Ο ήχος της καμπάνας και οι σφοδρές αντιπαραθέσεις – Σεβασμός προς τις παραδόσεις και τις ανάγκες της κοινότητας

Ένα επίμαχο ζήτημα που αφορά τον ήχο της καμπάνας ενός ιερού ναού έχει επανέλθει στην επικαιρότητα. Μια κάτοικος του νησιού, ενοχλημένη από τον ήχο. Κατέθεσε αγωγή και εκδόθηκε προσωρινή δικαστική απόφαση. Τον περασμένο Μάιο, ένας άνδρας εισέβαλε εκνευρισμένος στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέα Ρουπακιά Τριταίας. Και προκάλεσε φθορές, υποστηρίζοντας ότι ο θόρυβος της καμπάνας ξύπνησε το μωρό του.

 

Το θέμα του ήχου της καμπάνας δεν είναι καινούργιο, καθώς έχει ανακύψει επανειλημμένα με την πάροδο των χρόνων. Πριν από 11 χρόνια, το ζήτημα είχε αναζωπυρωθεί, όταν η Αρχιεπισκοπή Αθηνών εξέδωσε οδηγίες για πιο περιορισμένη χρήση της καμπάνας στους ναούς.

Η διαμάχη αυτή ξεκινά πολύ νωρίτερα. Το 2005, ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γιώργος Σουφλιάς, μετά από σχετικό πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη, με επικεφαλής τον Γιώργο Καμίνη, δεσμεύτηκε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της υπερβολικής έντασης των καμπανών με ειδική νομοθετική ρύθμιση. Ωστόσο, αργότερα το καλοκαίρι, το υπουργείο ανέφερε ότι η λύση μπορεί να προέλθει μέσω αυτορρύθμισης από την Εκκλησία.

Η Εκκλησία, με τη σειρά της, αντέδρασε έντονα, τονίζοντας σε επιστολή προς τον υπουργό ότι ο ήχος των καμπανών προστατεύεται συνταγματικά. Και αναρωτήθηκε ποιος θα μπορούσε να το απαγορεύσει.

Είναι αλήθεια πως σε ένα αστικό περιβάλλον υπάρχουν πολλοί θόρυβοι που προκαλούν μεγαλύτερη όχληση από τον ήχο μιας καμπάνας. Από τις καθημερινές κίνησεις των οχημάτων, μέχρι την έντονη λειτουργία καταστημάτων και εργοταξίων, οι θόρυβοι είναι αναπόφευκτοι και πολλές φορές δυσκολεύουν την ποιότητα ζωής.

Επίσης το να ενοχλούμαστε από τις καμπάνες, που έχουν και θρησκευτική σημασία για πολλούς ανθρώπους, μπορεί να φαίνεται υπερβολικό σε σύγκριση με άλλες ηχητικές ενοχλήσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Το πρόβλημα ενδεχομένως δεν είναι ο θόρυβος από τις καμπάνες καθαυτός. Αλλά η γενικότερη αδυναμία διαχείρισης των καθημερινών ηχητικών πιέσεων στις πόλεις.

Τέλος σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να βρούμε μια ισορροπία. Λαμβάνοντας υπόψη τον σεβασμό προς τις παραδόσεις και τις ανάγκες της κοινότητας. Αλλά και την ανάγκη για ήρεμες συνθήκες διαβίωσης.

Ας σοβαρευτούμε!!!!