Τι συμβαίνει τη στιγμή του θανάτου; Το υπερκόσμιο φως και η μαρτυρία που ανατριχιάζει!

Η ανάσταση δεν έχει κανένα συμβολισμό. Η σε λυτρώνει από τον θάνατο ή δεν είναι τίποτα. Ο μόνος ουσιαστικός εχθρός του ανθρώπου είναι ο θάνατος. Το μηδέν που απειλεί το μοναδικό της βλέμμα, το μοναδικό του χαμόγελο, την μοναδική του παρουσία στην ζωή μου και στην γη αυτή.

Η Ανάσταση του Χριστού φέρει κάτι τρομερά σημαντικό για τον άνθρωπο. Μεταμορφώνει τον θάνατο από προορισμό σε πέρασμα.
‘Ενα πέρασμα που όλοι θα περάσουμε βιολογικά αλλά που δεν θα σταματήσουμε εκεί, διότι δεν είναι πλέον ο προορισμός του ταξιδιού μας.

Ο Χριστός άλλαξε τα εισιτήρια, άλλαξε τον προορισμό μας. Τώρα πάμε αλλού, για άλλα και αλλιώς.
Πάμε εκεί που δεν θα υπάρχουν αποστάσεις, χωρισμοί και απώλειες. Εκεί που θα είμαστε όλοι ένα με τον ΕΝΑΝ, στο Φως και την Αγάπη Του, πάντες ενωμένοι.

Θυμάμαι έναν φίλο ιερέα. Ήταν, μάλιστα, μέρες γιορτινές, μόνος στο σπίτι την ώρα που ένιωσε ένα φρικτό πόνο στο στήθος. Κατάλαβε τι σημβαίνει. Πήρε αμέσως το ασθενοφόρο. Ήρθαν τον πήραν, αλλά μόλις το έβαζαν στο ανσασέρ του νοσοκομείου ένιωσε να φεύγει.

Τότε λούστηκε μέσα σε ένα υπερκόσμιο Φως, γλυκύ και αγαπητικό. Έπαυσαν, μάλιστα, αμέσως οι πόνοι, ο πανικός και το άγχος. Ένιωσε υπέροχα κι ευλογημένα. Έβλεπε κάτω του γιατρούς να προσπαθούν να τον επαναφέρουν αλλά εκείνος δεν ήθελε να γυρίσει.

Ήταν τόσο υπέροχα τόσο μοναδικά που δεν είχε, μάλιστα, καμία επιθυμία επιστροφής.
Σε λίγο είδε από μακριά την Μητέρα του που είχε χρόνια πεθάνει. “Μάνα της φώναξε……..” αλλά δεν μπορούσε να την φτάσει.

Εκείνη του είπε ότι “δε μπορείς ακόμη να έρθεις εδώ. Δεν είναι η στιγμή. Πρέπει να γυρίσεις…. “. Σε λιγάκι ένιωσε και πάλι πόνο και κάψιμο στο στήθος. Είχε επιστρέψει.
Είχε έστω για λίγο δει από το παράθυρο την δόξα που υπάρχει όταν περάσεις ολάκερη την πόρτα.