Βαγγέλης Βουλγαρίδης: Πως είναι και τι κάνει στα 82 του χρόνια;

Βαγγέλης Βουλγαρίδης: Πως είναι και τι κάνει στα 82 του χρόνια; Η ζωή στο χωριό 35 χρόνια μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας

Βαγγέλης Βουλγαρίδης: Πως είναι και τι κάνει στα 82 του χρόνια; Ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα στην καριέρα του, παρά το γεγονός ότι συμμετείχε σε μόλις 12 ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Γεννημένος το 1940, σήμερα κλείνει τα 84 του χρόνια.

Γνώρισε μεγάλη αναγνώριση κυρίως μέσα από ρόλους δίπλα σε κάποιες από τις πιο εντυπωσιακές γυναίκες του σινεμά, όπως στις ταινίες «Το δόλωμα», «Ο κατήφορος» και «Νόμος 4.000». Σε αυτές, άλλοτε υποδύθηκε τον αγαπημένο της Αλίκης Βουγιουκλάκη και άλλοτε της Ζωής Λάσκαρη, ενώ σε άλλες περιπτώσεις τον ρόλο του κολεγιόπαιδου που παραστρατούσε.

Οι Σπουδές

Ο Βουλγαρίδης ήταν ένα ψηλό, όμορφο αγόρι με μεγάλα, μαύρα μάτια. Το ευγενικό του παρουσιαστικό, η ομιλία του και ο τρόπος που κοιτούσε τους άλλους τον διαφοροποιούσαν από τους άλλους άντρες της εποχής του. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Λυκούργου Σταυράκου και αμέσως διακρίθηκε ανάμεσα στους συνομηλίκους του ηθοποιούς. Εντυπωσίασε με το ταλέντο και το ήθος του, και η πρώτη του επαγγελματική πρόταση προήλθε από τον Ορέστη Λάσκο για την ταινία «Νύχτες στο Μιραμάρε», όπου έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία 16 ετών, δίπλα στη Σμαρούλα Γιούλη και τη Ζωζώ Σαπουντζάκη, υποδυόμενος τον Δημήτρη Αντωνίου. Από εκεί και πέρα, η καριέρα του εκτοξεύθηκε, με τον Γιάννη Δαλιανίδη να τον αναλαμβάνει και να τον προωθεί ως τον επόμενο ζεν πρεμιέ της εποχής, με ρόλους σε εμβληματικές ταινίες όπως «Ο κατήφορος», που σημείωσε τεράστια επιτυχία το 1961, «Νόμος 4.000» το 1962, και «Μερικοί το προτιμούν κρύο» την ίδια χρονιά, καθώς και σε πολλές άλλες.

Θυμάστε τη Μαίρη Βλουτή; Πως είναι σήμερα η «Τατιάνα Δράκου» της «Λάμψης»; (Φωτο)

Η εξαφάνιση από τα φώτα της δημοσιότητας

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, αποχώρησε από την ενεργό δράση, σε μια περίοδο που ο ελληνικός κινηματογράφος έχανε τη λάμψη του. Η τελευταία του ταινία ήταν το 1973 με τίτλο «Τανγκό 2001». Κατά την διάρκεια της περιόδου της μεγάλης του δόξας, συμμετείχε και σε θεατρικά έργα, αν και όχι σε πολλά, αφού δεν είχε οικονομικές ανάγκες. Προτιμούσε να επιλέγει προσεκτικά τα έργα στα οποία συμμετείχε.

Το μεγάλο παράπονο για τη Ζωή Λάσκαρη

Σε μία σπάνια συνέντευξη που παραχώρησε το 2019, μίλησε για την απώλεια της Ζωής Λάσκαρη και εξέφρασε το παράπονό του σχετικά με τη σχέση τους.

