ΔΩΜΑΤΙΟ ΠΑΝΙΚΟΥ

Φιλιππίνες: Έφαγε μια άγρια γάτα ενώ ήταν έγκυος- Το παιδί γεννήθηκε με το «σύνδρομο του λυκανθρώπου»

Ο γιος της γεννήθηκε με το «σύνδρομο του λυκανθρώπου». Και η μητέρα του φοβάται πως γι’ αυτό ευθύνεται το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της είχε φάει… γάτα. Για να ικανοποιήσει τις λιγούρες της.

Πρόκειται για τον Τζάρεν Γκάμονγκαν, δύο ετών, από το Απαγιάο στις Φιλιππίνες. Ο οποίος γεννήθηκε με τριχωτό κεφάλι, μαύρες φαβορίτες και πυκνές τρίχες στον λαιμό. Στα χέρια και στην πλάτη, κάτι που συμβαίνει «μία φορά στο δισεκατομμύριο». Επίσης η μητέρα του, η Άλμα, κατειλημμένη από προλήψεις, θεωρεί ότι η όλη όψη του αγοριού οφειλόταν σε μια κατάρα που της ασκήθηκε. Όταν έφαγε μια άγρια γάτα ενώ ήταν έγκυος. Είπε ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, είχε ανεξέλεγκτη επιθυμία για άγριες γάτες. Ένα εξωτικό πιάτο που συναντάται στην απομακρυσμένη ορεινή περιοχή όπου ζει.

Ιδέες της περί κατάρας

Η Άλμα είπε ότι αναζήτησε ένα μαύρο αιλουροειδές από φίλους του χωριού και το έφαγε, σοταρισμένο με βότανα, κάτι για το οποίο αργότερα μετάνιωσε όταν γεννήθηκε ο Τζάρεν. Να σημειωθεί πως οι συμπατριώτες της ενθάρρυναν τις ιδέες της περί κατάρας. Ωστόσο, όταν τελικά πήγε τον Τζάρεν στους ειδικευμένους γιατρούς αυτόν τον μήνα, διαπίστωσαν ότι είχε μια πάθηση που ονομάζεται υπερτρίχωση, ένα απίστευτα σπάνιο σύνδρομο με μόλις 50 έως 100 αναφερόμενες περιπτώσεις παγκοσμίως από τον Μεσαίωνα.

Από την πλευρά τους, οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι η πάθηση του Τζάρεν ήταν η εξαιρετικά σπάνια υπερτρίχωση, που ονομάζεται επίσης «σύνδρομο λυκάνθρωπου» και που επηρεάζει κατ’ εκτίμηση μόνο «έναν σε κάθε ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους».

Η δρ. Ραβελίντα Σοριάνο Περέζ

Η Η δρ. Ραβελίντα Σοριάνο Περέζ, η οποία εξέτασε τονΤζάρεν δήλωσε: «Πιστεύουμε ότι πρόκειται για κληρονομική πάθηση, αλλά είναι πολύ σπάνια». Η γιατρός πρόσθεσε ότι ενώ η υπερτρίχωση δεν έχει θεραπεία. Θεραπείες όπως η αποτρίχωση με λέιζερ θα μπορούσαν να βοηθήσουν την κατάσταση. Συμπλήρωσε ότι «θα προσπαθήσουμε να κάνουμε δέκα συνεδρίες σε τέσσερις έως έξι εβδομάδες. Και στη συνέχεια θα παρατηρήσουμε την εξέλιξη».

Back to top button