εστίας» Μανώλη Κοττάκη, με τίτλο «Οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή».

Εν μέσω των έντονων εσωκομματικών αντιδράσεων για τη στρατηγική του Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία θεωρείται ότι αλλοιώνει την ταυτότητα της Νέας Δημοκρατίας και απομακρύνει τους παραδοσιακούς δεξιούς ψηφοφόρους, οι Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, που έχουν κρατήσει αποστάσεις από τις πρακτικές του πρωθυπουργού, τοποθετούνται για θέματα επικαιρότητας και εξωτερικής πολιτικής, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα με πιθανές πολιτικές συνέπειες.

«Καταπέλτης» ο Κώστας Καραμανλής για τα Ελληνοτουρκικά: «Η ηρεμία δεν εξαγοράζεται με παραχωρήσεις…»

Στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου παρευρίσκονται δεκάδες στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, καθώς και εκπρόσωποι άλλων κομμάτων.

«Καταπέλτης» ο Σαμαράς: «Ρουκέτες» κατά Μητσοτάκη για συνθηκολόγηση και υποχωρήσεις σε εθνικά θέματα

Παρακολουθήστε ζωντανά την εικόνα από το Πολεμικό Μουσείο και τις ομιλίες των Καραμανλή και Σαμαρά.

Δείτε το παρακάτω βίντεο

Σήμα κινδύνου από τον Κώστα Καραμανλή: «Δεν είναι ώρα εφησυχασμού, αλλά επείγοντος συναγερμού»

Ο πρώην πρωθυπουργός τόνισε ακόμα στην ομιλία του: «Η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους διέρρηξε το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, που ήταν το θεμέλιο της κοινωνικής συνοχής, με αποκορύφωμα την τιμωρητική και εσφαλμένη αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση δυναμιτίζει την κοινωνική ειρήνη και ομαλότητα. Μια απλή επίσκεψη σε ευρωπαϊκές πόλεις αρκεί, για να φανεί πώς έχει αλλάξει ο παραδοσιακός τους χαρακτήρας, η άκριτη υιοθέτηση επιλογών που θίγουν ταυτοτικά ζητήματα. Όχι αβασάνιστη επιλογή ενός καταχρηστικού δικαιωματισμού, θίγοντας ευαισθησίες ανθρώπων που σέβονται το θεσμό της οικογένειας και την θρησκευτική τους πίστη.

Αντί η Ευρώπη να πρωταγωνιστεί για την κατάπαυση πυρός συχνά υπερθεματίζει σε φιλοπόλεμη συμπεριφορά αυτό θα οδηγήσει είτε σε περαιτέρω κλιμάκωση της κρίσης, είτε σε αναζήτηση διεξόδου σε μεταγενέστερο χρόνο με χειρότερες συνθήκες, με κύριο θύμα την Ουκρανία αλλά και όλη την Ευρώπη. Το αυθύπαρκτο δικαίωμα του Ισραήλ στην άμυνά του δεν το απαλλάσσει από τις ευθύνες του σε σχέση με τους άμαχους, ούτε για την ανακήρυξη ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.

Υπάρχει κίνδυνος αύξησης της έντασης ακόμα και ανάφλεξης στα Δυτικά βαλκάνια. Οι μεγαλοιδεατισμοί στην περιοχή αντί σταδιακά να κάμπτονται είναι σε μεγάλη έξαρση. Πρέπει να σταλεί μήνυμα και στα Τίρανα και στα Σκόπια. Τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν γίνονται ανεκτές, με την πρόσθετη επισήμανση ότι ο ευρωπαϊκός τους δρόμος περνά από την Ελλάδα, καθαρές κουβέντες.

