‘Βόμβα’ για τον Θανάση Βέγγο: «Στην τελευταία του ταινία…»

Ο μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης είχε μιλήσει στην iefimerida για τον Θανάση Βέγγο καταθέτοντας την αγάπη, το θαυμασμό και την εκτιμησή του για τον μεγάλο αυτόν ηθοποιό, που σφράγισε το μεταπολεμικό ελληνικό σινεμά. Ο ίδιος μάλιστα προέβη και σε μια αποκάλυψη «βόμβα» σχετικά με την τελευταία του ταινία.

“Ο Θανάσης Βέγγος προέρχεται από ένα ανθρώπινο υλικό το οποίο δοκιμάστηκε σε πολύ σκληρές συνθήκες, ιστορικές και κοινωνικές. Είναι της γενιάς που μεγάλωσε με πολλή δυσκολία μετά τον πόλεμο και που δούλεψε πάρα πολύ σκληρά και με πολύ μεγάλη αφοσίωση σ’ αυτό που αγάπησε. Και αυτό που αγάπησε ήταν το να εμφανίζεται μπροστά από την κινηματογραφική μηχανή.

“Το έκανε πάρα πολλές φορές στη ζωή του. Δούλεψε γύρω στις 150 ταινίες, πολλές από αυτές ήταν ένας τρόπος για να ζήσει. Σε εκείνες που ξεχώρισαν, και ξεχώρισαν και για το σενάριο και για τη σκηνοθεσία και για την ερμηνεία, άφησε το στίγμα μιας κατηγορίας Ελλήνων, αυτών που δεν έγιναν λαμόγια, ούτε μιζαδόροι αλλά αγαπήσανε τον τόπο και τους ανθρώπους του.

«Αυτό ήταν ο Θανάσης Βέγγος»

Τον θυμάμαι στις συνεργασίες μας να έχει πάρα πολύ τρακ. Ήταν απίστευτο. Είχε κάνει τόσες ταινίες και κάθε φορά που στήναμε την κάμερα ήταν γεμάτος αγωνία. Στη τελευταία ταινία, που ήρθε πάνω στην Καστοριά και έκανε έναν μικρό ρόλο, δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ. Ήταν ντυμένος με τα ρούχα του ρόλου του, μια χλαίνη, μια τραγιάσκα και κάτι αρβύλες και είχε ξημερωθεί στο δωμάτιό του στον ξενώνα που μέναμε περιμένοντας.

Ήθελε να μπει στον ρόλο του, να είναι έτοιμος, να έχει μάθει τα λόγια του και να μη δυσκολέψει το γύρισμα. Αγαπούσε πολύ τους τεχνικούς, τους ανθρώπους που δούλευαν γύρω του. Αυτό το τρακ είναι το χαρακτηριστικό των πολύ μεγάλων ανθρώπων, των πολύ μεγάλων καλλιτεχνών, που παρ’ όλα τα δείγματα της προσφοράς τους και της αξιοσύνης τους παραμένουν άνθρωποι με ρευστότητα, με αγωνία και με ανασφάλεια. Αυτό ήταν ο Θανάσης ο Βέγγος.

Υπάρχουν ορισμένα πρόσωπα που πέρασαν απ’ τον τόπο… Όπως είναι ο Στέλιος ο Καζαντζίδης, ο Μάνος ο Χατζηδάκις, που ο κόσμος τους έλεγε με το μικρό τους όνομα. Είναι ο Στέλιος, ο Μάνος, ο Θανάσης. Αυτό δεν είναι, μάλιστα, εύκολο να το καταφέρεις και σημαίνει πολλά πράγματα. Να είσαι δηλαδή ένα υπόδειγμα και πολίτη και καλλιτέχνη. Αυτό νομίζω ότι κατάφερε ο Θανάσης.