Τα κατοικίδια γνωρίζουν ότι πεθαίνουν και μας αποχαιρετούν με ένα συγκλονιστικό δικό τους τρόπο… Τι κάνουν όταν πλησιάζει το μοιραίο;

Τα κατοικίδια γνωρίζουν ότι πεθαίνουν και μας αποχαιρετούν… Η απώλεια ενός αγαπημένου κατοικίδιου μπορεί να φέρει συναισθήματα θλίψης και πόνου που συγκρίνονται με την απώλεια ενός στενού φίλου ή μέλους της οικογένειας. Για πολλούς, το να παρακολουθούν το τέλος της ζωής ενός ζώου που υπήρξε πιστός σύντροφος είναι μια εμπειρία βαθιά συναισθηματική και δύσκολη.

Ο Rupert Sheldrake, γνωστός για τις έρευνές του σε ανεξήγητα φαινόμενα στην ψυχολογία των ζώων, έχει αφιερώσει σχεδόν 25 χρόνια στη μελέτη αυτού του θέματος. Σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στη Daily Mail, μοιράζεται τη δική του εμπειρία και τα συμπεράσματα από εκατοντάδες ιστορίες που του έχουν εμπιστευτεί ιδιοκτήτες ζώων. Οι αφηγήσεις τους αποκαλύπτουν τη βαθιά σχέση ανθρώπων και κατοικίδιων και τον τρόπο που αυτά τα ζώα έχουν επηρεάσει τις ζωές τους.

Άνδρας έσωσε το σκυλάκι του από τα σαγόνια κροκόδειλου! (Βίντεο)

Ο ίδιος αναφέρει…

«Συχνά, οι άνθρωποι λένε πόσο ευγνώμονες είναι που κάποιος ενδιαφέρεται και τους παίρνει στα σοβαρά. Ως βιολόγος, πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά που μπορούμε να μάθουμε για τη φύση του θανάτου από την παρατήρηση των ζώων».

Ο Γερμανός επιστήμονας Michael Nahm, κορυφαίος ειδικός παγκοσμίως στο φαινόμενο της «τελικής διαύγειας» στους ανθρώπους, συνεργάστηκε με τον Rupert Sheldrake, βοηθώντας τον να κατανοήσει τη σημασία αντίστοιχων εμπειριών που παρατηρούνται στα κατοικίδια ζώα κατά το τέλος της ζωής τους. Η «τελική διαύγεια» είναι ένα φαινόμενο που έχει καταγραφεί σε οίκους ευγηρίας και ξενώνες, αν και σπάνια μελετάται. Αναφέρεται σε μια ξαφνική «έκρηξη» ενέργειας, τόσο πνευματικής όσο και σωματικής, που συχνά συνοδεύεται από ασυνήθιστη διαύγεια λίγο πριν από τον θάνατο. Αυτό το φαινόμενο φαίνεται να εμφανίζεται εξίσου συχνά και στα ζώα.

Όταν καταλαβαίνει ότι πλησιάζει το τέλος…

Ο Rupert Sheldrake έχει προτείνει μια θεωρία για να εξηγήσει αυτή τη συμπεριφορά. Σύμφωνα με την υπόθεσή του, η συγκέντρωση ενέργειας λίγο πριν το θάνατο μπορεί να έχει εξελικτικά οφέλη. Στην άγρια φύση, ένα ζώο που καταλαβαίνει ενστικτωδώς ότι πλησιάζει το τέλος του ίσως απομακρύνεται από την αγέλη, ώστε το σώμα του να μην αποτελεί πηγή ασθενειών για τα υπόλοιπα μέλη.

Η ξαφνική πνευματική διαύγεια, κατά την οποία ένα ετοιμοθάνατο ζώο φαίνεται να αποκτά ξανά πλήρη συνείδηση και μνήμη, είναι εντυπωσιακή. Οι παρατηρήσεις αυτές θα μπορούσαν να ρίξουν φως σε παρόμοια φαινόμενα στους ανθρώπους, ιδιαίτερα σε όσους πάσχουν από άνοια.

Η έρευνα του Michael Nahm έχει δείξει ότι πολλοί άνθρωποι με νόσο Αλτσχάιμερ, ακόμα και όταν έχουν χάσει την ικανότητα να αναγνωρίζουν μέλη της οικογένειας, μπορεί να βιώσουν μια «έκρηξη» αναμνήσεων λίγο πριν από τον θάνατο. Αυτό υποδηλώνει ότι οι αναμνήσεις παραμένουν αποθηκευμένες, αλλά η ικανότητα ανάκτησής τους είχε χαθεί.

Το συγκινητικό τέλος του Pussy

Μια αξιοσημείωτη καταγραφή σχετική με ζώα προέρχεται από τους συγγραφείς Vincent και Margaret Gaddis το 1970. Περιγράφουν έναν γάτο, τον Pussy, που έπρεπε να θανατωθεί. Όταν έφτασε η στιγμή, ο… Pussy βγήκε από το καλάθι του, πλησίασε τους ιδιοκτήτες του, τους άγγιξε με το πόδι του σαν να τους αποχαιρετά… Και, στη συνέχεια γύρισε στο καλάθι του. Έβαλε το κεφάλι του ανάμεσα στις πατούσες του, περιμένοντας το αναπόφευκτο.

Αυτές οι παρατηρήσεις αποκαλύπτουν τον βαθύ δεσμό ανάμεσα στα ζώα και τους ανθρώπους… Και, τονίζουν την πολυπλοκότητα της συνείδησης, τόσο στον άνθρωπο όσο και στα ζώα.

Η απώλεια ενός ζώου δεν είναι απλώς ένα συναισθηματικό πλήγμα… Είναι μια εμπειρία που μπορεί να επηρεάσει βαθιά την ψυχική υγεία. Είναι σημαντικό να αναγνωριστεί η ανάγκη των ανθρώπων να θρηνήσουν και να τιμήσουν τη μνήμη των κατοικίδιών τους. Η σχέση αυτή, βασισμένη στην άνευ όρων αγάπη, αφήνει ανεξίτηλα σημάδια, κάνοντας τον αποχαιρετισμό ακόμη πιο δύσκολο.

Η μελέτη του Sheldrake αποδεικνύει ότι τα ζώα δεν είναι απλώς σύντροφοι… Αλλά μέλη της οικογένειας, και η απώλειά τους είναι μια σημαντική συναισθηματική δοκιμασία.