Υπάρχουν Λυκάνθρωποι; Αληθινές Ιστορικές Υποθέσεις που Πάγωσαν το Αίμα στην Ευρώπη – Από τον Φόνο στον Κανιβαλισμό
Ο θρύλος του λυκάνθρωπου, του ανθρώπου που μεταμορφώνεται σε λύκο, αιχμαλωτίζει το συλλογικό φαντασιακό ανά τους αιώνες, έχοντας τροφοδοτήσει πλήθος δημοφιλών τηλεοπτικών σειρών και ταινιών, όπως τα «True Blood» και «Twilight». Όμως, πέρα από τη μυθοπλασία, υπήρξαν εποχές και αληθινές ιστορίες όπου η παράνοια, ο φανατισμός και η εγκληματική βία έκαναν τις κοινωνίες να πιστέψουν στο απόκοσμο ον του λυκάνθρωπου.
Η Εποχή του Παραληρήματος: Λυκάνθρωποι στο Κυνήγι Μαγισσών
Κατά τον 16ο και 17ο αιώνα, την εποχή του «Μεγάλου Κυνηγιού των Μαγισσών», το παραληρηματικό στόχαστρο των κοινωνιών δεν περιορίστηκε μόνο στις γυναίκες, αλλά επεκτάθηκε και στους άντρες, οι οποίοι κατηγορούνταν για λυκανθρωπία. Ο όλεθρος που προκλήθηκε οδήγησε σε βάρβαρες εκτελέσεις και βασανιστήρια αθώων ή διαταραγμένων ανθρώπων, των οποίων η ατυχής ζωή κατέληγε σε τραγική εκτέλεση.
Μία από τις πιο τραγικές περιπτώσεις ήταν αυτή του Petrus Gonsalvus (1537), γνωστού ως «Άντρας του Δάσους». Ο Gonsalvus έπασχε από μια σπάνια ορμονική διαταραχή που κάλυπτε το σώμα του με τρίχες. Αν και ήταν φιλήσυχος πολίτης, η εμφάνισή του τον έκανε να θεωρείται «καλός λυκάνθρωπος» και αναπαραστάσεις του εκτέθηκαν σε μουσεία με «φρικιά» της Ευρώπης, υπογραμμίζοντας πώς η κοινωνία μετέτρεπε την ασθένεια σε τέρας.
Από τον Κανίβαλο του Dole στον «Λύκο» του Ansbach
Άλλες περιπτώσεις ήταν εξ ολοκλήρου εγκληματικές. Ο Gilles Garnier, γνωστός ως ο «Λυκάνθρωπος του Dole», ήταν κατά συρροή δολοφόνος και κανίβαλος που σκότωνε παιδιά. Στη δίκη του, ισχυρίστηκε ότι ένα πνεύμα του πρόσφερε μαγικό φίλτρο που τον μεταμόρφωνε σε λυκάνθρωπο. Ομολόγησε τέσσερις φόνους και καταδικάστηκε για λυκανθρωπία και μαγεία, με αποτέλεσμα να καεί ζωντανός το 1573.
Ανεξήγητες φωτογραφίες με νεκρούς και φαντάσματα που προκαλούν τρόμο και ανατριχίλα
Αντίστοιχα, ο Peter Stump από το Bedburg, ομολόγησε ότι πούλησε την ψυχή του στον Εωσφόρο για να μεταμορφώνεται σε λύκο. Με τη βοήθεια συγγενών του, δολοφόνησε και καταβρόχθισε 15 θύματα. Η εκτέλεσή του το 1589 ήταν εξαιρετικά βάρβαρη, με τον δικαστή να διατάσσει βασανιστήρια και τεμαχισμό πριν την πυρά.
Ακόμη πιο παράδοξη ήταν η υπόθεση του «Λύκου του Ansbach» (1685) στη Γερμανία. Οι κάτοικοι, μην μπορώντας να δεχτούν ότι ένα ζώο ήταν υπεύθυνο για αναρίθμητα φονικά, ισχυρίστηκαν ότι ο λύκος ήταν ο μετενσαρκωμένος, μισητός πρώην δήμαρχός τους. Μετά τη θανάτωσή του, το πτώμα του λύκου ντύθηκε με ρούχα, του φορέθηκε μούσι και απαγχονίστηκε, σε μία πράξη που δείχνει το βάθος της δεισιδαιμονίας της εποχής.
Τι παραισθησιογόνα έπιναν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι σε τελετές μαγείας;
Από τον «Δαιμονισμένο Ράφτη» του Châlons, μέχρι το «Τέρας του Gevaudan» του 18ου αιώνα (που προκάλεσε τον θάνατο 113 ανθρώπων) και τον Ισπανό serial killer Manuel Blanco Romasanta του 19ου αιώνα, η κατηγορία του «λυκάνθρωπου» χρησίμευε ως μια ανατριχιαστική εξήγηση για την πλέον αποτρόπαια ανθρώπινη κτηνωδία.
Χορηγούμενο