«Ο θάνατος της Ζωής με γονάτισε. Κάτι έσπασε μέσα μου… Ηταν σύμβολο η Ζωίτσα και ο Θεός τής έκανε ένα δώρο: την πήρε στον ύπνο, χωρίς να καταλάβει το παραμικρό. Ολοι επιθυμούμε να φύγουμε με τον ίδιο τρόπο. Ομως, θα πω και ένα ψιλοπαράπονο που είχα από εκείνη: όταν μιλούσε για τις ταινίες που παίξαμε μαζί, ποτέ δεν ανέφερε το όνομά μου. Δεν ξέρω γιατί. Θέλω να είναι καλά εκεί όπου είναι, γιατί ήταν πολύ καλή ψυχή».

Διακρίθηκε για το ταλέντο και κυρίως για το ήθος του, με την πρώτη του επαγγελματική πρόταση να προέρχεται από τον Ορέστη Λάσκο, στην ταινία «Νύχτες στο Μιραμάρε». Σε ηλικία 16 ετών, έκανε το ντεμπούτο του πλάι στη Σμαρούλα Γιούλη και τη Ζωζώ Σαπουντζάκη, υποδυόμενος τον Δημήτρη Αντωνίου. Από εκεί και μετά, η καριέρα του εκτοξεύτηκε, καθώς ο Γιάννης Δαλιανίδης τον ανέλαβε για να τον καθιερώσει ως τον επόμενο ζεν πρεμιέ της εποχής. Εμφανίστηκε σε εμβληματικούς ρόλους σε ταινίες όπως «Ο κατήφορος», που σημείωσε τεράστια επιτυχία το 1961, «Νόμος 4.000» το 1962, και «Μερικοί το προτιμούν κρύο» την ίδια χρονιά, καθώς και σε πολλές άλλες.

“Ήθελε να ακολουθήσω το επάγγελμά του γιατί είχε συνεργείο ολόκληρο που ασχολούνταν με αυτή την δουλειά, λέει ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης. Και πως έμαθε ο πατέρας μου ότι σπούδαζα κρυφά υποκριτική στη Σχολή Σταυράκου; Σε κάποιο διάλειμμα με είδε που καθόμουν απέξω από την σχολή και άρχισε το…πανηγύρι. Φωνές και δεν συμμαζεύεται. Εν τέλει έφυγα από το σπίτι και έψαχνα για δουλειά. Και ξαφνικά με βρίσκει ο Γιώργος Θεοδοσιάδης και μου λέει: η Έλσα Βεργή ανοίγει θέατρο, θες να έρθεις να κρατάς το μικρόφωνο. Και τρέχω και πάω. Έπαιζαν η Βεργή, ο Καρούσος, ο Κούρκουλος. Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να πατάω το κουμπί στο κασσετοφωνάκι και να παίζει η μουσική. Ξαφνικά στο σενάριο βρίσκεται και ένα βουβό πρόσωπο, ένας ναύτης τον οποίο μου πρότειναν να τον κάνω εγώ” . Από τα λεφτά αυτού του βωβού ρόλου, νοίκιασε διαμέρισμα και η ζωή του άρχισε να ρέει σα νερό.

Το τέλος από την υποκριτική

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό καλλιτεχνική ζωή, σε μια περίοδο που ο ελληνικός κινηματογράφος άρχισε να χάνει τη λάμψη του. Η τελευταία του ταινία, με τίτλο «Τανγκό 2001», κυκλοφόρησε το 1973. Στη διάρκεια της καριέρας του, που διακρίθηκε από μεγάλη επιτυχία, συμμετείχε και σε θεατρικές παραστάσεις, αν και οι επιλογές του ήταν περιορισμένες. Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι δεν είχε οικονομικά προβλήματα, καθώς προτιμούσε να ασχολείται με λίγες αλλά προσεγμένες δουλειές.

Ο Βουλγαρίδης ενσάρκωσε κυρίως ευαίσθητους ρόλους και κατάφερε να κερδίσει την αγάπη του κοινού, μένοντας στη μνήμη τους για την ευγένεια και την ταπεινότητά του. «Δεν δίστασα να μείνω άνεργος… Είναι πιο τίμιο να πάω να δουλέψω στα μπουζούκια από το να βγω στη σκηνή και να πω ασυναρτησίες, ανοησίες. Να κοροϊδέψω τον κόσμο» είχε αναφέρει σε μια από τις πολύ σπάνιες συνεντεύξεις του στο παρελθόν.