Για κρίση θεσμών – αποχή από εκλογές

«Το θεμέλιο κάθε οργανωμένης κοινωνίας είναι η εμπιστοσύνη στους θεσμούς, στους νόμους και τη δικαιοσύνη, είναι η εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα. Όταν διαρραγεί αυτή η σχέση τότε το πολιτικό σύστημα πάσχει. Ο κίνδυνος μιας γενικευμένης απορρύθμισης γίνεται ορατός. Είναι ορισμός της απονονιμοποίησης στα μάτια των πολιτών, του θεμέλιου λίθου πάνω στον οποίο εδράζεται κάθε δημοκρατική πολιτεία. Ανησυχητική η διευρυνόμενη αποχή από τις δημοκρατικές διαδικασίες. Οι δικαιολογίες μοιάζουν με παρηγοριά στον άρρωστο. Όταν 6 στους 10 των εκλογέων απέχουν δεν είναι ώρα εφησυχασμού αλλά επείγοντος συναγερμού. Αυταπάτες δεν συγχωρούνται. Στο μεγαλύτερο ποσοστό της η αποχή ισοδυναμεί με συνολική απόρριψη του πολιτικού συστήματος».

Ευρωπαϊκή κρίση

«Απέναντι σε αυτή τη νέα ανησυχητική πραγματικότητα θα περίμενε κανείς ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες έλαβαν το μήνυμα, αντιλαμβάνονται ότι έσφαλαν και προτίθενται να αναθεωρήσουν τις πολιτικές τους, ότι άκουσαν την καμπάνα της δυσφορίες, ότι είναι διατεθειμένες να αφουγκραστούν τις κοινωνίες, ότι σε τελική ανάλυση βρίσκονται στοιχειωδώς σε επαφή με το λαϊκό αίσθημα. Δυστυχώς δεν φαίνεται κάτι τέτοιο εδώ και 3 εβδομάδες. Αυτό που φάνηκε είναι η αγωνία για να επιβάλλουν τις επιλογές τους, ότι βγαίνουν οι αριθμοί, αντί το σοκ να τους αφυπνίσει. Επιμένοντας σε πρόσωπα που επέτειναν το πρόβλημα, διόγκωσαν την κοινωνική αγανάκτηση και έχουν ευθύνες για την ευρωπαϊκή κρίση».

Για Τουρκία

«Μόνο εθελοτυφλούντες μπορούν να το αμφισβητούν. Η όποια συγκυριακή ύφεση στην ρητορική και τις έμπρακτες προκλήσεις, υπαγορευόμενη από πρόσκαιρες σκοπιμότητες, δεν πρέπει να συσκοτίζουν την αλήθεια. Ότι δηλαδή η Τουρκία έχει ξεκάθαρο αναθεωρητικό σχέδιο για την περιοχή και ευθέως απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο. Ηγεμονισμός που συν τοις άλλοις αποκαλύπτεται από την στρατιωτική και όχι μόνο παρουσία της στην Μέση Ανατολή, τον Καύκασο, την Βόρεια Αφρική αλλά και χώρες των Βαλκανίων» τόνισε και πρόσθεσε: «Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται διαρκής εγρήγορση, καθαρές απαντήσεις μη επιδεχόμενες παρερμηνεία, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και αποτρεπτική ικανότητα, εθνική ομοψυχία και υψηλό φρόνημα από όλους μας».

“Καταπέλτης” και ο Αντώνης Σαμαράς

Με αναφορά στην Ευρώπη και στα πρόσφατα αποτελέσματα των ευρωεκλογών ξεκίνησε την ομιλία του ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, στο πλαίσιο της εκδήλωσης της παρουσίασης του βιβλίου, «Οι Απόρρητοι Φάκελοι του Καραμανλή», του δημοσιογράφου Μανώλη Κοττάκη.

«Οι πρόσφατες εκλογές στην Ευρώπη έχουν ασυνήθιστα ιδιαίτερη σημασία. Η χαμηλή συμμετοχή των Ευρωπαίων στις κάλπες δείχνει ότι η Ευρώπη είναι μπροστά σε ένα σταυροδρόμι και οι “καπεταναίοι” της πρέπει να αντιληφθούν πως βρίσκονται ενώπιον της ανταρσίας των πληρωμάτων τους. Τα χθεσινά αποτελέσματα στη Γαλλία ίσως είναι απόδειξη αυτού. Οι λαοί δεν ψηφίζουν με γνώμονα το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον, επιλέγουν με εθνικά κριτήρια, να αποδοκιμάσουν ή να επιδοκιμάσουν τις κυβερνήσεις τους», είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε:

