Μαρία Μπινιόλα: Η καλλονή νταλικιέρισσα από τη Βέροια που «καθηλώνει» τους δρόμους!

Στον χώρο των νταλίκων, η Μαρία Μπινιόλα ξεχωρίζει ως ένα παράδειγμα δύναμης και αποφασιστικότητας. Από τη Βέροια, η Μαρία εκπροσωπεί μια γενιά γυναικών που δε φοβούνται να αναλάβουν το τιμόνι και να πρωτοστατήσουν σε έναν κλάδο που συχνά χαρακτηρίζεται από την ανδροκρατία.

Σε μια συνέντευξη στο One Live Magazine, με τους παρουσιαστές Ματίνα Βεντούρα και Δημοσθένη Καρμοίρη, η Μαρία μοιράστηκε την προσωπική της ιστορία, αποκαλύπτοντας το πάθος της για το οδήγημα και την απόφασή της να ακολουθήσει τα βήματα της οικογενειακής παράδοσης.

“Από μικρή ονειρευόμουν να πιάσω το τιμόνι και να διασχίσω τους δρόμους της πατρίδας μας,” είπε η Μαρία, αποδεικνύοντας με το παράδειγμά της ότι τα επαγγέλματα δεν έχουν φύλο. Με θάρρος και αποφασιστικότητα, αντιμετωπίζει καθημερινά τις προκλήσεις του χώρου των νταλίκων, αναδεικνύοντας τη δύναμή της και την ικανότητά της να ανταποκρίνεται σε κάθε πρόκληση.

Παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, η Μαρία αισθάνεται περήφανη όταν πιάνει το τιμόνι και διανύει τα χιλιόμετρα… Ενώ η αναγνώριση από τους συναδέλφους της αποτελεί γι’ αυτήν πηγή υπερηφάνειας και ικανοποίησης.

Με το παράδειγμά της, η Μαρία Μπινιόλα αποδεικνύει ότι η δύναμη και η αποφασιστικότητα δεν γνωρίζουν φύλο, ενθαρρύνοντας γυναίκες ανά τον κόσμο να ακολουθήσουν τα όνειρά τους και να κατακτήσουν κάθε τομέα που επιθυμούν.

«Η πρώτη μου επαφή με το επάγγελμα ήρθε σε πολύ μικρή ηλικία, καθώς ο πατέρας μου είναι αυτοκινητιστής. Γνωρίζω εκ των έσω όλα τα καλά, καθώς και τα άσχημα του επαγγέλματος. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ταξιδεύω συνεχώς σε όλη την Ελλάδα και βρίσκομαι στην καμπίνα ενός φορτηγού».

Πως την αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί της;

Ακόμη και σήμερα οι Ελληνίδες γυναίκες οδηγοί φορτηγών είναι ελάχιστες. Η ίδια χαμογελώντας λέει… «Είναι μία συνηθισμένη εικόνα για εμένα, να με κοιτούν οι συνάδελφοί μου αλλά και οι υπόλοιποι οδηγοί στον δρόμο. Αναφορικά με τους συναδέλφους μου, στην αρχή νόμιζα ότι δε θα είμαι ευπρόσδεκτη σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα, αλλά ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Στο σύνολό τους μου φέρονται άψογα. Είμαι πολύ τυχερή θα έλεγα στον τομέα αυτόν. Ο σεβασμός βέβαια είναι αμοιβαίος. Τους σέβομαι, τους εκτιμώ και όταν μπορώ να βοηθήσω κάποιον συνάδελφό μου στον δρόμο, θα το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη».

Οι δυσκολίες του επαγγέλματος

«Είναι συνηθισμένες οι δυσκολίες του δρόμου. Δεν μπορώ να πω ότι αντιμετωπίζω κάποια ιδιαίτερη. Το επάγγελμά μας απαιτεί σωματική και ψυχική εγρήγορση διαρκώς. Να είσαι αφοσιωμένος στο δρόμο, να προσέχεις την οδήγησή σου και φυσικά των υπολοίπων χρηστών του δικτύου. Επίσης αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι δεν υπάρχει κάτι που να δυσκολέψει μια γυναίκα στο συγκεκριμένο επάγγελμα. Επιπλέον, δεν απαιτείται μυϊκή δύναμη».