«Η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει αν θα σεβαστεί τις αξίες της ή θα αφεθεί στη δίνη της καταστροφικής ατζέντας που λέγεται πολιτική ορθότητα και ακραίος δικαιωματισμός. Αποδοκιμάστηκε η woke Ευρώπη, της μετανάστευσης, της ανεργίας, της κοινωνικής αποβιομηχάνισης, η προσπάθεια αποχριστανοποίησής της, ισλαμοποίησής της. Οι λαοί δηλώνουν ότι δεν συμφωνούν, για αυτό υπήρξε η ευρωπαϊκή στροφή προς τα δεξιά. Όσα κεντροδεξιά κόμματα είχαν έγκαιρα προσαρμοστεί όχι μόνο επιβίωσαν και αύξησαν τα ποσοστά τους, όπως στη Γερμανία. Νεφελώδη κεντρώα σχήματα, όπως του Μακρόν, ηττήθηκαν πανηγυρικά. Θα συνεχιστεί η αποδόμηση κόντρα στη βούληση των εθνών της;».

«Η ΝΔ είχε πάντα πόρτες ανοιχτές, αλλά όχι ιδεολογικά αφύλαχτες. Άλλο πράγμα η διεύρυνση και άλλο η μετάλλαξη.

Η τελευταία δημόσια εμφάνισή μου στη βουλή ήταν κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την ισότητα στο γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια», είπε και «έστρεψε τα πυρά του» στην κυβέρνηση: «Είχα πει να προσέχει η κυβέρνηση, η υπερβολική αυτοπεποίθηση μπορεί να τη βοηθήσει να ξεκοπεί από την κοινωνία. Επειδή ο πρωθυπουργός έλεγε ότι έχει δίκιο για το νομοσχέδιο, αναρωτιέμαι ποιους ακούει, αλλά κάνει λάθος να επιμένει στο λάθος. Κριτής όλων μας είναι ο ελληνικός λαός».

Και συνέχισε:

«Στο νομοσχέδιο για τον γάμο έθετα ερωτήματα και όχι μόνο δεν μου απάντησε κανείς αλλά οργανώθηκαν και κενά έδρανα όταν μιλούσα, αλλά συνεχίστηκαν πανηγύρια μετά την ώρα που το 1/3 των βουλευτών μας δεν το είχε ψηφίσει. Αφού η κυβέρνηση αντιμετωπίζει έτσι ακόμα και τον πρώην πρόεδρο και πρωθυπουργό της, γιατί να μην τους θεωρήσει ο κόσμος αλαζόνες;».

Ακολούθως μίλησε για το φαινόμενο της αποχής: «Ισχυρό χαστούκι στο πολιτικό σύστημα η αποχή στο 60%. Οι πολίτες θύμωσαν με όλα τα κόμματα και τα αποδοκίμασαν ηχηρά. Σίγουρα η κοινωνία καταλογίζει στην κυβέρνηση και στην κεντροαριστερή αντιπολίτευση αδυναμία κατανόησης και επίλυσης των προβλημάτων. Η πολιτική ανάγνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων δείχνει νέα πραγματικότητα, δύο μπλοκ: κεντροδεξιό 28% – υπερδεξιό εθνικιστικό πέριξ του 20% και αντίστοιχο με 28%.

Οι αναφορές που άκουσα για αποϊδεολογικοποίηση δείχνουν αδυναμία κατανόησης των περιστάσεων. Έχει σκεφτεί η κυβέρνηση ότι το περιβόητο 41% ήταν αποτέλεσμα και του φόβου επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ;

Έχει γίνει κατανοητό ότι επειδή υιοθετήσαμε θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ – που έχει γίνει έξι κομμάτια – που περισσότερο θυμίζει Δελφινάριο παρά κόμμα… Τα κόμματα εδράζονται σε ιδέες, αρχές και αξίες. Η κεντροδεξιά παράταξη πιστεύει στον φιλελευθερισμό και οι ιδέες των κομμάτων είναι εκ φύσεως περιχαρακωμένες, προσαρμόζονται μεν, αλλά δεν παραχωρούνται. Η ΝΔ είχε πάντα πόρτες ανοιχτές, αλλά όχι ιδεολογικά αφύλαχτες. Άλλο πράγμα η διεύρυνση και άλλο η μετάλλαξη.

Τι σημαίνει όταν λέμε ότι τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα; Π.χ. ο γάμος των ομοφύλων για την αριστερά είναι μια χαρά, για εμάς είναι το πρόβλημα. Πώς δημιουργήθηκε η μικρότερη και φοβική ΝΔ; Πώς μπορεί να λειτουργήσει μια κεντροδεξιά παράταξη, χωρίς τη δεξιά και με ένα κέντρο- φάντασμα, που ο καθένας το ορίζει όπως θέλει; Ποιες πολιτικές συμμαχίες θα συντάξουμε αν χρειαστεί; Με ποιους και προς ποια κατεύθυνση;

Με ανακυκλούμενους υπουργούς, με πάμπολλους, αλλά πάντα αλάνθαστους εξωκοινοβουλευτικούς και με τους βουλευτές σχεδόν απαξιωμένους, είναι επιτυχημένο το επιτελικό κράτος; Αποδοκιμάστηκε χωρίς πολιτικό αντίπαλο, δίχως τρόικα, δίχως αντιπολίτευση και σε συνθήκες πρωτοφανούς μιντιακής παντοδυναμίας.

Σαμαράς για εθνικά θέματα: Τρώμε τη μία προσβολή, τη μία ταπείνωση, μετά την άλλη
Στα εθνικά θέματα η εικόνα της χώρας μας είναι αποκαρδιωτική. Τρώμε τη μία προσβολή, τη μία ταπείνωση, μετά την άλλη! Από τους Σκοπιανούς, τους Αλβανούς και, φυσικά, τους …”φίλους” μας τους Τούρκους. Είναι αδιανόητα όσα συμβαίνουν.

Έχω μιλήσει πολλές φορές:

για τον διάλογο με τον Πειρατή· για το ότι ξεχάσαμε να θυμίσουμε σε όλον τον κόσμο τα 50 χρόνια, φέτος, από την τραγωδία της Κύπρου – πάλι καλά που είδαμε και τη Famagusta στην τηλεόραση… Για το λάθος ψήφισμα με το Κόσοβο, για το “λόμπυ των κατευναστών”, για την ανακήρυξη ΑΟΖ και θαλάσσιων πάρκων, για την Αγία Σοφία και τη Μονή της Χώρας, για το χωρίς καμία λογική «Σύμφωνο περί Φιλίας» με την Τουρκία. Και τι είδαμε μετά το Σύμφωνο; Τον Ερντογάν να ξαναγράφει τα σχολικά βιβλία στην Τουρκία και να διδάσκει τη νεολαία του για τη «γαλάζια πατρίδα» τους, δηλαδή ελληνικά εδάφη. Τον Ερντογάν να γίνεται «καλό παιδί» στα μάτια της Δύσης, ώστε να πάρει τα F-16. Τις νέες, ευθείες απειλές του Μπατχτσελί και του Φιντάν μέχρι και για την Κρήτη. Και ποιοι τα λένε αυτά;; Αυτοί που, από τη μία, υποτίθεται, ότι θέλουν να μπουν στην Ευρώπη κι, από την άλλη, μας απειλούν μαζί με τη Χαμάς!

Όταν εγώ μίλησα, δημόσια και πολύ πριν τις εκλογές, για τον Φρέντη Μπελέρη και για τον απαράδεκτο Ράμα, υπήρξε σιωπή· όμως στον Ράμα δώσαμε τελικά χώρο, για να κάνει τις συγκεντρώσεις του. Και του δώσαμε ακόμα και το Ζάππειο, για να παρουσιάσει σε υψηλούς προσκεκλημένους τους πίνακες και τα γλυπτά του. Πότε; Όταν ο Μπελέρης, με κατηγορίες στημένες, ήταν φυλακισμένος. Και παραμένει φυλακισμένος σήμερα, εκλεγμένο μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Είναι η απόλυτη εικόνα εθνικής αδυναμίας.